ေရှာင်ကျန့်ရိပေါ်နဲ့ အတူ ချန်မင်သားအိမ်တော်သို့ထွက်လာလိုက်တယ်
ချန်အိမ်တော်သို့ရောက်သော်
"မင်းကြီး ကျွန်တော့်ဆီဘာလို့လာလည်တာလဲ"
ချန်ဖေးယွီ မျက်နှာဆူပုတ်နေပြီ သူရဲ့ချစ်ရသူနဲ့ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေရမဲ့နေ့မှာ ဘာလာလုပ်တာတုံး
"ကိုယ်တော်ရဲ့ကျန့်က မင်းရဲ့ကြင်ယာတော်လောင်းနဲ့သီသန့်တွေ့စရာရှိလို့တဲ့"
"ကောင်းပါပြီ ယမ် မင်းရဲ့သခင်မကိုသွားခေါ်ပေးပါဉီး"
ဘုရင်မို့ချန်းဖေးယွီဘာမှပြန်မပြောသော်လည်း စိတ်ထဲတွင်တော့မကျေနပ်ပေ
" မင်းသား ကြင်ယာတော် လေးရောက်ပါပြီ"
ဆိုသောစကားဆုံးသည်နှင့်
အနက်ရောင် ဝတ်ဆုံကိုဆင်မြန်းပြီး မျက်လုံး၌ အဖြူရောင်ပိတ်စအပိုင်းအစကို စီးနှောင် ထားသော လူတစ်ယောက်ဝင်လာသည်
ချန်းဖေးယွီ ကတော့သူ့အချစ်က ချောလိုက်တာဆိုပြီးဂုဏ်ဆာ အပြုံးပြုံးနေလေရဲ့
ရှောင်ကျန့် ကတော့ စာရေးဆရာ က ထိုလူအကြောင်းပြောတုံးက ပိုကိုပိုလွန်းတယ် ထင်ခဲ့တာအခုမြင်လိုက်ရမှ ဒီလူကချောတာထက်ပိုပြီး ကျက်သရေ ရှိလွန်းနေတာ
ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ သူ့ရဲ့ကျန့်ကစိုက်ကြည့်နေသောထိုလူကိုဒေါသထွက်နေလေရဲ့
"အရှင် ကျန့် စကားသီးသန့်ပြောချင်လို့ အပြင်ထွက်ပေးပါလား"
"အင်းအင်း"
ရိပေါရော ဖေးယွီရောအင်တင်တင်နှင့်အပြင်ထွက်လာရတော့သည်
သို့သော်နှစ်ယောက်သား အပြင်ကနေအထဲကအသံနားထောင်နေတော့သည်
ရှောင်ကျန့် စကားစလိုက်သည်
"မင်းမျက်လုံးမြင်ရတာငါသိတယ်အဲ့တာမို့မင်းဟန်ဆောင်မနေပါနဲ့ "
လော်ယွင်ရှီး အံသြသွားသော်လည်း
မျက်လုံးအားစီးနှောင်ထားသော ပိတ်စလေးအားဖြေချလိုက်တော့ ရှောင်ကျန့်အံ့အားသင့်သွားတယ်
" ကထိကလော်"
"ငမွှေတီးရှောင်ကျန့်"
ရှောင်ကျန့် မှအရင်ဉီးဆုံးအသံကျယ်ကြီးနှင့်ထရယ်တော့သည်
"ခွီးးးဟားဟား ကျောင်းရဲ့ ကထိက လူပျိုကြီး time travelဖြစ်လာတယ်"
YOU ARE READING
ငါကဝမ်ရိပေါရဲ့ကြင်ရာတော်ကွ!
Randomစောက်ကျိုးနဲ ငါအခုဝတ္ထုစာအုပ်ထဲရောက်လာတာလား ရှောင်ကျန့်
