Kinuha ko kaagad ang naka handang kanin at naka salansan na kutsara't tinidor.Inuna kong nilantakan ang paborito kong ulam.Hindi ko akalain na magiging katulad ko rin ang mga classmates ko na una palang kinimos na agad ang mga nakahain sa napakalaking table nato.
Habang kinakain ko ang mga natitirang pagkain.Hindi mapigilan ng mata ko na lingunan ang lalaking ito I mean ang bestfren ko.Ano pa nga ba? Edi sa mukha palang gulat na gulat na. Dahil siguro sa paglantak ko nang mga pagkain.Hello? Pake ba niya? Bestfriend ko lang siya no?! Kaya wala siyang paki kung mabilis kong maubos ang mga ito.Inirapan ito ng mata ko atsaka ulit bumalik sa kinauupuan ng bestfriend ko.
Ipinag patuloy ko uli ang pagkimos sa pagkain.Kahit na kumakain ka ay halata parin ang nakamulat niyang mga mata sa akin.Nakakainis talaga.Itigil ko nga saglit tong kinakain ko at masapok ko tong lalaking ito.
"Aray naman! Kailngang manapok?!" Angal niyang sabi saakin na konti nalang ay magkalapit na ang mukha namin.-___-
__________>Table
Von,Ako
Eto lang naman ang pwesto namin sa isa't isa.Etong lalaking ito talaga.Hindi mo masasabing besfren mo ito.Dahil ang karamihang nakapaligid na tao saamin ang tingin ay mag jowa kami.Kasi kung makadikit wagas.-___- But the truth is? Bestfren ko to talaga.OMG?.Why my heart beat's fast?Bakit biglang tumaas ang balahibo ko?Bakit ba kumibo nanaman ito? Bakit ako naiilang?Habang magkatabi kami ngayon?No.Hindi to pwede.
Ipinagpatuloy ko nalang ang pagkain ko kahit sobrang naiilang na ako.Napapansin ko paring nakatingin sya saakin.Hindi ko na kaya to.Bakit ba hindi ako makahinga?! Natutuliro.T__T Sayo ba Von? Dahil sayo ba?
"u-uhm.S-sorry.Ehehe.Punta lang akong Cr.Masakit ang tyan ko" sabi ko sakanya na nanginginig ako sa kaba.At lumayo sa kanya papuntang Cr.
Bakit ba ganito ako kay Von? Bakit kay Vhong hindi naman to kumibo? Bakit?
Naghilamos ako ng mukha ko.Atsaka ko tinignan ang mukha ko sa salamin.Namumutla sa kaba.
Von? umiibig na ba ako sayo? Bakit ngayon lang? Bakit? Andami kong tanong.Siya ba tlaga? But his my Bestfriend. Hindi pupwede to.
Teka.Nung sinagot ni Ashley non si Von? Nasaktan ba ako non? Nung biglang tumulo ang luha ko? Bakit ngayon ko lang nalaman ang katotohanan?Na umiibig na pala ako saiyo noon pa? Well.Hindi nya dapat malaman ito.Itatago ko nalang ito.Kakayanin ko ba? Hindi.Kaya ko ito.I know I can do it.
Naghilamos uli ako ng mukha.Kinuha ko ang panyo ko sa bag ko atsaka mahinhin ko itong pinunasan.Hindi nya dapat mahalata na nagkaka ganito ako sakanya.Kaya dapat.Normal lang ang pagkilos mo Gwyneth.Icomfort mo lang dapat ang sarili mo Gwyneth.You can do it.
Naglakad na ako papalabas ng Cr.At papunta na ako sa table na kinauupuan namin ni Von.
Tinatawanan niya ako.-___- Okay.Be Normal Gwyneth.I said in my self.
Tumuloy ako sa paglalakad ko papunta sa table.
"Why are you loughing?"-Ako Para hindi niya masyadong mahalata.
"Ehe.Ano? Tapos kana bang widraw?Ehe-heheh" Sabi nito saakin na may panloloko na mukha.Pigilan mo ang sarili mo Gwyneth.Be Normal.
"Heh! Ano bang pake mo! Shut up! Itigil mo yang katatawa mo! Kundi mababatukan kita jan!"Sigaw ko sakanya habang papaupo sa tabi ni Von.
"Ehehe! Sorry na bestfren! Sadyang kumukusa lang ang bibig kong tumawa.Ehehe" Sabi nito saakin na may panloloko uli na mukha.Oh Come on Von.Don't be like that.Your so Ugh!
"Hoy! Ikaw! wala ka talagang magawa sa buhay mo no? O eto yung menu! Pumili ka nga ng makakain mo!Nang may magawa ka naman!" sigaw ko sakanya.Pagkatapos kong itinapon sa mukha niya ang bookmenu.At ipinag patuloy ko ang pagkain sa Lecheplan ko.
Napansin ko tinignan niya yung Menu.
"Oh I see.Kung merong bagong food dito.Wait! Oh! Ano tong bagong pagkain na ito? Basahin mo nga to."-Von na itinapat saakin yung itinuro niyang nasa menu.
"Kakaning Hm? Bitsu-B-bitsu?"-Ako Na ipinakita ang pagtatanong na mukha.Teka.Parang ngayon ko lang ata nakita to ah.Bitsu-bitsu?Parang hindi siya familiar?
"Okay.I'll try this food.Waiter! Bigyan mo ako nito."-Von na itinuturo sa waiter ang nasa menu.
"O-okay sir!"
"Bilisan mo hah! Pag hindi to masarap ipapa-alis ko to sa menu! Okay?!"Sigaw niya sa papalayong waiter na ngayon at papa-alis na papunta sa loob.
"Yes sir!" Sabi nung waiter na rinig parin namin kahit malayo na ito.
"Ang tagal naman nun?!"-Von
Aba? Ka aalis lang nun ah?
"Hoy.Grabe ka.Ka aalis lang nung waiter nyo ah. Excited?!"-Ako na sinisigawan ito habang isinubo ko ang natitirang lecheplan.
"Sorry.Hindi ako excited.Kaya nga pinabilisan ko yung waiter.Kasi hindi talaga ako excited."-Von Sabi nito saakin sarcastically.Okay.Oo nga naman.Konti nalang talaga mababatukan ko na ang sarili ko.
"Oh nandito na pala e!" sigaw nito saakin.
"Oops! Dito ka lang! Pag hindi masarap ipapa-alis ko ito ha!" sigaw nito sa waiter.Na halatang tinatakot.
Isinakmal nito kaagad ang isang piraso at....
"Ang...."-Von
"Ano? Hindi ba masarap? Sabi ko saiy-----"
"Ang Sarap nito bestfren! Oo! Ang sarap! Waiter! pa aalisin ko ito sa menu.Ako lang dapat ang makakain nito.Kuhanan mo pa ako ng 6 na piraso! Bilis!"-Von na pinatataranta ang waiter.Hindi narin alam nung waiter kung ano ang gaawin nya at kung saan siya pupunta.
"Patikim nga ngarod" sabi ko sakanya.Na tatangkahin ko na sanang kunin ang isang stick pero.
"Wag! Ako ang magbibigay!" sabi nito saakin na iwinaglit pa ang kamay ko.
"O ito." sabi nito saakin.Alam nyo ba kung gaano kaliit ang ibinigay niya?
Isang piraso lng naman.
-___- Ang dami talagang magbigay nitong lalaking ito kahit kailan.Akala ko ba ayaw niya ang pagkain rito? Haiist.
Tinikman ko naman.Masarap nga.Kakanin siya na naka tusok sa stick.-____-
Alam nyo ba? Imbis na umalis na ako rito sa restaurant na ito dahil tapos na akong kumain.Hindi naman at kumakain pa sya nung bitsu-bitsu.Naka ilang stick kaya siya.Siguro naka 30 siyang stick.At akalain nyo naman? Pina alis nya sa menu ang pagkaing iyon.Para sya lang ang maka kain?Haay.Iba talaga ang spoiled.-_____-
---
Pagkatapos nun.Umuwi na ako.Dumating ako ng bahay 4:00 na.Sa tagal baga namang kumain?
Nadatnan ko sila manang sa bahay na nag lilinis.Hindi pa daw makaka-uwi sila mama e.May inaayos daw na kompanya sa Las Pinas City.Kaya tumuloy na ako sa kwarto ko.
Pagkapasok ko sa kwarto ko.Kinuha ko kaagad ang ipod ko.Nag open ako saglit sa Facebook.At nag updates.Naalala ko nga pala.Pinicturan ko kanina si Von habang kumakain.Wala na kasi akong magawa kanina e.Kaya napagdiskitahan ko nalang na picturan siya ng hindi ko sinasabi.Inapload ko saglit.At sinabi ko na "With my Bestfriend Eating Bitchu-bitchu" Pero ang totoo? Mahal ko na ba talaga siya? Itutuloy ko ba ang pagpapanggap ko?
BINABASA MO ANG
MANHID ka ba?
AcakIto ang istorya na kung saan makakarelate ka.Kung ang taong papaasahin ka,maghihintay ka at maghihintay hanggang sa mahabang panahon hagga't syay nakakasama mo pa saiyong tabi.Hindi papakawalan kahit na kailanman. JUST READ THIS STORY,then you REALI...