Don't Go |Chensung|

29

"burda ne işin var?"

"Doğum gününü yalnız geçirmeni istemedim"

"Nasıl izin verdiler buna?"

"Bir şekilde ikna ettim işte boşver orasını ve dilek tuttuktan sonra mumları üfle"

Lütfen başka bir evrende tekrar buluşalım...

Hafifçe pastaya doğru eğilerek bütün mumları söndürdüm

"Evet şimdi yemek yiyelim~"

"Nasıl istersen"

Mutfaktaki masanın üzerine elinde olan poşetleri ve pastayı koydu

Poşetlerden yemekleri çıkardıktan sonra oturup yemeğe başladık

"Ailen nasıl?"

"İyi"

"Neler yaptınız orada?"

"İş yaptırdılar bize ve ben buraya gelmek için kendi işlerimi de renjunin üstüne yıktım"

Ben gülmeye başlayınca o da o aşık olduğum sesiyle gülmeye başladı

"Şirin"

"Ne?"

"Şirinsin"

"Ben mi?"

"Evet"

"Ah saol"

"Gülerken yunus sesi çıkarmayı kes"

"Bilerek yapmıyorum ki"

Dedi yüzü düşerken

"Fazla tatlı olduğu için demiştim"

Yanaklarının kızarmış olduğunu kendi de fark edince yüzünü saklamaya çalıştı

Gülerek konuştum

"Ya chenle, bu kadar tatlı olma"

"Diyene bak"

"Ben tatlı mıyım?"

"Kalbimin ritmini bozacak kadar hemde"

Yutkundum

"Yapma şunu"

"Neyi?"

"Gereksiz umut vermeyi"

"Gereksiz olduğunu nerden biliyorsun"

"Çünkü bu şeyin karşılıklı olmasının imkanı yok"

"Bilemezsin jisung"

"Ne yapmaya çalışıyorsun?"

Dedim dolmaya başlayan gözlerimle

"Hislerinin karşılıklı olduğunu anlatmaya çalışıyorum"

"Ciddi misin?"

"Değil miyim sence?"

"Anlayamıyorum"

"O zaman sadece güven bana"

"Sana her zaman güvendim chenle"

"Seni seviyorum Park Jisung"

"Bende seni seviyorum Zhong Chenle"

İşte bu gün yaşadığım en güzel ve son günümdü

Bana böylesine güzel bir gün yaşattığın için çok teşekkürler chenle

***
Biraz ani olmuş olabilir

Bunun için kb

SONUNDA BİTİYORSUN