" ඇයි ඔයා මගේ දිහා ඔහොම බලන් ඉන්නෙ අනේ...
අහ්හ්හ් !!! ඔයාට පුදුමයිද මම ඔයාගෙ නම දන්නෙ කොහොමද කියලා.??
ඒ ගැන වැඩිය හිතන්න එපා Jungkookaaa..
කලින් සැරේ මේ වගේම, ඔයාගෙ hyung ඔයාව අරන් යන්න එන්න පරක්කු වුණ දවස ඔයාට මතකයිද? අන්න එදා තමයි මම ඔයාගෙ නම දැනගත්තෙ.
නැත්නම් ඉතින් ඔයා මං එක්ක කතා කරන එකක්යෑ... "
එයා එක්ක කතා කරන ගමන්ම එයාගෙ උරහිස වටෙන් මගේ එක අතක් යැව්ව මම එයාව මගේ දිහාට හිමීට ඇදල ගත්තෙ එයාට නොදැනෙන්න.
ඒත් ටිකකින් එයාට තේරෙන්න ඇති මගේ අත එයාගෙ උරහිස වටේ එතිල කියල.
ඒ නිසාද කොහෙදෝ මේ තරම් වෙලා මගේ ඇස්වල ගිලිල තිබ්බ එයාගෙ ඇස් එතනින් අහකට ගත්ත එයා, එයාගෙ එහා පැත්ත උරහිසට වැටිල තියන මගේ අත දිහා ගොඩක් පුදුමෙන් වගේ බැලුවා.
ඒත් එයා තාමත් මගෙන් ඈතට යන්න උත්සාහ කලේ නෑ.. ' ඔය අත අහකට ගන්න ' කියල මට බනින්න පටන් ගත්තෙත් නෑ .. කොටින්ම කියනව නම් මම ඒ කරපු දේට එයාගෙ අකමැත්තක් පෙන්නන කිසිම දෙයක් එයා කලේ නෑ... හැබැයි එහෙමයි කියලා ඒ දේ ගැන එයා සතුටු වෙනවා වගේ හැසිරීමකුත් එයා ළඟ තිබ්බෙ නෑ.
එයාගෙ ඇස්වල තාමත් තිබ්බෙ ලොකු පුදුමෙකින් ඉන්න බැල්මක්... එයා මගේ අත දිහායි මගේ මූණ දිහායි කීපසැරයක්ම මාරුවෙන් මාරුවට බැලුව.
" ඇයි Jungkookie.....
ඔයා මං මෙහෙම ඉන්නවට ආස නැද්ද!?
යාලුවො වුණාම මේ වගේ දේවල් සාමාන්‍යයයි..
අහ්හ් මම මේ අහන්න ගියේ ඔයාට පුළුවන් ද මගේ යාලුවෙක් වෙන්න? "
අපි දෙන්නගෙ ඇස් ආයෙත් එකට පැටලුන වෙලාවක මම ගොඩක් බලාපොරොත්තු සහගත බැල්මක් එක්ක එයාගෙන් ඇහුවා.
♦♦♦♦♦♦♦
Thank you for reading & voting
Sorry for mistakes 💜
