𝙎𝙝𝙮 |𝗝𝗶𝗸𝗼𝗼𝗸

27➰

Merhabalar sevgili shyshy okuyucalarım 🥺

Diğer bölüm için sınırımız 27 vote 150 yorum lütfen yorum yaparken bölümle ilgili düşüncelerinizi dile getirin. Okuyucularımın keyif alıp almadığını bilmem gerek.. 🤍 (sınır geçildi diye yorum yapmama gerek yok demeyin sakın her bir okuyucumdan yorum görmek istiyorum ona göre.)

İyi okumalar

-

"Pirinci ayıklamanı istememiştim, iyi misin oğluşum?"

Gözlerimin önündeki tombul parmaklarla kaşlarımı kaldırdım. Bir süre sonra gelen sesle kafamı kaldırıp anneme bakmıştım.

"Ne pirinci?"diye sordum. Önümdeki tepsiyi gösterip güldü. "Tanrım! Aklın nerede senin? İki tepsi pirinci ayıkladın. Ne yaptığından bir habersin."

Neşem olmadığı halde güldüm. Annem bir an duraksayıp yanaklarımı avuçladı. "Şakaya vuruyorum ama bu dalgınlığın hal değil. Kaç gündür böylesin, endişeleniyorum."

Yanaklarımdaki ellerinin avuç içinden öptüm. "Yok bir şey kraliçem, dans kareografisi beni biraz zorladı. O aklıma takılıyor o yüzden böyleyim."

Başını olumsuz anlamda sallayıp dudaklarımı öne çıkarttı. "Sarı civciv bu aralar şüpheli davranıyor, annesinin gözü üstünde."

Dudaklarım acımaya başlayınca tuhaf sesler çıkarmaya başladım. Annem gülerek çırpınışımı izliyordu. En sonunda dayanamayıp dudaklarımı serbest bıraktı. "Bu pirinçleri niye ayıklıyordun bakalım?"

Önümdeki tepsiye bir de ona baktım. Sonra ise aklıma gelen şeyi söyleyiverdim. "Lapa yapacağım diyordun, içinde taş çıkmasın diye ayıkladım."

"Bence sen beynindeki kötü düşünceleri ayıkla oğluşum, hadi git odana biraz dinlen. Uykulu olduğun belli oluyor."

İtiraz etmek için ağzımı açtığımda mutfağa Jihyun girdi. "Anne, bu oğlun çok aç. Yemekte ne var?"

Beni görünce suratıma öcü görmüş gibi baktı. "Bembeyaz yüzün ile ruhlara benziyorsun, korktum."

Omuz silkip pirinçlerden birkaçını ağzıma attım. Sert olduklarından dolayı geri tükürmüştüm. "Abim benden daha aç duruyor." Diyerek benim halime güldü Jihyun.

Oflayarak ayaklandım. Şuan ne açlık ne uykusuzluk umrumdaydı ama bunu bu odadaki iki kişide bilmiyordu. Odama girdiğimde ilk işim terliklerimi çıkarıp yorganın altına girmek olmuştu.

"Sonsuza dek burada kalamaz mıyım?"diye söylendim kendi kendime.

Yorganı yüzüme bastırıp,"Lanet olası rezil Jimin, neden sarhoş oldun ki sanki? Her şeyi mahvettin."dedim.

Biraz sonra yorganda bir hareketlilik hissedince irkilerek kafamı kaldırdım. Cooky dilini bedenine sürüp kendini temizliyordu.

"Söylesene Cooky, Jungkook şuan ne haldedir? Mesaj atmalı mıyım yoksa aramalı mıyım? Ne demem gerekiyor!"

Cooky beni takmayarak kendi halinde takılırken oflayarak yatakta başımı geriye attım. "Zaten her şey karmaşıktı. Daha kötü bir hal aldı."

Gözlerimi tavanda gezdirdim. Gerçekten yorgun hissediyordum. Elimde olsa gözlerimi kapatıp uzun süre uyurdum ama uyuyamıyordum işte.

Duvara yansıyan küçük yansımayla komidindeki telefonumun çaldığını görüp elime aldım. Telefon şuan benim için en tehlikeli araçtı. Neden diye sorarsınız şimdi, söyleyeyim. Çünkü yine bir yanlış anlaşılma olmasından korkuyordum.