Acımasız bir hayat içinde

Güzel değişiklik

→ Devam

~ Benden okadar nefret ediyorduki, resmen ÖLMEMİ bekliyordu!Ben ona herşeyimi vermeye râzıyken.. hemde daha fazlasını...onun okuldaki raf'ını bile BEN düzenliyordum, O KADAR YANİ! Ona herzaman iyi davrandım ama boş... Ona bakdığım için bana resmen "Was guckst du mich so an, du Hässlichkeit!" ("Ne bakıyorsun bana, çirkin şey") diyordu.Kalbimi kırmayı nasılda beceriyordu.Hatta spor dersinde aynı grup'da olduğumuz için, öğretmenle konuşup başka gruba girmek istedi!Ben ne yapdım ya sana! Öküz! Ben yine bununla yetinmedim, onunla kontak'tım olsun diye ona WhatsApp' den  "Hi :)Wie geht's?(Hi :) Nasılsın?"  Yazıp, ondan cevap beklerken, eskisi gibi, hani olurda değişir veya değişmişdir ümidi ile, fakat bana göz göre göre block çekmişdi.Hayatımın dramını bir kez daha yaşamışdım! Ahhh o eski günler, ah.Keşke belli etmeseydim sevdiğimi. Aptal,Ela, aptal! Ne olduysa artık, okul'dan gitmesi gerekiyodu.Taşındıkları için 'Dinslaken'a.Gideceğini o kadar çok tekrarlıyorduki, sanki bile bile yüzüme vurmak için, ÜZÜLMEM için! Ne kadarda mutluydu öyle! Ben orda ağlamamak için kendimi zor tutarken, onun yapdığı harekete bak! Her ne kadar "Ela, sakin ol.Onsuzda yaşayabilirsin, ağlama.Güçlü kalmalısın." Dediysemde kendime, nafile ... birden ağlmaya başlamışdım.. Göz yaşlarım tane tane akarken, o benim arkamdan kıskıs gülüyor ve seviniyordu bu halime... İnsan nasıl bu kadar DUYGUSUZ ,VICDANSIZ VE ACIMASIZ olabilirdiki! Arkdaşlarım beni teselli etmeye çalışıyorlardı ve bunu başarmışlardıda :) Okulun son günü,okul  çıkışında, " Ela wird jetzt bestimmt wieder weinen (Ela kesin yine ağlayacak)" diyordu bir arkadaş! Buna tabii "arkadaşlık" denilirse... onu bi yana bırakıp, Cüneyt'in cevabını duymak istiyordum.Duymaz olaydım! "Soll sie doch! (Ağlasın işte)" demesiyle kötü olmuşdum ve hemen arkadaşlarımla vedalaşıp direkt eve gitmişdim.Tatil boyunca aklım hep ondaydı. Niye unutamıyordum onu??? Sanki dünyanın bir yanında başka bir erkek yokdu.O sadece kızlarla takılıp beraber oluyordu..ilişkileri bari uzun sürse..PLAYBOY işte, başka bir kelimeye gerek yok! Beraber ol, sonra 1 hafta sonra "byebye, sana ihtiyacım yok" dercesine ayrılıyordu o "Şanslı, mutlu..." kızlardan. Tatiller bittiğinde, yeni okul'unu beğenmediğini, oranın öğrencilerin kendisi gibi olmadığını, eski okul'una tekrar gelmek istediğini söylediğini duyduğumda, o an'ki sevincimi asla anlatamam sizlere! Ama annesiyle beraber kaldığı için, annesi karşıydı! Yani, ev'inin karşısında okul varken, otobüsle gidip başka (aynı)okulda ne işi var, deme??  1 sene onu görememişdim!! Ve hâla beni block'dan çıkarmamışdı.Yüzünü, o gözlerini delicesine  görmek istiyordum.Arkadaşım Rabia ile "best-friend" ler ikisi, ondan bana o bütün haberleri bildiriyordu.Ramazan ayında,bana güzel bir haberi bildirmişdi "Ela, Cüneyt seni bugün görmüş" . Bu bile bana yeterdi.Benim ismimi bu sefer güzel an'mışdı.Çok sevinmişdim bu duruma. - 1 sene sonra,tekrar bizim okula yazılmışdı,annesini ikna edebilmişdi, bağıra çağıra ... işte bu sıralar GERÇEKDEN DEĞIŞTIĞINI fark etmişdim! Nedenmi? Bilmiyorum ama ,Hz.Allah bana SABIR etmeyi öğretmişdi ve buda benim nimetimdi.Hergün onun için, dua edip " Yâ Rabbi, lütfen hayırlısı ile Cüneyt  okul'umuza tekrar gelsin ve bambaşka birisi olsun, değişsin.Tek SEN  bana yardım edebilirsin.Bana artık o kadar iyi davransınki, yapdığı davranışlarından dolayı, pişmanlık hissetsin ve çok muhabbetimiz artsın!  Amîn...". Eğer ben bu dua'yı sabah akşam namaz'dan sonra veya evvel demeseydim,şimdi  ne muhabbetimiz olurdu ve nede o güzel "sahne"lerimiz :) Peki bilmek istiyormusunuz, devam nasıl biri  olduğunu? O zaman sadece bir yorum atmanız ve beğenmeniz yeterlidir :) Lütfen arkadaşlar, yorum yazın... :) Yoksa beğenip beğenmedinizi bilemiyeceğim. Sadece "Evet"  yazmanız yeter :) ♥♥ teşekkür ederim, şimdikden. ♥