My guilty angel || Larry Stylinson

prolog

Drogi pamiętniczku,

na początku chciałbym cię przeprosić, że piszę do ciebie na jakimś starym paragonie, który znalazłem w spodniach, ale zostałeś w domu, a ja... chwilowo do niego nie wrócę.

Jednak wyjaśnię ci może, co się w ogóle stało. Więc byłem na rozmowie o 'pracę'. Ale to już wiesz, wspomniałem o tym. Wszystko od początku szło beznadziejne, ale kiedy on pierwszy raz mnie dotknął... myślałem, że tego nie przeżyję. Nie będę opowiadać, co działo się tam dokładnie, bo mam za mało papieru i sił, a i łzy i tak zasłaniają mi już pole widzenia i moczą ten marny świstek.

W każdym razie, pamiętniczku, zrobiłem coś strasznego. Tak bardzo strasznego, że nie wiem, czy sobie to kiedyś wybaczę...

Teraz od kilkunastu godzin jestem w Preixanie, gdzie przywiozła mnie miła kobieta - musiałem złapać stopa, bo nie stać mnie już na bilety. Jestem potwornie zmęczony i zmarznięty, a dzisiaj wydałem ostatnie pieniądze na wodę i jedzenie.

Nie wiem, co dalej ze mną będzie. Już tak bardzo chciałbym wrócić do domu... Ale nie mogę. Boję się. Może znów spotkam kogoś jego pokroju i to się powtórzy... Nie mam już siły na to wszystko. Ja tylko chciałem zacząć normalnie żyć...

Mam nadzieję, że jeszcze do ciebie wrócę, pamiętniczku. Chociaż powoli tracę nadzieję...

Do zobaczenia, twój...