Pov: Herman
Ik plakte de pleister, op Rosalie's hand, en toen begon Angie keihard te lachen. Ik vroeg "Angie gaat het wel, waarom lach je zo?" Angie: "dat is iets wat alleen meiden kunnen weten" Ik zeg "maar Rosalie begint toch ook niet te lachen" Rosalie "dat klopt, want ik heb pijn, maar het is wel grappig" nu begon Angie nog harder te lachen, en toen schreeuwde Vio heel hard, dat we moesten eten. Ik zeg "niet zo hard Vio, we komen er aan hoor" Vio "ik schreeuw zo hard, omdat ik het al 10x had gezegd.
We zaten gezellig te eten, en toen zei Angie "Herman zullen we na het eten, even naar jou kantoor gaan."
Pov: Angie
We zaten aan tafel, en ik dacht aan het moment van net, zo schattig. En ik zei "Herman zullen we na het eten even, naar jou kantoor gaan." hij zei "is goed" ik moest het zeggen, en als hij het niet erg vond zal ik ook zeggen in welke kamer ik ga slapen.
JE LEEST
germangie
RomanceDit is mijn eerste germangie boek. Deel 1... Dit verhaal gaat over Angie, die is gevlucht naar Frankrijk om dat ze zwanger was van Herman. Ze heeft nu een kindje Rosalie (4 jaar). Maar wat als ze terug gaat naar Buenes Aires, 6 weken lang, en daar...
