Een zoen, zonder reden

Hoofdstuk 6 // De mislukte kus

P.O.V. Emma

< Once I was 7 years old ... >

Snel druk ik op negeren zodat mijn wekker snel terug zwijgt. Het is net 8 uur geworden, normaal was ik al bijna op school maar nu lig ik hier in het ziekenhuis.

Een half uurtje later komt het eerste berichtje. Eentje van Jennifer, mijn beste vriendin op school.

J: Lig je nog steeds in het ziekenhuis?
E: Ja, van waar ken je Maarten eigenlijk?
J: Hij is mijn vriendje. We hebben wel een open relatie.
E: Ah, dat verklaard veel.
J: Is het goed dat ik vanavond nog eens kom?
E: Tuurlijk, je bent altijd welkom.

Ondertussen hoor ik geklop. Ik schrik een beetje maar ik weet dat het de verpleger is, die komt altijd ongeveer om half 9. Waarschijnlijk is het Paul, hij doet altijd mijn kamer s'ochtends.
Ik hoor een tweede keer geklop. Nu zeg ik wel dat hij mag binnen komen.
Tot mijn grote verbazing is het niet Paul die binnen stapt maar Juul.

"Heey, Emma" zegt hij.

"Hoi, wat doe jij hier, in je gewone kleren dan nog wel?

"Euhm, ik weet niet of je het weet maar ik ben gisteren nog even hier geweest."

"Waarom? En wanneer was dat?"

"Gisteren na mijn shift." zegt hij.

"Maar waarom, Juul."

Hij komt weer op zijn vertrouwde stoel naast mijn bed zitten en neemt weer mijn hand.

"Emma, ik...ik...ik ben verliefd op je. Ik weet dat dit misschien cliché zal klinken, maar het was liefde op het eerste zicht bij mij en ik hoop dat jij dat ook voe-"

"Ja, Juul ik voel dat ook.

Ik zie Juul dichterbij komen. Zijn zachte lippen raken de mijne en nog voor ik kon terug zoenen, werd er op de deur geklopt.

"Kom maar" roep ik.

"Wat gaan we zeggen over ons?" vraagt Juul snel.

"Zwijg nog even alsjeblieft"

Hij knikt snel en ondertussen staat Jenn voor mij.

"Dag schattie, hoe is het nu mi u?"

"Super" zeg ik, na alles wat er net gebeurt is, "ik voel mij al veel beter. Morgen mag ik naar huis, en woensdag kom ik naar school"

"Kei tof, maar we moeten echt bij praatten."

"Inderdaad, Juul wil je ons even alleen laten"
Hij staat op, zeg dag en is dan de deur uit.

Juul was net 5 minuten buiten, toen de agenten van gisteren binnen kwamen.

Ze zetten zich neer en vragen direct wie dat meisje naast mijn bed is.

"Dat is Jenn." zeg ik vriendelijk

"Weet zij al van alles wat er gebeurt is?" vraagt de agent, waar Boyd De Keulenaar op het naamplaatje staat.

"Nee", zeg ik snel, "Jenn kun je me misschien even alleen laten met de agenten."

"Tuurlijk, antwoordt ze.

Nadat Jenn buiten is, laten de agenten mij een foto zien.

"Kent u deze meneer, Emma?" vraagt de agent.

"Ja, dat...dat is Ju...Juul, Juul Desmet." zeg ik," waarom laten jullie hem zien? Heeft hij iets met de ontvoering te maken?"

Ik zet me rechtop. Juul kan hier niks mee te maken hebben. Hij was hier bij mij.

"Kent u hem goed? En van waar ken je hem?" vraagt Boyd de agent.

"Euhm, ja ik ken hem goed. Hij is mij verpleger, hier in het ziekenhuis."

De andere agent, Bart dacht ik, loopt de kamer uit. Als Juul hier nu maar niks mee te maken heeft. Ik wil hem niet kwijt.

"Wanneer heb je hem de laatste keer gezien?"

"Net, een kwartiertje geleden." zeg ik, "hij kan hier niks mee te maken hebben."

"Het spijt me vreselijk, maar we hebben harde bewijzen dat hij het was."

Bart komt weer binnen gewandeld.

"Hij is net vertrokken, vertellen ze mij." zegt Bart stilletjes, maar net hard genoeg zodat ik het kan horen.

"Emma, zou jij ons willen helpen om Juul te vatten?"

Mijn hart klopt een paar keer sneller. Mijn lief heeft mijn ouders ontvoerd en nu moet ik de politie helpen mijn lief in de cel te krijgen.

"Zou ik daar over mogen nadenken?"

***

Dit was weer een hoofdstukje van EZZR. Als jullie het leuk vonden beloon het dan zeker met een vote, zodat er snel een nieuw deel op komt.
Nog eens bedankt aan iedereen die EZZR leest.

Xxx Tess