When Campus Hearthrobs meets the Simple Girls

Chapter 89: Bracelet

Cleress Xiashin Pov:

“Luh! Nagsasalita pala ang words?!”
“Tsk oyy scarf in- abandon ka na nang nagmamay-ari sau” kausap ko sa scarf na nakasabit sa kwarto namin while nakanguso.
“Kala naman may nakahahawang sakit ako! Tssk sensitive grvi tsk!” Bulong bulong ko tsaka inilagay ko na ang cp katabi nang pillow at nahiga narin ako.
“Ayst!”
Btw Huhuhu here na kami sa bahay huhu dapat tulog na ako now ehh!
Masakit na ang ulo ko pero di tlga ako makatulog.
Para na akong baliw here kinakausap ang sarili.
Nilingon ko c besh sa baba huhu ang himbing na nang tulog nya ayst.
Muli akong humiga.
‘Ayst di parin tlga ako makapaniwala na nakijam saamin ang hearthrobs!’
‘Pero ayst!’
Yuko na cla makita, lalo na ung isa na sensitive.
Itinaas ko ang kanang braso ko sa ere at pinagmasdan ang pendant nang bracelet ko na remembrance sakin.
“Anong meron sa taong yun bat dumidikit pendant ko dun?”
“Robot kya tlga yun?”
Bulong ko.
‘Ayst hindi, impossible!’ Naiiling na bulong ko sa utak ko.
“Ayst!”
Napahawak ako sa noo ko.
‘Kung di xa robot? Bakit ganun?’
“Teka!”
Bumangon ako ulit kahit masakit ang ulo ko at naghanap nang bakal.
Lumabas ako nang kwarto,
Wala c kuya here. May work yun.
Sakto may nakita akong nakausling pako na sinasabitan nang gamit.
Inilapit ko ang pendant nang bracelet ko dito pero di ito dumikit.
“Ayst, sakit na nang ulo ko!” Naisuklay ko ang mga daliri ko sa sariling buhok.
Naisip kong ilapit sa necklace na bigay sakin ni besh kasu di tlga dumidikit.
Muli akong bumalik sa kwarto at nahiga.
“Pero panu nangyari yun?” Kinakabahan kong tanong sa sarili.

‘Flashback!’
Kinakabahan na ako sa larong magaganap.
Mas lalo akong binalot nang kaba nang magsilapitan na ang ibang girls sa pwesto namin while ang boy nakatalikod saamin sa di kalayuan.
Dugdugdug
“Girls no worry, hihilahin na lang namin kayo” c JJ na nagpabawas sa kaba ko.
“Just stay in your position ah, wag kayung aalis jan!”c Dave
“Opo!” Usal namin
“Relax!” Dinig ko kay Gael.

Mas lalo akong nanginig nang may magsalita na sa speaker, mas napakapit ako sa kamay ni Besh.
“The game will be start in 3..2..1”
“Mama!”
“Waahh!!”
Tilian nang lahat nang biglang dumilim ang paligid.
‘Di ako makahinga, natatakot na ako’
“Wala akong makita!”
“Waahh! It’s so scary! Bebe where are u?!”
Dinig ko sa mga may kasintahan.
Marami nang nakakabangga sakin.
Hanggang sa parang may force na humila sa kanang kamay ko na nagpabitaw saakin kay Bestie.

Hanggang sa mamalayan kong dumikit ako sa braso nang kung sino.

Dugdugdug

‘Parang familiar,’
‘Its presence, perfume but I can’t figure out who this can be’
bulong ko sa isip ko.
Natauhan lamang ako ang bigla na ako nitong hilahin kong saan.
Dugdugdug.

Bsta ang alam ko pumasok kami sa isang kwarto. Hanggang sa bumalik na ang malamlam na ilaw pero minsan pumapatay sindi.

Nanlaki ang mga mata ko nang makilala kong sino ang kasama ko.
Dugdugdug
‘Di ako makahinga!’
Mahigpit na ang naging hawak ko sa hat na nasa kaliwa kong kamay.
Kumubli kami sa isang sulok.
Sunod sunod akong napalunok.
Hinawakan nito ang pendant nang bracelet ko at pilit na itinanggal sa pagkakadikit sa coat nito sa may palapulsuhan.
Nakahinga ako nang maluwag nang matanggal na ito.

Sa ngayun nasa likod kami nang mesa nasa may sulok.
Nakaupo kami para di kami mahuli.
Medyo magkaharap  kami ni Azhi.
‘Hi Im Anabelle, come out lets play!’
Nanindig ang balahibo ko sa naririnig at napatakip sa bibig para iwasang sumigaw.
Boses bata ito..
‘Nanghihina na ako!’
Dugdugdug

‘Hi, I’m Anabelle Come out, let’s play!’

‘Mama!!’
‘Laro lng toh self di toh totoo!’
‘Inhale! Exhale!’