germangie

hoofdstuk 9

Pov: herman

Ik zat naast Angie in het ziekenhuis. Ik had tegen Violetta gezegd dat ze bij Rosalie moest blijven, totdat Angie weer wat bijkomt, dat kon namelijk ieder moment gebeurwn zei de dokter, want het was niet zo erg, ookal zag het er uit van wel. De dokter had gezegd dat Angie sterk is, en dat ze wel vaker in het ziekenhuis heeft gelegen.

3 dagen later...

Angie was nog steeds niet wakker geworden, ik mis haar heel erg. Vandaag zouden Rosalie en Violetta Angir voornhet eerst gaan bezoelrn, sinds ze in het ziekenhuis lag. Waarom moet mij dit toch overkomen. "Herman waar denk je aan" zegt Roberto ineens ik schrik op. "Nergens aan" zeg ik, maar Roberto heeft het door en zegt "je dacht zeker weer aan Angie, ik had het kunnen weten, het komt echt wel goed hoor, maar tot dat ze weer beter is zeg ik al je vergaderingen af." "Dank je" zeg ik dan en loop mijn kantoor uit. Rosalie komt naar me toe lopen en vraagt "zullen we naar mama toe" ik zeg "oke is goed, roep jij Violetta even?" "Ja is goed" zegt ze en loopt weg. Het is hier de laatste paar dagen zo stil, ik wil alleen maar dat Angie weer bijkomt en dat ze het me vergeeft, het was namelijk niet mijn bedoeling, ze was eerlijk geweest, en daar ben ik ook blij mee. Maar we moeten eerst zorgen dat ze weer wakker word. Violetta en Rosalie kwamen naar beneden gelopen.

15 minuten later...
Pov: Violetta

We waren in het ziekenhuis aangekomen, Rosalie en ik bolgden papa, hij wist de weg al uit zijn hoofd, hij houdt echt van Angie, ookal heeft ze hem veraden. Hij zal altijd van haar blijven houden. We liepen een kamer binnen en daar lag Angie, ze zag er al beter uit, papa had foto's gemaakt van der, om het mij te laten zien, maar ik denk ook wel om haar te kunnen zien. Rosalie rende naar Angie toe en gaf haar een knuffel. Ik zag Angie opeens bewegen met haar hand, ze wou Rosalie terug knuffelen, ik drukte snel op het knopje naast het bed en de dokters kwamen er aan. Ze zeiden wat is er en iedereen keek me aan. Ik zei "Angie bewoog haar hand net, omdat ze Rosalie terug wou knuffelen." de dokters geloofden me niet, en papa zei "zullen we maar naar huis gaan, dan ga ik vanavond nog even naar der toe, en kunnen jullie morgen weer mee." ik zeg "mag ik hier nog even met Angie alleen blijven. Papa keek me raar aan maar zei toch "oke, dan" yes het mocht. Ik ging voor Angie een liedje zingen. En mi mundo. (Media wou niet meewerken, dus staat er helaas niet) Haar lippen bewogen mee, en ze werd langzaam wakker. Ik rende naar haar toe en knuffelde haar, ik zou nu eigenlijk op het knopje moeten drukken maar dat doe ik zo wel. Of mischien moet het toch nu, straks over kont haar wat. Ik drukte op het knopje en de dokters kwamen binnen.

Pov: Angie

Ik hoorde iemand zingen, en ik probeerde mee te zingen maar praten was te moeilijk dus ik bewoog alleen mijn lippen, en deed langzaam mijn ogen open. Toen kwam violetta plotseling op me af en kuffelde me ik knuffelde haar terug, en ze drukte op een knopje. Er komen dokters binnen en ze kijken verwondert op als ze mij rechtop zien zitten, ze namen me mee voor een paar testjes en ik mocht over 3 dagen naar huis. Violetta was heel blij, en ik ook, maar toen begon Violetta over Herman, daar had ik eigenlijk geen behoefte aan, maar ik liet het toch maar toe, het lijkt net of ze mijn gedachten kan lezen en zegt "Angie papa houdt heel veel van je, hij schreeuwde alleen maar omdat die zijn woede kwijt moest." ik vraag "waarom moest hij zij woede kwijt dan" Vio: "omdat ik iets doms had gedaan, en toen reageerde hij het af op jou, maar hij was juist heel blij, toen je vertelde dat Rosalie ook zijn dochter was. Hij wou alle tijd dat jullie samen waren al een dochterje van jou Angie" ik wist niet wat ik moest zeggen, ik was zo blij. Gelukkig kwam op dat tijdstip precies iemand binnen, ik zag nog niet wie het was.