Zawgyi
"Hello "
"(ဇီရႊမ္း &&&&&)"
"သိပီ အခုလာခဲ့မွာမို႔
အေျခေနၾကည့္ၿပီး ထိန္းထားေပးပါ
ပီးေတာ့ ေက်းဇူးပါ "
"မလိုပါဘူး "
က်င္းရီ သူ႔ပါးစီ ဖုန္းေခၚေနတာ
မအားေသးပါနဲ့ၾကည့္ တိုးေနသည္
ဘာေတကို ဘသူနဲ႔ အက္ေလာက္ထိ
ေျပာေနရတာလဲ ပါးရယ္...
က်င္းဇီရႊမ္း ဖုန္းနံပါတ္ စိမ္းေတကို
ကိုင္ေလ့မ႐ွိေပမဲ့ အခုကိုင္လိုက္မိသည္
ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဇီရႊမ္း လို႔ တရင္းတနီး
ေခၚလာပီး ေဆးရံု မွာ ယမ္လီ
ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာလာတယ္...
က်ေနာ္ လိုက္႐ွာေနခဲ့တာ
17ႏွစ္ေတာင္ ႐ွိပီ အရိပ္ေလးေတာင္
မေတြ႔ခဲ့ရဘူး အခုေတာ့ ေဆးရံု
ေရာက္ေနတယ္တဲ့ လား...
ဖုန္းဆက္တဲ့လူကို ယံုတာ
မယံုတာ ေနာက္ထား အခု
သြားေတြ႔ရမယ္...
က်င္းဇီရႊမ္း ေက်းဇူးတင္စကား
ေျပာပီး ဖုန္းခ်လိုက္သည္...
ေနာက္ထပ္ ဝင္လာေသာ
ဖုန္းက...
"Hello အားရီ"
"ပါး က်ေနာ္ ဖုန္းေခၚေနတာ
ၾကာေနပီ ဘသူနဲ႔ေျပာေနတာလဲ
မားကိုေလ.."
"ပါးအခု ေဆး႐ုံလာေနပီ"
ပါးကို ကဘသူေျပာလို့သိတာလဲ...
"ဟမ္ ဘာမွမေျပာရေသးဘူးေလ"
"ေနာက္မွေျပာရေအာင္ အခု
အက္မွာေစာင့္ေန"
ေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားေသာ ပါး...
က်င္းရီ စဥ္းစားခန္း ဝင္ရေတာ့သည္...
အက္မွာဆိုတာက ဒီနားမွာလား
အားလင္ ႐ွိတဲ့ အခန္းမွာလား...
က်င္းရီ တေယာက္ထဲ စဥ္းစားေနခ်ိန္...
"ေကာ ဖုန္းဆက္ပီး ပီလား
သြားမယ္ေလ "
"ေအာ္ အင္း အင္း "
က်င္းရီ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ
မိမိခ်စ္ရသူေနာက္ လိုက္သြားလိုက္သည္...
................
"သား မားသူနဲ႔ခန
လိုက္သြားလိုက္ အံုးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ မား"
အားခ်င္း က အားလင္ ကို စစ္ေဆးပီး
အပင္မွာ စကားေျပာဖို႔ ေခၚတာမို႔
လိုက္သြားလိုက္သည္...
YOU ARE READING
အခွင့်သင့်တုန်း(အခြင့္သင့္တုန္း)😺
FanfictionUnicode /Zawgyi စစ်ကျွေး /ကျင်းလင် /ကျင်းရီ /ဇီကျန်း တောင်းပန်ပါတယ် ဘာမှမသိခဲ့လို့ (စစ်ကျွေး) ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော် က ချစ်ရသူ မို့ နားလည်ပေးမှာ ပါ (ကျင်းလင်) စစ္ေကြၽး /က်င္းလင္ /က်င္းရီ /ဇီက်န္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဘာမွမသိခဲ့လို႔ (စစ္ေကြၽး) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...
