Unicode
"စစ်ဆေးစရာတွေအကုန်စစ်ဆေးပြီးပြီမလို့ ဒီကလူနာသာဆန္ဒရှိရင် ရက်ရွေးပြီးခွဲစိတ်လို့ရပါပြီ"
ဆရာဝန်စကားအဆုံးပျော်၍ကျသွားသောမျက်ရည် အချို့ မျက်လုံးတွေပြန်မြင်ရမယ်ဆိုတဲ့အသိက ဘာနဲ့မှနှိုင်းလို့မရတဲ့အပြင်....
အတွေးတို့နဲ့အတူသတိရသွားတာကထယ်ယောင်းငယ်...
ယောင်း....ယောင်းဆိုရင်လဲသူ့အတွက်သိပ်ဝမ်းသာနေမှာ ဆရာဝန်ကိုကျေးဇူးအထပ်ထပ်တင်လျက် ဆေးရုံမှထွက်လာပြီး ဒရိုင်ဘာကိုနှလုံးအိမ်လေးရှိရာ စာကြည့်တိုက်ဆီသို့ မောင်းခိုင်းစေတယ်
စာကြည့်တိုက်ထဲအရောက်ယောင်း အသံကိုမကြားရသေး အင်းမ်......ကြည့်ရတာကျောင်းမဆင်းသေးတာဖြစ်မယ်...ဒရိုင်ဘာကို စာကြည့်တိုက်ပိတ်ချိန်မှလာကြိုခိုင်းလိုက်ပြီး ချာတိတ်ကိုထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်...မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့ "ဦးလေးကြီး"ဆိုတဲ့အသံစာစာလေးကိုကြားလိုက်ရသည် ယောင်း ရောက်လာပြီဘဲ
"ယောင်း...ရောက်လာပြီလားကိုယ်ပြောစရာရှိ-"
"ဦးလေးကြီးကိုထယ်မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် ဒါထယ့်သူငယ်ချင်း ပတ်ဂျီမင်းတဲ့"
စကားမဆုံးသေးဘူး ဖြတ်ပြောလာတဲ့ယောင်းရဲ့စကားကြောင့်လူတစ်ချက်တော့စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပေမယ့် ယောင်းစိတ်ချမ်းသာဖို့အရေးမလို့ ပြန်၍ပြုံးကာ စကားဆက်ပြောလိုက်သည်..။
"ယောင်းရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတော့တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီကဦးလေးကြီးကဂျွန်ဂျောင်ဂုနော် ထယ်လေးရဲ့ဘဝကိုဦးေလးကြီးဆီမှာအပ်ပါတယ်"
"ဗျာ"
"ဟျောင့်...ဂျီမင်း"
"ဘာလဲငါပြောတာမဟုတ်လို့လား"
"ဟာ...တော်ပြီမင်းပြန်တော့ သွား"
"အမလေးပြန်မှာပါ ဦးရဲ့ခလေးရယ်"
"ဘောဘဲ ဟျောင့် ဒိုးတော့"
ဂျီမင်းပြန်သွားတဲ့အထိပွစိ"လုပ်နေသေးတဲ့ထယ်ယောင်း
"ယောင်း"
"ဗျာ"
"ယောင်း ကြိုက်နေတဲ့ကောင်လေးဆိုတာ ခုနပတ်ဂျီမင်းလား?"
YOU ARE READING
𝐔𝐧𝐜𝐥𝐞 𝐉𝐞𝐨𝐧♡︎(Completed)
Fanfictionကိုယ့်ရဲ့မျှော်လင့်ချက်မဲ့နေတဲ့ဘဝထဲကို အလင်းရောင်တွေယူဆောင်လာပေးတဲ့ပိုးစုန်းကြူးငယ်လေး "ယောင်း" ဦးနဲ့သာဆိုကမ္ဘာမြေအဆုံးထိလဲသွားနိုင်တာမလို့ ဦးကသာယောင်းကိုထားမသွားဖို့ကတိပေးပါ.."ဦးဂျွန်"
