germangie

2,5

Pov: Angie

Ik zie Jade met een mes Sofia snijden. Ik ren naar Jade toe en sla haar met een koekenpan, Herman pakt Sofia, en ik sla Matias die net binnenkomt lopen. Sofia ziet er niet goed uit dus we gaan nar het ziekenhuis met haar, ik hoop dat alles goed komt met haar...

In het ziekenhuis...

Ze zijn Sofia aan het nakijken, ik hoop dat het goed gaat, plotseling voel ik 2 sterke arem om me heen het waren de armen van Herman. Het voelde zo vertrouwt, ik werd al rustiger. De dokter komt eraan en zegt "mvr en mnr castillo kunnen jullie even meekomen" hij keek heel serieus, er zou toch niks ergs zijn. We zitten in het kantoor en de dokter zegt "sorry mnr en mvr het is een erg kleine kans dat Sofia het overleeft, ze is heel erg mishandeld en toen we haar na hadden gekeken bleek ook nog eens dat ze leukemie had, kleine kinderen hebben minder kans om het te overleven. Ze ligt nu in coma dus u kunt er even naar toe" er liepen tranen over mijn wangen heen en ik zeg "op welke kamer ligt ze" de dokter zegt "op de intesofcair (geen idee hoe je dat schrijft) op kamer 555" Bij Herman liepen er ook tranen langs zijn wangen en we gingen naar de kamer van Sofia. Daar lag ze in een klein bedje in coma met allemaal bloed. Herman en ik huilden allebei heel erg, het was zi verschrikkelijk om je eigen dochter te zien liggen, met een kleine kans dat ze het overleefd, ze heeft 1 maand om wakker te worden en anders worden de aparaten er uit gehaald. Mijn kleine meisje ze is pas 1.

Pov: Sofia

Ik hoor allemaal gehuil het zijn papa en mama, ik probeer mijn ogen open te krijgen maar het lukt gewoon niet, ik kan wel denken maar nog niet praten dus dat zou ook niet werken, waarom huilen ze eigenlijk, mama zegt "waarom moet dit ons nou over komen waarom heeft ins kleine mesije nog zo'n kleine kans om te overleden, ik wil niet dat ze dood gaat Herman dat wil ik niet" papa zegt "rusig Angie het komt wel goed" ii wou dat er iets was waardoor ik kon laten zien dat ik nog leef maar hoe, ik vondt het zo moelijk om met te bewegen, mischien moest ik nog een paar dagen rust nemen dan zou het vast wel lukken.

Paar dagen later...

Mama en papa zijn alle dagen dat ik hier lig al geweest ik voel me steeds beter worden, mijn haar is er af, ik wist eerst niet waarom maar nu weet ik dat ik leukemie heb, ik weet verder niet wat het is, maar ik moet elke week een kuur ofzo iets hebben, ik vind het maar raar.

Pov: Herman

We zijn in het ziekenhuis en lopen naar Sofia toe, Violetta, Rosalie, Olga en Roberto, zouden vandaag ook naar New York komen. Daar lag onze kleine Sofia, nu zonder haar gisteren had ze haar eerste kuur, en na elke kuur zou haar overlevingskans kleiner worden, maar als ze geen kuren zou krijgen zou haar overlevingskans nog minder zijn, dus ik en Angie hebben ervoor gekozen dat ze kuren zou krijgen want dt maakt de overlevingskans toch iets groter, dan dat ze geen kuren zou krijgen.

Op het vliegveld...

Daar zijn Violetta, Rosalie, Olga en Roberto al. Ze geven ons een knuffel en we gaan naar het hotel, we hebben een paaard extra kamers gehuurd. Violetta is meteen naar Sofia gegaan in het zieknhuis.

Pov: Violetta

Toen we aankwamen, ben ik meteen naar Sofia gegaan, daar lag ze dan, lijkbleek met allemaal sneeën en plekken, zonder haar. Ze zag er zo anders uit, zo zielig ik moet huilen, er kwam iemand binnen, ik draaide me om en zag...