Gökyüzü tüm kasvetiyle karamışken yıldızlar ve dolunay ona inat parlıyorlardı.Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken gözlerim hala bulanık görüyordu.
Sonunda netliği kazanan gözlerim karanlık ormanda gezindi.
Sertçe esen rüzgar tüylerimi diken diken e...
"Aşkın matematiği farklı olur Lavinia.2'den 1 çıkınca 0 kalır." Özdemir Asaf
**********
Gel Bahtımın Kar Beyazı-Müslüm Gürses
(Arkadaşlar özelden aldığım bir mesajda kitabı sadece cinsellik yönünde yazdığım ve porngrafik olduğu söylendi.Lakin kitabın adını koyarken yanına koyduğum (+18) simgesinin işe yaramayacağını tahmin edemedim.Bölümler arası cinsel sahneleri sık yazma sebebim zamanı geldiğinde bu sahneleri özleyeceğimizdendir.Evet bu spoi gibi sayılsada söylemek zorundaydım.KAOS bu kitabın kendisi.KAOSA hazır olun.Tekrardan söylediğim gibi kurgu uzun ve daha çok yolumuz var.+18 sahneleri okumak istemeyenler için satırın başına uyarı koyacağım.Okumak istemeyen geçebilir.Tutkuyu doruklarında yaşatacağımız bu kurguda cinsellik Akın ve Adel için önemli değil.Bize göre ne kadar büyük birşeymiş gibi gözüksede onlar için sadece bir aktivite.Henüz'işte gerçek tutkunun olduğu bir sex'diyebileceğimiz bölümler gelmedi.Bu sadece duyuru gibi birşey.Yani artık cinsel sahne yazmayacağım demiyorum.NİRVANA olmadan Akın ve Adel olmaz;) Öyle değil mi?Bu bölümde de uzun olmasada cinsel bir sahne bulunacak.)
Keyifli Okumalar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adel'den
Bir romanın ilk cümlesi gibidir hayat.Dünyaya gözlerini nasıl açarsan öyle yazarsın sayfalarını.
O sayfaların boş olduğu bir hayat vardı gözler önünde.Mürekkep bir bedenin bilincini kaybediş anı gibi devrildi o deftere.
Sayfalar kara sulara bulandı.
Bizi kararttıklarını sansalarda yanılmaktan kaçamadılar.
Biz zaten karanlığın birer parçasıydık.
Mürekkebin devrilip kendini mühürlediği o sayfalar,siyahtan daha açık beyazdan daha koyuydu.
Gri.
Belirsizliğin simgesi.
Sayfaları boş olan defterin yansıttığı bir hayat tanıdım.O sayfaları yazdım.
Yazdım.
Yazdım.
Yazdım..
Ben o defteri bıraksamda o beni bırakmadı.Yazdım.
Yazarken yandım.
Elimi kavrayan alevlerin esiri olmuş olan beden öfke ile karşımızda ki tuaf canlıya bakarken,gözlerimi ondan ayırmıyordum.
Tuaf suratı ile Akın'a baktığında anında dizleri üzerine çökmüştü.
