The story love of sign2 (slow Update)

ភាគ១៩:នឹកណាស់

ថ្ងៃដ៏សែនសោកសៅថ្ងៃដែរនាយមិនចង់មកដល់តែបែរជាមកឆាប់រហ័សយ៉ាងនេះគ្មាននរណាចង់ឃ្លាតពីមនុស្សដែរខ្លួនកំពុងស្រឡាញ់នោះទេតែក៏មិនអាចហាមប្រាមព្រហ្មលិខិតបានឡើយកើតចាស់ឈឺស្លាប់ជាជីវិតរបស់សត្វលោក

"Taeប្រពន្ធសម្លាញ់ចង់គេងយូរបែបនេះរហូតឬ"
នាយកម្លោះនិយាយទាំងកែវភ្នែកសោកសៅឱនថើបថ្ងាសប្រពន្ធថ្នមៗទឹកភ្នែកជាច្រើនដំណកក៏ស្រក់មកឥតក្លាយជាឈាមតក់លើខ្សែករាងតូចដែរធ្វើឲវាជះពន្លឺពេញដំណាក់កញ្ចក់កែវដែររក្សារកាយតូចនោះមួយរយៈធំហើយក្រោយការបាត់បង់ជីវិតរាងតូចនោះជាអភូតហេតុចំណងស្នេហាស្មោះស្ម័គ្រពិតជាមានឥទ្ធិពលពិតមែនបណ្តាលឲកាយដេកស្តូកស្តឹងកម្រើកម្រាមដៃយឺតស្របនឹងត្របកភ្នែកចាប់បើកសន្សឹមៗមើលពិភពលោកនេះជាថ្មី

"Jung លោកប្តី"

"Taeអូន...អូនដឹងខ្លួនហើយហិហិ...បងសប្បាយចិត្តណាស់ដឹងទេបងនឹកអូនស្ទើរដាច់ខ្យល់ស្លាប់ទៅហើយ"

"កុំយំអីjungអូនក៏នឹកបងដែរចុះកូនៗអូននៅឯណា"

"កូនៗគេគេងនៅបន្ទប់ឯណោះតែអូនសម្រាកបន្តិចទៀតសិនទៅចាំបងនាំអូនទៅរកកូនតាមក្រោយ"

"អត់ទេអូនចង់ជួបមើលមុខកូនយើងអូនសម្រាកមកយូរហើយនេះបងគិតចង់ឲអូនសម្រាកដល់ពេលណាទៀតស្ពឹករោយខ្លួនណាស់"គ្រាន់ដឹងខ្លួនភ្លាមមិនទាន់ទេបានដៃថាឲប្តីម៉ងស្រីtaeនេះ

"ល្អៗក៏បានចាំបងរៀបចំទឹកក្តីឲអូនណាប្រពន្ធសម្លាញ់..សឺត.."នាយកម្លោះឱនថើបថ្ពាល់ប្រពន្ធមួយខ្សឺតមុននឹងដកដៃត្រកងទៅបន្ទប់ទឹកដោយនាយតូចតោងកជាប់មិនចឹងធ្លាក់បាក់ចង្កេះឥឡូវហើយប្រហែលជា30នាទីក៏រួចរាល់ហើយក៏ចូលគេងឱបគ្នាស្អិតដូចស្កនឹងស្រមោចលោកអើយមិនខ្មាស់ឯងខ្លះសោះច្រណែនដល់ហើយ😹🙄

ព្រឹកព្រលឹមនៃថ្ងៃថ្មីក៏ឈានមកដល់ពន្លឺព្រះអាទិត្យក៏ចាំងជះមកលើផ្ទៃផែនដីបំភ្លឺរាល់សព្វទីកន្លែងរួមទាំងអ្នកគេងក្នុងបន្ទប់នេះផ្ទាល់តែម្តង

"ក្មេងកម្ជិលក្រោកឡើងភ្លឺហើយនេះអូនមិនចង់ទៅលេងជាមួយកូនៗទេឬ"

"អរ មែនហើយអូនភ្លេចទៅតែjungហា៎អូនឃ្លានណាស់បងនេះគិតតែពីឲអូនគេងៗអូនមិនទាន់បានអីចូលពោះមួយគ្រាប់ផង"

"អូៗកុំមកធ្វើមុខចឹងអាក្រក់មើលណាស់ចាំបងឲគេរៀបចំអាហារឲអូនណាម៉ែប្រពន្ធ"ការពិតទៅមានទាំងអាក្រក់អីទេនាយគ្រាន់ញោះក្មេងលេងនឹងហា៎គ្រាន់មិនបានញាំអីទាន់ចិត្តសោះមាត់ពេបនោះពេបយ៉ាប់ណាស់ស្រីtaeនឹង

"Taeបងមានរឿងចង់ពិភាក្សារជាមួយអូន"

"រឿងអីទៅលោកប្តី"

"ក៏រឿងរាជវង្សvimpireមួយរយៈនេះដូចស្ងាត់ប្លែកខុសធម្នតាមិនដឹងថាពួកនោះមានកម្រោងអីទៀតទេ"

"បើចឹងបានន័យថាការដែរអូនគេងយូរយ៉ាងនេះពួកនោះមិនមកអុកឡុកទេឬ"

"គ្មានទេ"

"នេះប្រាកដណាស់ថាពួកនោះប្រើយុទ្ធសាស្ត្រថ្មីមកសងសឹកយើងហើយពួកយើងគួរតែប្រយ័ត្នខ្លួនជាពិសេសកូនៗយើង"

"អូនកុំបារម្ភអីពួកនោះមិនអាចធ្វើអីយើងបានស្រាប់ហើយ"

"អូនដឹងតែយើងមិនអាចប្រហែសទេពួកឆ្កែលបខាំបែបនេះគ្រោះថ្នាក់ណាស់"

"ចឹងអូនក្នុងមួយភ្លេចទៅណាបងទៅមើលកូនបន្តិចចរសៀលចអូនទៅជួបកូនពួកគេអាចនឹងភ្ញាក់ផ្អើលបើឃើញអូន"

"បាទ!ចឹងបងទៅៗឆាប់មកវិញណាអូនចាំ"នាយកម្លោះariseមិនឆ្លើយតបទៀតតែក៏ឆ្មក់ថើបមាត់តូចច្រមិចមួយដង្ហើមរួចក៏រត់ទៅបន្ទប់កូនៗទៅ

ក្រោយពីបានប្រលែងលេងជាមួយកូនៗអស់ចិត្តសំឡេងពួកសត្រូវក៏រេមកត្រចៀកនាយដែលធ្វើឲក្តៅចិត្តភ្លាមៗសឹងតែហក់ចាប់ដកក៏ឲងាប់ទេ

"ផ្លាច់ៗ...មានក្តីសុខណាស់ណ៎គ្រួសារលោកarise"

"បើមែនវាយ៉ាងម៉េច"

@ Now

កំលុងពេលប្រយុទ្ធរវាងស្វាមីនឹងfaរាងតូចក៏ឡើងមកបន្ទប់កូនៗស្ងាត់ៗព្រោះចង់supriseក្មេងក្បាលខូចទាំង២ទាំងចិត្តនឹកអើយសែននឹកតែគ្រាន់តែបើកទ្វារចូលទៅមិនទាន់ផុតផង

"អ្ហាយ.....សាមា..សាពុត....ធសៈ....សាធុ"

To be continued.......