İZ

Bölüm 6

  OKURSANIZ PONÇİK KALBİM MUTLU OLUR!!!

   Önceliklen yeni gelen, oy yapan, okuyan herkesin beni nasıl mutlu ettiğini size gösteremem. Çünkü yüzümdeki salak sırıtışı maalesef ki göremiyorsunuz. Yani size belki saçma salak gelecek ama aşşşırı depresyondayım ve tek bir okuma,oy yorum ne varsa bana aşırı umut aşılıyor. Öyle mutluyum işte teşekkür etmek istedim. Bu hikayemi çok seviyorum ve devam edebileceğime dair hissiyatım kuvvetli. Umarım sizde karakterleri benim gibi içinize içinize sokarak seversiniz. O zaman iyi okumalar ben de defolayım ehehe

Medya: Feda Kuzey

Yanaklarıma değen tüy gibi dokunuşlarla ilk defa güzel bir uyku çektiğimi farkederek iç çekip yastığıma burnumu sürtüp mırıldandım.

     Gelen kıkırdama sesiyle yüzümde küçük tembel bir gülümseme oluşmasını engelleyemedim.

   Allahım bu ne kadar güzel bir uykuydu. Benim gibi uykuya hasret kalan kişiler için bu uyku terden öldüğün bir anda dudaklarına verilen su gibi bir ihtiyaç olabiliyordu.

     İyi bir yastık olduğuma sevindim bal surat.

    Tembelce araladığım gözlerimin arasından gördüğüm suratla yüzümdeki gülümseme genişledi.

    Her sabah böyle yakışıklı mısındır?

    Feda şaşkınlıkla hem de heyecanla irileşen gözleri ile yüzümü incelemeye devam edince yanağımın altındaki elimi kıpırdattım. Yaptığım şeylerin sorumluluklarını alacak yaştaydım ve kimse yıllar sonra bu kadar iyi uyuduğum için beni suçlayamazdı. Hiç olmadığım kadar sakin olduğumu hatırladığım tek zaman bile bu an olabilirdi.

    Peki senden böyle güzel sözler duymak için illa yatağıma mı yatırmam gerekirdi.

    Feda nın ilk defa bu kadar nasıl desem seçerek konuştuğunu fark etmiştim. Sanki kaçmamdan mı korkuyordu? Ağzımdan kaçan kıkırdama ile yatakta doğrulunca yan bir şekilde onun kucağında uyuduğumu öğrenmiş oldum. Yatak gibi adamdı şimdi yalan yok!

    Normal bir insan olsaydı utanması gerekirdi belki ama şu yaşına kadar uyuduğu tek rahat uyku olması gerçeği onu mutlu etmişti. Mutlu olmayı unutan biri için bunun ne kadar özel olduğunu kimse anlayamazdı.

    Ne yapayım Feda, bana ne yaptın diyip kafanı mı ütüleseydim, hayatımda tek rahat uyku çektiğim zaman dilimiydi. Eyvallah yani ama uzatmadan ben gideyim artık...

   Çok uzatmaya da gerek yoktu. Ona umut vermek istediğimi sanmıyordum.

    Yüzümü ovuşturup yatakta doğrulmaya çalıştığımda Feda tekrar belimi tutunca bıkkınlıkla bakışlarımı yüzüne doğru çevirdim ne var dercesine.

   Ee o kadar uyuyamadık senin yüzünden ,bir günaydın öpücüğünü alırız Asu hanım...

  Bunu yapamayacağımı , utanacağımı düşünüyor olmalıydı ama ben, Asude Kaleli yaptığım ve yapacağım hareketlerin sorumluluğunu her zaman alırdım. Yüzümde oyunbaz bir gülümseme ile Fedanın yanaklarını iki yandan sıkıştırarak ördek gibi olan dolgun dudaklarına yanaştım. Gözleri kapalı çok komik dursa da gülmeden rotamı yanağına çevirerek öpüp yataktan zıplayarak çıktım.

  Yüzüme donmuş bir şekilde bakan surata gülerek evin dış kapısına doğru hız kesmeden ilerledim. Kapının önünde, yerde bulduğum converselerimi iç çekerek ayağıma üstünkörü geçirerek yüzümde yamuk bir gülümseme dudaklarımda çaldığım melodik ıslık eşliğinde bulunduğum evden sessizce çıktım.