Storyline

Daarna

Valencia

Wanneer ik door de gangen loop richting onze cel hoor ik gefluister in een cel. Mijn nieuwsgierigheid wint het van me. Ik kijk om de deur heen en zie een jongen en een meisje. De jongen ligt tegen het meisje aan en het meisje heeft haar armen om hem heen geslagen. Wat lief maar wat dom. Ik loop door en zie opeens aan het einde van de gang een jongen liggen. Hij heeft zijn knie heel vreemd gedraaid en zijn gezicht is opgezet en blauw paars met allemaal schrammen. In zijn armen zitten bloeserige strepen. Ik denk van messteken. Wanneer ik nader schrik ik. Het is peter. Ik ren naar hem toe en tik op zijn wangen. Hij ademt nog maar heel zwak. Ik probeer hem omhoog te trekken en even opent hij zijn ogen. 'Dankje' zegt hij zacht. Een traan rolt over mijn wang. Oké geen tijd voor emoties nu. Ik probeer hem mee te trekken naar de ziekenzaal . Een krot met 2 bedjes. Wanneer ik hem daar eindelijk heb komt verpleegster georgie. Ze legt een vinger op haar lippen en tilt peter op. Neemt hem mee naar de dienstafdeling en legt hem op een schoon bed. Ze begint potjes met vloeistof te pakken en begint hem te verzorgen. Wanneer ze een naald met vloeistof pakt begin ik weer te denken. Peter mag geen vloeistof in zijn arm. Zoneteen is het een chip!!! ik ga tussen georgie en peter staan en begin hysterisch te praten: 'je mag hem niets inspuiten! hij moet zichzelf blijven! geen slaaf van de bazin!! laat hem!!!' georgie kijkt beetje geschokt maar glimlacht en zegt dat het niet gevaarlijk is. Ze geeft me een mok thee (wat at ook mag zijn, het is lekker) en doet een schoon dekentje om me heen. Ik voel plots hoe koud ik het had en wanneer georgie me wat in spuit voel ik me slaperig worden en in no time ben ik van de wereld. Wanneer ik wakker word lig ik in mijn eigen cel. Een vreemde deken ligt over me heen en een rare armband zit om mijn pols. Ik probeer te kijken wat voor band het is. Dan herken ik het lugtgroene dekentje weer. Georgie. Peter. Ik moet naar peter toe maar wanneer ik opspring en bij de deur ben begint er iets heel hard te piepen. Mijn polsband is die pieper. Direct komt georgie binnen. 'je mag van m'vrouw niet naar buiten deze dag' ze maakt een hulpeloos gebaar. 'ik mag je alleen eten geven... Dwz brood en water. Wanneer de piepr afgaat weet ik dat je loopt naar de deur en dan moet ik maatregelen nemen..' ze geeft me direct wat water uit een schoon? Flesje en een compleet brood met pitjes. 'hier eet maar' zegt ze en.ze geeft me heel stil de sleutel van mijn armband. 'hij heeft je nodig' zegt ze en dan sluit ze de deur weer en ben ik weer alleen.

Rimio

Ik hij ligt in mijn armen en ik kijk naar hem, vreemd hoe dingen zo kunnen veranderen in een dag. Hij heeft zijn ogen dicht en hij ligt nu te slapen. Plotseling zie ik iemand langslopen. Hij of zij blijft staan bij onze deur! Ik hou mijn adem in wetend dat dat niks helpt, maar voor mijn gevoel werkt het. Gelukkig loopt de persoon weg. Dan hoor ik een gesmoorde gil, en ik voel dat Teun wakker wword. Valencia, denk ik gelijk. Ik leg Teun voorzichtig op de grond en sluip richting Valencia. Ik zie dat ze over iemand heen gebogen zit, ze sleept hem ergens heen en ik volg haar. Ze gaat een kamer binnen en later komt Bazin binnen. Later zie ik dat valencia en de jongen op eeen brancard worden weggereden. Ze laten de deur open staan en ik sluip naar binnen. Ik zie een hele kast met middeltjes. Ik pak snel eeen aantal potjes waar ik wat aan denk te hebben, ik pak een paar mesjes uit de la en zoek of ik een gebruiksboekje vind. Omdat ik niet kan lezen zoek ik eer eeen met plaatjes en gelukkig vind ik eer een. Ik zoek snel naar de pagina over schrammen en brandwonden. Er staan eeen hele hoop woorden en ik moet op zoek naar een zalf waar het woord: "antibiothika" opstaat. Geen idee wat het betekend, maar ik heb het wel gevonden. Ik ren terug naar Teun maar als ik ddaar ben aangekomen is hij weg. Ik zie wat bloedstrepen over de grond en ik draai me om. Dan pas zie ik het achter me hangt een camera. Ik loop terug naar mijn cel en zie valencia liggen. Ik verstop mijn spulln in mijn geheime plekje, een ruimte achter de stenen.

Valencia

Wanneer het de volgende dag is zie ik dat mijn amazing celgenoot er ook is. ik loop weg en de piepr gaat niet af! ik loop naar peters kamer en als ik binnen ben zie ik nog 2 jongens. Ze kijken heel raar als ik binnen kom en 1 begint een fietfieuw toontje te fluiten. Ik negeer ze en loop naar peter. Hij ligt er met gesloten ogen bij maar als ik zijn hand even aanraak doet hij zijn ogen open. hij glimlacht 'Wow..dat je komt..voor mij!' hij moet bij elk woord een adempauze nemen maar toch raakt het me. Ik glimlach en geef het zacht een knuffel en dan slaapt hij weer. Ik loop met de 2 andere jongens naar buitenbuiten en we gaan op een bankje zitten. Een van de 2 beging te praten 'wie ben je?' ik glimlach en vertel over mezelf. Op hun beurt vertellen zij ook over zichzelf. Zo weet ik dat de ene met blond kort haar abdias heet en ik vind hem direct al aardig. De ander met kort bruin haar heet vince en ook hij lijkt me wel oké. We lachen tot bazin komt en snel rennen we weg.