One Ocean Apart.

Κεφάλαιο 1.

V A L E R I E

Είναι λυπηρό, αλλά η ζωή είναι γεμάτη από ξαφνικά αντίο.

Οι άνθρωποι φεύγουν. Ακόμα κι αν έχουν υποσχεθεί εκατοντάδες φορές ότι δεν θα το κάνουν. Αλλά πώς να πεις το αντίο όταν η καρδιά σου θέλει να μείνεις εκεί; Μερικές φορές η καρδιά σου χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να δεχτεί αυτό που το μυαλό σου ήδη γνωρίζει. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που θα κληθείς στη ζωή σου να κάνεις, είναι να πενθήσεις την απώλεια ενός ανθρώπου που είναι ακόμα ζωντανός. Αυτό βίωνα κι εγώ.

Για μια βδομάδα έκλαιγα έως ότου να στερέψουν τα δάκρυά μου, να με εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μου, να αναζητήσω το οξυγόνο. Το πρώτο βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Καθόμουν στο πάτωμα αγκαλιάζοντας τα πόδια μου και κοίταζα αφηρημένα τον τοίχο μέχρι την στιγμή που ο Christian ξύπνησε και ήρθε να δει τι κάνω. Πήρε άδεια από το πανεπιστήμιο και έμεινε μαζί μου την υπόλοιπη μέρα, παρόλο που αρνήθηκα την πρόταση του. Ένιωθα ευγνώμων για την παρουσία του Christian στη ζωή μου, δεν ήξερα πως να τον ευχαριστήσω για όλα όσα έκανε για εμένα. Τα επόμενα βράδια ήταν χειρότερα. Έμενα άυπνη μέχρι να κλείσουν τα μάτια μου από την κούραση... κι όταν επιτέλους κατάφερνα να τα κλείσω, τότε με ξυπνούσε ο Christian. Έβλεπα εφιάλτες και έκλαιγα στον ύπνο μου, με αποτέλεσμα να τον κρατάω κι αυτόν ξάγρυπνο. Επέμενε ότι δεν του ήμουν βάρος και πως μπορώ να μείνω όσο θέλω εκεί – η κοπέλα του, η Trissa, με διαβεβαίωσε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό –, όμως του είχα προκαλέσει αρκετή αναστάτωση

Το πέμπτο βράδυ πήρα την απόφαση να φύγω από το σπίτι του Christian. Δεν άντεχα άλλο στην ιδέα ότι ο Blake βρισκόταν μερικούς τοίχους μακριά, ήταν επικίνδυνο να είμαι τόσο κοντά του. Όταν ρώτησε τον Christian στην σχολή αν έχουμε μιλήσει τις τελευταίες μέρες και ο Chris παρίστανε τον ανήξερο, κατάλαβα πόσο μου λείπει. Πόσο λαχταρώ την αγκαλιά του, πόσο αναζητώ την μυρωδιά του... πόσο άδεια νιώθω χωρίς αυτόν. Το ίδιο βράδυ ο αδερφός μου μαζί με τον Max μάζεψαν τα πράγματα μου από το σπίτι... του, πλέον. Από ότι μου είπε, ρωτούσε διαρκώς πού κρύβομαι και κατέληξαν να πιαστούν στα χέρια. Λοιπόν, του άξιζε. Ο αδερφός μου ήταν ο μόνος που γνώριζε πού βρισκόμουν και δεν θα του το αποκάλυπτε σε καμία περίπτωση.

Ο Josh ενημέρωσε τον πατέρα μας για τις νέες συνθήκες, τον διαβεβαίωσε ότι όλα είναι καλά και έπειτα μετέφερε τα πράγματα μου στο διαμέρισμα που μοιραζόταν με τον Max. Δεν είχα επικοινωνήσει με κανέναν άλλον πέρα από τον αδερφό και τον πατέρα μου – και την Emma, φυσικά, όμως ο Alex και ο David μου έστελναν διαρκώς μηνύματα ρωτώντας με πού είμαι και αν χρειάζομαι κάτι. Ο David μου πρότεινε να γυρίσω πίσω στο διαμέρισμα του, δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω. Θα έμενα με τον αδερφό μου και ο David με τον δικό του.

Είχα αποφασίσει να εξαφανιστώ από τη ζωή του Blake και θα το έκανα. Μπορεί όχι ολοκληρωτικά, γιατί αναγκαστικά θα τον συναντούσα στην σχολή – μιας που επιλέξαμε κοινά μαθήματα, αλλά δεν θα επεδίωκα καμία άλλη συνάντηση μαζί του. Μου πέρασε από το μυαλό, επίσης, να επιστρέψω στην Αγγλία για λίγο καιρό, άλλα έθαψα την ιδέα αμέσως. Δεν θα συμπεριφερόμουν σαν τον Blake, δεν θα το έβαζα στα πόδια.

Ήρθε η στιγμή να βρω ξανά τον εαυτό μου. Νιώθω δυστυχισμένη μακριά του, τον σκέφτομαι συνέχεια και πονάω που δεν θα αγγίξω ξανά τα χείλη του ή δεν θα βρω καταφύγιο στην αγκαλιά του. Με πλήγωσε, γαμώτο. Αλλά κάθε φορά που παίζει η εικόνα του Blake να φιλάει άλλη και θυμάμαι τα λόγια της κοπέλας, ότι γνωρίζονται δύο μήνες, όλα θολώνουν και με κατακλύζει η οργή. Δεν μου αξίζει αυτό και δεν θα του επιτρέψω ποτέ ξανά να μπει στη ζωή μου. Γιατί θα την ξανά διαλύσει.

Στο πρώτο μου βράδυ στο σπίτι με τον αδερφό μου – και το τελευταίο της μιζέριας μου – ακολούθησε μια μεγάλη συζήτηση μεταξύ μας και της Emma. Ο Christian ήταν εδώ μέχρι το απόγευμα και έφυγε όταν του υποσχέθηκα ότι αύριο το πρωί θα με δει στην σχολή και θα σηκώσω το χέρι για να απαντήσω σε τρεις ερωτήσεις. Ήταν μάλλον η βραδιά των υποσχέσεων, μιας που η Emma με έβαλε να υποσχεθώ ότι θα γίνω η Valerie που γνώρισε και είναι κολλητή της και ο αδερφός μου ότι θα σπάσει στο ξύλο τον Blake.

Είμαι προετοιμασμένη για την αυριανή μέρα. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο να τον βλέπω κάθε μέρα μπροστά μου, αλλά θα είναι το ίδιο δύσκολο και επίπονο και γι' αυτόν. Γιατί κάθε φορά που θα με βλέπει, θα θυμάται πόσο με πλήγωσε. Κάθε φορά που τα βλέμματα μας θα συναντιούνται, θα συνειδητοποιεί τι έχασε.