Een zoen, zonder reden

Hoofdstuk 5 // Juul

Heeyy, nu heb ik heel lang moeten wachten op de 5 votes maar het is eindelijk gelukt. Ook sorry dat jullie er zo lang op hebben moeten wachten.

***

P.O.V. Emma

Ik zet nog een stap verder in de lege ziekenhuiskamer. Er is niks te zien, behalve en bed en wat ramen. Een luide gil komt uit mijn keel. Al snel komen er een aantal verplegers binnen gelopen.

"Wat is er aan de hand?" vragen ze mij.

Ik zeg niks en staar voor mij uit. De verplegers leggen mij zachtjes op mijn bed. Na een tijdje begint alles op zijn plaats te vallen. Ik zet mij rechtop, net als de twee verplegers doen.

"Het was Maarten, het was Maarten, hij heeft mijn ouders ontvoerd."

De verplegers komen rond mij staan.

"Blijf maar rustig liggen, Emma. Ik ben Paul, de hoofdverpleger van deze afdeling en dit is mijn assistent Juul. Vertel maar eens rustig wat er gebeurt is."

Ik leg me terug neer en vertel het hele verhaal, enkel het stuk van het duwen laat ik er van tussen. Ik wil Maarten niet verklikken. Ook al vind ik hem een klootzak, iets in mij zegt dat ik het niet mag en kan doen.

Nadat ik alles heb vertelt belt Paul onmiddellijk de politie.
Na een dikke 10 minuten staan er twee agenten in mijn kamer. Ze hebben de verplegers gevraagd de kamer te verlaten zodat de enkel met mij konden spreken.
Ze stellen mij een aantal vragen en laten mij opnieuw het hele verhaal vertellen, maar weer zeg ik niks over het duwen.

Het is vandaag zondag, daar denk ik net aan. Morgen zou ik normaal gewoon weer naar school gaan. Ik veronderstel dat dat niet zal gebeuren.
Ik druk op het belletje zodat er een verpleger zou komen. Even later komt Juul binnen gestapt.

"Kan ik u helpen, mevrouw?" vraag hij op een zeer beleefde manier.

"Zeg alsjeblieft geen U meer, dan voel ik mij zo oud."

Hij knikt en zegt oké.

"Ja, ik had dus een vraagje."

"Vraag maar" antwoord Juul.

"Moet ik morgen naar school?

"Ik dacht het niet. Je moet zeker nog een dag in het ziekhuis blijven. Het spijt me."

"Het spijt u? Een dag van school missen is geen ramp hoor, het kan ook eens leuk zijn hé." zeg ik op een mega blije toon.

"Dat kan ik geloven, meis. Mag ik eens iets vragen?"

Ik knik.

"Heb je eigenlijk een relatie met iemand?"

"Moet ik daar echt op antwoorden? Maar als ik antwoord mag ik jouw dan ook een vraag stellen?" vraag ik.

Ik vind het maar een rare vraag die hij stelt. Het is toch niet zo normaal dat je verpleger zo iets vraagt, of wel dan.

"Oké, dat is goed voor mij, maar krijg ik eerst mijn antwoord op mijn vraag?"

Juul draait zich om en zet zich even neer op de stoek naast mijn bed.

"Oké, ja. Ik heb een relatie met een jongen uit mijn klas." zeg ik, terwijl mijn gezicht lichtjes rood wordt.

Ik zie nog net dat Juul een van zijn mondhoeken omhoog tilt. Waarom zou hij dan doen? denk ik in mezelf.

Er komt een korte stilte.

"Leuk om te weten." zegt Juul plots.

"Mag ik dan nu mijn vraag stellen?"

"Tuurlijk, meid"

"Hoe oud of jong ben je eigenlijk, Juul?"

"Wel, hoe oud denk je dat ik ben?"

"Euhm, toen ik je de eerste keer zag dacht ik dat je 25 of zo was, maar nu ik wat met je gepraat heb denk ik eerder 22 ongeveer."

"Lieve, lieve Emma. Ik ben mijn eerste jaar student aan de KU Leuven. Ik ben 19, meid."

"Ow, serieus. Je bent maar 2 jaar ouder dan mij. En even oud als Maarten." dat laatste zei ik heel stil maar wel luid genoeg zodat Juul het kon horen, wat eigenlijk niet de bedoeling was.

Juul zijn pieper ging waardoor hij zonder ook maar één woord te zeggen uit de kamer loopt.

Ik leg me neer en sluit mijn ogen, waardoor ik in slaap val.

Zonder dat ik het hoorde kwam Juul weer in de kamer. Zo stil als hij kon ging hij weer op de stoel zitten en nam zachtjes mijn hand vast.

***

Zo dit was weer een deel van EZZR. Nog eens sorry dat jullie er zo lang op hebben moeten wachten. Maar toch bedankt dat je het nog hebben willen lezen.
Ik ben jullie allemaal heel dankbaar.

Xxx Tess