Een zoen, zonder reden

Hoofdstuk 1 // De aankomst

Hallo lezers, ik ben Tess en dit is mijn eerste hoofdstuk en ook het eerste boek dat ik schrijf. Ik ga eerst de belangrijkste mensen in mijn verhaal voorstellen.

Emma Willebroek, het hoofdpersonage is een verlegen meisje maar ze kan toch een grote mond opzetten. Haar haren is lang met blonde krulletjes. Meestal is ze niet echt opgemaakt maar soms kan ze zicht wel opmaken als ze daar zin in heeft.

Maarten Van Duine, de beste vriend van Emma, hij is niet verlegen in tegendeel zelfs hij is in staat iedereen aan te spreken. Zijn haar is kort en meestal in een kuif met wax. Zijn hobby is voetbal dat is zo wat zijn leven.

*****

P.O.V. Emma

We zijn net aangekomen bij Maarten en zijn ouders Sophie en Bob.

Met een vriendelijke lach op men gezicht stap ik uit de auto.

“Hallo, welkom, dat is lang geleden!!!” roept Sophie nog voor we uit de auto zijn. Het is, nu je het zegt, al een tijdje geleden dat we ze hebben gezien.

“Hey” roepen mijn ouders terug. Men ouders, men broertje en ik wandelen snel  naar hen en omhelzen ze. Ik eerst Sophie dan Bob en als laatste Maarten.

Met veel zin om het gezellige weekendje te beginnen lopen we binnen bij de mensen.

Ik zet me op de bank en niet veel later komt Maarten en Kristof bij mij zitten. Kristof vraag aan Maarten of hij de Playstation aan wilt zetten. Typisch mannen, en dan nog zo’n belachelijk schietspel.

“Kunnen jullie niet gewoon iets anders doen dan schietspelletjes?” vraag ik. “Ik snap niet wat er zo leuk aan is.”

“Moei je niet met wat wij doen.” Antwoord Maarten heel bot.

“Ja ja, ik ben al weg.”

En ik was de kamer uit. Ik ga naar het terras waar Sophie en Bob met mijn ouders aan het praten zijn. Zonder ook maar één woord te zeggen ga ik erbij zitten.

“Is er iets?” vraagt Mariska, mijn mama.

“Schietspelletjes.” Antwoord ik erg serieus.

P.O.V. Maarten

Terwijl zij aan het praten zijn zit ik lekker op mijn playstation.

“Kunnen we niets met mijn zus doen?” vraag Kristof, alsof hij medelijden met Emma had.

“Je gaat mij toch niet zeggen dat je medelijden met dat tutje hebt, hé? Dat gaat echt te ver.”

“Eigenlijk wel, ik vind het wel zielig voor mijn zus en nog iets het is wel nog altijd mijn stoere grote zus, hé. En het is niet omdat ik klein ben dat ik niets tegen je durf te zeggen, hé.” Antwoord Kristof.

Zo’n antwoord had ik eerlijk gezegd echt niet verwacht van zo’n klein ventje.

Na nog super lang alleen op de Playstation gezeten te hebben gaan we eindelijk eten. We eten vol au vent. De kinderen en de volwassenen gaan apart aan een tafel zitten en eten rustig hun eten op.

Na het eten drinken mijn ouders en Emma’s ouders er op los.

P.O.V. Emma

Het is nu bijna vier uur in de nacht en we liggen nog steeds niet in ons bed. Ik moet er alsmaar aan denken hoe bot Maarten de hele dag al tegen mij doet. We hadden ons ten eerste al super geamuseerd deze  vakantie, samen in het zwembad en de zee. En ten tweede, het heeft altijd goed geklikt tussen ons soms wel iets te goed.

Na een uur van niks doen komt Sophie eindelijk zeggen dat we in ons bed moeten.

“Kom op jongens, we moeten naar boven.” zeg ik tegen Maarten en Kristof.

“Mens we horen dat zelf ook wel, hoor!” antwoord Maarten weer op een vreselijk chagrijnige toon.

Ik poets mijn tanden en kam mijn haar voor ik in bed kruip. Kristof en ik slapen samen met Maarten op één kamer.

Een uur later.

“Maarten?”

“Ja.” Antwoord hij

“Is er iets?”

“Waarom?”

“Je doet zo bot tegen mij.”

*****

Zo dit is het einde van het eerste hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

Na 5 votes ga ik verder, dan weet ik dat toch iemand het leest.

Xxx Tess