Voor altijd bang

Hoofdstuk 4

Als we eindelijk een plaatsje op het terras in de zon hebben gevonden, gaat mijn telefoon. Ik zucht diep als ik zie dat het pap is.

'Hoi, wat is er nu weer?''

'Nou, ik dacht ik bel je maar even want als ik je een smsje stuur komt het toch niet over. Maar bij deze, ik wil dat je zes uur thuis bent, en geen minuut later!'

'Pff, pap.. Gun me nou even deze middag met mijn vriendinnen. Als jij naar de kroeg wil met je vrienden laat ik je toch ook gewoon? '

'Ik ben volwassen en jij niet, dat is een groot verschil. En bovendien heb je nog altijd naar mij te luisteren, ik ben en blijf tenslotte je vader.'

'Noem je me nou onvolwassen? Moet jij zeggen, jij gedraagt je nog het kinderachtigst hier.'

'Hey jongedame, praat jij is heel gauw nor...'

Ik onderbreek hem voordat hij zijn zin kan afmaken.

'Weetje pap, dit heeft geen zin. Ik ben zes uur thuis, tot dan doei.' Geïrriteerd hang ik op. Wat word ik soms toch moe van die vent, hij kan soms zo zeiken. "Wat zei die dan allemaal?" vraagt Julia nieuwsgierig. "Naja, niets boeiends. Maar waar het op neer komt is dat ik niet met jullie hier mag eten, ik moet namelijk zes uur thuis zijn." Aan Madelindes gezicht te zien baalt ze "Awh dat is echt kut, het was net zo gezellig.." Ik knik "Jup, maarja mijn vader heeft soms z'n kut momenten ofzo." Ik kijk op mijn horloge hoe laat het is "Shit het is al kwart voor 5!" zeg ik geschokt. "Relax Clau, je hebt nog langer dan een uur. Als je half 6 bij de fietsenstalling bent heb je nog tijd zat" zegt Julia. "Ja, inderdaad. Laten we gewoon nog even shoppen tot een uur of half zes, niet alle winkels sluiten om 5 uur" voegt Fleur aan haar toe.

Ik knik en zie de ober met onze drankjes aankomen. "Een cola light" zegt de ober. Fleur steekt haar hand op. "Twee Ice Tea's en een Sprite." "Ja, die zijn voor mij en voor haar" zeg ik wijzend naar Julia. "En dan moet deze voor jou zijn" zegt hij knipogend tegen Madelinde. "Ja, en ik wil ook gelijk de rekening alstublieft." Ze kijkt ons aan en steekt plagerig haar tong uit. De ober legt het bonnetje op tafel "Dat is dan 9 euro en 45 cent alsjeblieft." Madelinde pakt haar portemonnee en geeft hem een briefje van tien "Laat de rest maar zitten" zegt ze terwijl ze hem een overdreven dikke knipoog geeft.

We schieten in de lach als hij weg is. "Zozo, Madelinde had zojuist flow met de ober!!" roept Julia fluitend. "Ssstttt niet zo hard joh!" gebaart Madelinde. "Ik dacht gewoon, laat ik gezellig terug knipogen. Hij begon dusja."Na een tijdje kletsen en lachen vergeten we de tijd helemaal, totdat Fleur op haar horloge kijkt. "Ehm.. girls, het is al half 6.. moeten we Claudia niet is naar de fietsenstalling brengen?" stelt Fleur voor. "Wow kut, is het al zo laat! Dan gaan ik inderdaad maar naar de fietsenstalling" zeg ik met een haastige stem. "Rustig Clau, dat red je wel, het is niet zo lang fietsen. Maar laten we nu dan wel gaan" zegt Madelinde.  "Ja oké,  inderdaad we moeten wel even doorlopen dan" antwoord ik

Het is bijna kwart voor zes als we bij de fietsenstalling aankomen. De meiden wachten boven op me als ik naar beneden ren om me fiets te halen. Ik pak mijn fiets en wordt weer geholpen doordie knappe jongen. Als ik moeizaam met me fiets de trap oploop roept Madelinde iets naar me "En heb je dat lekkere ding weer in z'n ogen gekeken?" zegt ze plagerig. Ik gebaar dat ze niet zo hard moet schreeuwen en schud mijn hoofd. "Dat dacht ik al, want het duurde zó lang!" zegt Madelinde zo serieus mogelijk. Ik kijk haar met een pokerface aan waarop ze antwoordt "Grapje schat"

Snel zeg ik de meiden gedag en fiets zo hard als ik kan naar huis. Nu moet ik het stukje van 20 min fietsen, in 15 min fietsen. Door alle haast rijd ik perongeluk door het rode licht en hoor ik de automobilist achter me roepen "TRUT!! HIJ IS ROOD HOOR!" Ik negeer het getoeter en haast me naar de overkant, dat stomme gezeik zit ik nu even niet op te wachten. Gelukkig ben ik bijna thuis. Ik kijk snel op mijn horloge en zeg tegen mezelf "Oké, dit kan ik wel in vijf minuten fietsen, als ik een beetje op schiet tenminste."

Vijf minuten later kom ik hijgend de tuin binnen en parkeer ik mijn fiets in de schuur. Mijn vader komt naar me toe gelopen "Hèhè daar ben je eindelijk." Ik zucht wat nou 'eindelijk' denk ik bij mezelf. "Ik moest zes uur thuis zijn, dus ben gewoon op tijd hoor. Is dat weer niet goed dan?" Hij loopt weg en gaat snel over op een ander onderwerp om ruzie te voorkomen, "We eten spaghetti, speciaal voor jou, omdat je dat zo lekker vindt." "Dankjewel pap" zeg ik op een zo aardig mogelijke toon.

Pap heeft ze blijkbaar erg uitgesloofd, want het eten ziet er erg mooi uit. "Vindt je het lekker meis?" Ik knik "Uhu, heerlijk zelfs!" "Gelukkig maar, dan weet ik waar ik het voor doe" zegt hij meteen knipoog. Het maakt me even bang, zijn woorden 'dan weet ik waar ik het voor doe' en dan die knipoog erbij. Als ik er een rilling van krijg probeer ik mezelf wijs te maken dat hij het vast niet zo bedoeld. Er valt een aakelige, nare stilte die ik zo snel mogelijk wil verbreken "Maar ehh.. hoe was het op je werk?" Pap kijkt op "Oh, wel oké hoor, eigenlijk gewoon zoals altijd. En hoe was het bij jou op school en in de stad?" "Ja eigenlijk ook hetzelfde als altijd haha. En in de stad was het gezellig." Ik wil nog wat zeggen maar besluit het voor me te houden.