OPERATÖRE BAĞLANIYORSUNUZ

37: Serceler de Uçabilir

(Önemli Duyurudur, bölümler kaldırıldığı için buradan devam eden okurlar ikinci kitaba ait spoiler yiyebilir. Bu bölümler kitap yayınlandığı ilk günden itibaren okuyan ve güncel takip eden okurlar içindir. Eğer yeni başladıysanız buradan devam etmeyiniz. Önceki duyuruları okuyunuz.)

37: Serceler de Uçabilir

Yaklaşık altı saat sonra telefonumun korkunç zil sesiyle uyanınca dudaklarımdan zavallı bir inilti kaçtı, evet, rüyamın tam ortasında uyandırılmıştım!

Daha karpuz kesecektik...

"Jeyhun bir kerecik öpseydim ya..." diye iç çektim. Gözlerimi açamıyordum.

"Ne?"

Bana kalsa yatakta biraz daha debelenmeyi tercih ederdim ancak hemen sağımdan gelen ses tonu oldukça tanıdık olunca panikle gözlerimi açtım. Bu Ceyhun'du!

"Ben neredeyim ya?" diye çığlığı basar basmaz yataktan fırladım.

Dehşetle odayı izliyordum. "Bu kimin tavanı? Benim odamın değil!"

Ancak o zaman yanımda bir kedi misali kıvrılmış beni izleyen genç adamı fark ettim, tabii bu genelleme bütün kedileri kapsamıyordu.

Çünkü biz Haydut'la uyanınca zannedildiği gibi minnoş falan takılmıyorduk, bayağı yatakta güreşiyorduk. Geçen gün kuyruğunu ısırdığım için kolumu boylu boyunca çizmişti, sağ olsun.

"Ceyhun ben neden senin evindeyim?" diye fısıldadım aynı dehşetle.

Gözlerim irice açılmıştı, olanlara anlam yüklemeye çalışıyordum.

Ceyhun yattığı yerden istifini bozmadan esnedi. "Gece buraya geldik çünkü."

Gözlerimi kısıp ona baktım. "Peki neden senin odandayım?"

Ceyhun yine hiç istifini bozmadan yastığına ahtapot gibi sarıldı. "Ne bileyim, sana sormalı. Gece pat diye buraya dalıverdin!"

Şaşkınca ağzımı kapattım. Neler duyuyordu bu kulaklar?

"Peki," diye fısıldadım korkuyla. "Peki neden senin yatağındayım?"

Ceyhun bu kez uyku sersemi halinden sıyrıldı ve kafasını yastıktan kaldırıp bana sırıttı. "Az önce uykunda sayıkladığın gibi sayıkladın gece de."

Dudaklarını öne uzatıp mırıldanırken gözlerini kapatmış beni taklit ediyordu. "Öpüjem Jeyhun bırak!"

"Yalan!" diye haykırdım. "O kadar ileri gitmiş olamam!"

Ceyhun beni korkutacak kadar büyük bir sırıtışla yüzüme bakmaya devam edince çabucak kıyafetlerimi kontrol ettim. Bir sorun var gibi görünmüyordu.

"Noldu?" diye keyifle sordu.

Üzerine doğru atlayıp yakasına yapıştım. "Ceyhun bak doğru söyle! Yoksa... Yoksa dün gece..."

Hayır, bu olmazdı!

Ceyhun korkumu fark etmiş olacak ki çabucak benden kurtuldu, yakasını düzeltip geri çekildi. "Saçmalama Serce. Sana bir şey yapmadım!"

"Onu mu soruyorum ya?" diye bağırdım. "Ben sana bir şey yaptım mı?"

Ceyhun kaşlarını çattı. "Hı?"

"Gitti çocuk," diye fısıldadım kendi kendime. "Hatırlamıyor işte."

"Yahu Serce, saçmalama! Sen bana en fazla ne yapabilirsin ki?"