bir sen bir ben bir de bebek

Bilemiyorum Altan

"Atsu?" Kiyoomi yattığı yerden seslendi. "Hmmm" belli belirsiz bir yanıt geldi. "Uyudun mu?" Atsumu yattığı yerde döndü "Uyumuştum. Ne oldu?" "Uyuduysan rahatsız etmeyeyim yat uyu." dedi Kiyoomi pişmanlıkla.

Atsumu yataktan kalkıp Omi'nin yanına geldi "Uyumuştum artık uyumuyorum, sorun ne? Bana söyleyebilirsin." Kiyoomi'nin yüzüne düşen saçları kulağının arkasına itti. "Yine kabus mu gördün?" diye sordu.

Kiyoomi bir şey demedi sadece olumlu anlamda başını salladı. Atsumu gülümseyerek kalktı, mutfağa gidip bir bardak su getirdi. "Başka istediğin bir şey var mı?" sordu, Kiyoomi "Hayır teşekkür ederim" diye yanıt verdi.

Atsumu bir anlığına kendi yattığı yere doğru yöneldi fakat yatağın içine girmedi. Yastığını aldıktan sonra Kiyoomi'nin yanına geri döndü. "Kayacak mısın yoksa üstüne mi yatayım?" Kiyoomi hemen Atsumu için yer açtı.

Yine birlikteydiler aynı gençlik kampındaki gibi. Tek fark artık daha rahatlardı. Kiyoomi hiç tereddüt etmeden yanındaki oğlana sarılmıştı bile.

Kiyoomi sabah uyandığında yatakta tek başınaydı. Elini yüzünü yıkamak için lavaboya gitti. Çıktığında mutfaktan gelen sesleri duydu. Mutfağa yaklaştıkça taze ekmek kokusu etrafı sarmıştı. Mutfağa girdiğinde kahvaltı hazırlayan Atsumu'yu gördü.

"Günaydın bay uykucu. Geç otur kahvaltı hazır sayılır." Atsumu masaya reçel çıkartırken söyledi. "Senin için fırına gidip taze ekmek aldım." Kiyoomi çoktan ekmeğin ucunu koparmıştı bile. "Teşekkürler." dedi ardında ağzına lokmasını attı.

Her şeyi hazırladıktan sonra masaya Kiyoomi'nin karşına oturdu. Atsumu'nun hazırladığı kahvaltıyı yedikten sonra ortalığı toplama görevi Kiyoomi'ye kaldı.

Ortalık da toplandıktan sonra Kiyoomi için gitme vakti gelmişti. Son 24 saat içerisinde hiç olmadığı kadar mutluydu fakat bu mutluluğun yarıda kalmasından korkuyordu. Evin kapısından çıkınca her şey son bulacakmış gibi hissediyordu. Bu yüzden çıkmadan önce bir hamle yapmalıydı.

"Atsu gitmeden önce seninle bir konu hakkında konuşmak istiyorum." dedi Kiyoomi. Bunu beklememişti Atsumu, bir anlığına tedirginliğe düştü "T-tabi ne konuşmak istiyorsun?" diye sordu.

Uzun bir konuşma olacağını bildiğinden salona geçti Kiyoomi peşinden de Atsumu geldi.

"Konuşmak istediğim konu biziz." daha samimi olmak için Atsumu'nun elini tuttu "Şu son birkaç zamandır olanlar özellikle de dünki ve bugünki... Direkt konuya gireceğim. Korkuyorum." dedi Kiyoomi gözleri Atsumu'nunkilerden ayrılmıyordu.

"Korkmanı gerektirecek bir şey yok ben burdayım."

"Sorun da bu işte. Sen burdasın. Sürekli seni düşünüyorum, seninle olmak istiyorum, seni istiyorum fakat ya sen istemiyorsan ya da ileride istemezsen b-ben bilemiyorum. Yine yalnız kalmaktan korkuyorum."

'Yine' derken neyi kastettiğini anlayamamıştı Atsumu fakat şu an bunun sırası olmadığının farkındaydı. Kiyoomi'nin elini sıktı gözlerinin içine bakarak gülümsedi.

" Ben de seni istiyorum Omi Omi. Hem de daha önce hiç kimseyi istemediğim kadar. Omi ben, ben seni seviyorum. Seni yalnız bırakmak gibi bir planım yok seninle olmak istiyorum ben de."

Kiyoomi hayatında ilk defa birisinin bu kadar dürüst olduğunu hissedebiliyordu. Mutluydu, hisleri karşılıklıydı, hiç beklemediği bir yerden gelmişti hem de bu mutluluk. Gözleri mi dolmaya başlamıştı?

" Ben de seni seviyorum Atsu. " birbirlerine sıkıca sarıldılar. "Beni asla bırakma."

"Seni asla bırakmayacağım."