OPERATÖRE BAĞLANIYORSUNUZ

40: Yanmış Saçlar ve Yalan Fallar

40: Yanmış Saçlar ve Yalan Fallar

"Tamam Serce Hanım. Biz sizi arayacağız."

"Ne zaman?"

"Zamanını bilemiyoruz hanımefendi. Ama biz sizi arayacağız."

Bıkkın bir nefes verdim. "Ya aramazsan?"

İnsan Kaynakları biriminin masasında oturan adam kaşlarını çattı.  "Affedersiniz, anlayamadım."

"Arayacağız diyorsunuz ya..."

"Evet?"

"Aramayan şerefsiz olsun mu?" diye sordum.

"Bu ne çirkin bir üslup! Çıkın lütfen."

"Hadi lan oradan! On saattir annemin kızlık soyadına kadar sordunuz. Ama iş referansa gelince torpilim yok diye yüzünüz düştü. Hemen surat astınız! Ya ben bunları yer miyim? Aramayacağınızı ikimiz de biliyoruz, bir de çocuk avutur gibi ağzıma emzik tıkıyorsunuz. Ama kabahat sizde değil, böyle güzel bir cv ile kapınızı çalan bende!"

"Hanımefendi çıkın lütfen, yoksa güvenlik çağıracağım!" diye hiddetlendi sorumlu personel. Ayağa kalkmış, ellerini öfkeyle masasına dayamıştı.

"Ararsan adam değilsin!" diye bağırıp arkamı döndüm ve kapıyı sertçe çarpıp çıktım.

Resmen burnumdan soluyordum. Kapının hemen dışında, koridorda heyecanla beni bekleyen Ceyhun bir o yana bir bu yana volta atıyordu. Çıktığımı görür görmez heyecanla yanıma koştu.

"Nasıl geçti?" diye sordu umutla. Gözleri parlıyordu, güzel bir haber duymak için öyle hevesliydi ki.

"İşe girmeden kovuldum Ceyhun."

"Ne? O nasıl oluyor?"

"İnsan kaynakları uzmanına hakaret ettim yanlışlıkla," dedim mahcup bir sesle.

Ceyhun'un omuzları düştü. Bütün umudunu yerle bir etmiştim, hüzünle elimdeki dosyalara baktı. Uyanır uyanmaz öyle bir hevesle özgeçmişimi düzenlemiş ve cv dosyası hazırlamama yardım etmişti ki onun yıkılışını seyretmek beni daha da üzdü.

"Serce yine mi ya?" diye sitem etti. "Hani kelimelerini dikkatli seçecektin?"

"Dikkatli seçiyorum Ceyhun," diye atıldım. "Herkese hak ettiği şeyi söylüyorum zaten."

"Serce!" diye çıkıştı. "Ben sana öyle mi dedim? Mülakatlarda istediğin şeyleri değil, onların istediklerini söyleyeceksin. Yapma şunu be kızım... Yapma şunu kendine."

"Tamam sonrakinde yapmam," diye mırıldandım.

Beni de bir hüzün basmıştı. Başımı önüme eğip Ceyhun'la birlikte merdivenlere ilerledim. İkimiz de uzun bir süre sessiz kaldık. Sonunda Ceyhun omzuyla omzumu dürttü.

"Ne düşünüyorsun?"

"Keşke merdivenlerden düşsem."

Delilik potansiyelimi fark edip çabucak koluma girdi. "Saçmalama. Hiçbir iş senden değerli değil."

"Öyle diyorsan öyledir..."

"Öyle."

Birlikte son basamakları geride bıraktık. Radyo binasından çıkıp Ceyhun'un arabasına ilerlerken hiç kimsenin beni bu sivri dilimle işe almayacağına neredeyse emin olmuştum.

Çünkü ben de kimseye şirin görünmek için çenemi törpüleyecek biri değildim.

"O hatayı bir kere yaparım!" diye haykırdım arabaya binmeden önce.