[Loki] Igranie z ogniem wcale nie musi oznaczać, że się sparzysz

Rozdział 19

Fury na początku nie zamierzał się zgodzić, ale na szczęście Tony wie jak go podejść. Lecimy do Asgardu na tydzień, to znaczy ja lecę na tydzień, a Loki ma tam zostać na dłużej. Pożegnałam się z przyjaciółmi i zniknęliśmy we wszystkich kolorach tęczy. Muszę przyznać, że podróże bifrostem nigdy mi się nie znudzą, za każdym razem mam wrażenie, że widzę więcej kolorów. Wkrótce znaleźliśmy się wraz Lokim i Thorem ( on tez z nami poleciał) w obserwatorium Haimdalla. Czekały tam na nas trzy konie, w tym mój Magnus. Chyba go zaadoptuję. Postanowiliśmy się pościgać i pocwałowaliśmy mostem w stronę pałacu.
Powitała nad wszech matka i poinformowała o tym, że jeśli Loki nic nie zbroi w ciągu dwóch dni to odzyska moce.
Widać było jak bardzo kocha swojego syna i jak bardzo za nim tęskniła. Od razu jak zeszliśmy z koni podeszła do niego, aby go przytulić co Loki odwzajemnił. Rozmawialiśmy z Friggą do samego wieczora i przechadzaliśmy się po pałacowych ogrodach, gdy był wieczór poszliśmy na kolację. Asgardzkie jedzenie nie może się równać z żadnym ziemskim daniem. Nawet nie wiem do czego to porównać, więc nie będę tego robić. Po kolacji poszliśmy do komnat. Loki dał mi buziaka na dobranoc i obiecał, że od samego rana pójdziemy na wycieczkę po Asgardzie.

***

Loki zrobił tak jak obiecał i od razu po śniadaniu poszliśmy do miasta. Oczywiście musiałam przebrać się w suknię i oczywiście była zielona, bo Loki stwierdził, że taki kolor będzie idealny. Włosy zostawiłam rozpuszczone.

Idąc przez miasto spotykaliśmy się zarówno ze zdziwionym jak i przerażonymi spojrzeniami. Najwyraźniej ludzie nie spodziewali się wypuszczenia Lokiego z więzienia. Gdy przeszliśmy już wszystkie uliczki wzdłuż i wszerz, zatrzymaliśmy się przy fontannie.
- Muszę coś załatwić - powiedział Loki - poczekasz chwilę?
- Jasne - odpowiedziałam i Loki odszedł, a ja zaczęłam się przyglądać wodzie.

***

- Kim Pani jest? - po jakimś czasie do fontanny podeszły trzy małe dziewczynki.
- Nikim ważnym - odpowiedziałam.
- Ma pani śliczne włosy - powiedziała druga z nich.
- Mogłybyśmy je uczesać? - nieśmiało zapytała trzecia.
- Oczywiście, jeśli chcecie - uśmiechnęłam się do nich i usiadłam na ziemi (mam nadzieje, że nikt się nie pogniewa o brudną suknię).
Po chwili miałam przepięknie wplecione we włosy kwiatki i każda z dziewczynek została uczesana przeze mnie, a Loki nadal nie wracał.
- Tak właściwie to co tutaj robisz? - zapytała Emma (tak, ich imiona tez zdążyłam poznać).
- Czekam na kogoś, kto mnie zostawił i obiecał wrócić za chwilę, ale już minęło co najmniej kilka tych chwil - prychnęłam lekko zdenerwowana.
- A znasz jakieś bajki?
- Właściwie to znam kilka, jeśli chcecie posłuchać.

***

Jak się okazało żadne z Asgardzkich dzieci nie znało ziemskich bajek (na całe szczęście). Gdzieś około południa zeszło się więcej dzieci i słuchało moich marnych prób przypomnienia sobie wszystkich bajek jakie kiedykolwiek czytałam lub oglądałam. Po jakimś czasie miałam wrażenie, że jestem przedszkolanką, a dzieci zeszło się tyle, że nawet nie byłam w stanie ich policzyć. Najwyraźniej w Asgardzie nie mają przedszkoli. A może jest jakiś weekend? Czy w Asgardzie mają weekendy? W sumie to nie ważne. Nawet mi się spodobało to z jakim skupieniem ktoś mnie słuchał, lubię dzieci. Później jeszcze się bawiliśmy i graliśmy w jakieś skomplikowane gry, z którymi wszyscy radzili sobie świetnie, ale były tak zawiłe, że nie potrafiłam ogarnąć o co chodzi. Chyba brakuje mi dziecięcej wyobraźni. Podsumowując, calutki dzień spędziłam w towarzystwie dzieci, kiedy zrobiło się już ciemno i wszyscy poszli do domów, ja również ruszyłam do pałacu. Po drodze zaczepił mnie jakiś mężczyzna:
- A czemu taka panienka chodzi sama po nocach?
- Bo panienka ma taką wolę - odpowiedziałam.
- Może panienkę odprowadzę?
- To nie będzie konieczne, potrafię o siebie zadbać.
Nagle mężczyzna złapał mnie za rękę i przygwoździł do ściany.
- Naprawdę nie chcesz tego robić - powiedziałam, ale on nie odpuszczał, a ja tylko westchnęłam i przypaliłam mu nadgarstki. Potem nastąpiło coś czego kompletnie się nie spodziewałam, bo oberwałam w brzuch i dostałam z liścia.
- Nie słyszałeś, że dziewczyn się nie bije?
- Słyszałem, że można to robić kiedy są nieposłuszne - facet wyszczerzył się w obleśnym uśmiechu.
- No to ciekawe macie tutaj zwyczaje - powiedziałam wycierając ręką krew, która pociekła mi z nosa - ale teraz najmocniej przepraszam, jestem zmuszona już odejść.
- Nigdzie nie idziesz - wysyczał i chciał do mnie podejść.
- Życzę miłej nocy - powiedziałam i stworzyłam ścianę z ognia, która nas skutecznie rozdzieliła i odeszłam.

***

Gdy wróciłam do pałacu czekał na mnie Thor:
- Gdzie ty byłaś? I co ci się stało?!
- A No tak, strasznie przepraszam za suknie, ale...
- Mówię o tym - wskazał na moją prawdopodobnie czerwoną od policzka twarz i krwawiący nos.
- Nic takiego, tylko zostałam napadnięta - machnęłam ręką.
- TYLKO?! Jak?! Kiedy?! Przez kogo?! I gdzie jest Loki?!
- Przed chwilą, przez jakieś typa, którego twarzy nie widziałam, bo było dosyć ciemno. A Loki? Sam mi lepiej powiedz, bo mnie zostawił, gdzieś sobie poszedł i nie wrócił, a ja przez cały dzień niańczyłam dzieci. Conajmniej kilkoro z nich zabieram ze sobą.
- Co?! Jak mogłaś zgubić Lokiego?!
- Nie zgubiłam go, tylko sam się zgubił.
- Super, ale go nie ma. Co my teraz zrobimy?
- Jak kocha to wróci - wzruszyłam ramionami i poszłam do swojej komnaty.