Gökyüzü tüm kasvetiyle karamışken yıldızlar ve dolunay ona inat parlıyorlardı.Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken gözlerim hala bulanık görüyordu.
Sonunda netliği kazanan gözlerim karanlık ormanda gezindi.
Sertçe esen rüzgar tüylerimi diken diken e...
"Ve sen,her çıkmaz sokakta karşımdayken,ben o sokaklarda yanarak seni arıyordum Sevgilim.."
"Tesadüf değildi karşılaşmalarımız.."
************** Keyifli Okumalar..
Ins:kanlipence_
*********** (Bölüm sonunda açıklama yapmıştım ancak kaydetme sorunu olduğundan boşluk gözükebilir..Umarım olmaz.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adel'den
Her ruh bir gün bir parça karanlığa bulanacak derdi rüyalarımda ki o bilinmez sesin sahibi.
Bir gün kontrolü kaybedecekti her ak süt ile yıkanmış soluk ruh.
Doğruymuş.
Kontrolü kaybetmesin diye her türlü şeyi yaptığım adam sonunda içinde taşıdığı o devasa karartıyı durduramamış ve eline buladığı kanı kendine hak görmüştü.
Olay basitti.
Karanlıklar Diyarı içinde bulunan kim olursa olsun o ruhu lekeliyordu.
Hissediyordum.
Öfkeyi.
Nefreti.
Ve İntikamı.
Bir düzenin olmadığı bu evrende kendini kaybetmeyen tek bendim.
Ve bende sonunda teslim olmuştum o karanlığa.
Öldürmek istiyordum.
Hepsini.
Herşeyi.
Herkesi.
Buraya düşmemiz onların suçuydu!
Sevdiğim adamla hala ayrı olmamız onların suçuydu!
"Herşey onların suçu!"diye haykırdı kafamın içinde ki ses.
"Yok et!"
Gözlerimi tekrar açtığımda bilincimin sadece bir kaç dakika kapalı olduğunu farketmiştim.
