အပိုင်း ၂၄

1.5K 56 2
                                    

"ဟွန်းး အလကား အရူးကြီးး"

"မေချို မ...."
သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်...
"ဟဲ့ မေချို..."
"ငါ သိတယ်...ငါသိတယ်...နင်...ကိုသျှင် ကို စိတ်ဆိုးမေမယ် ဆိုတာ...အဲ့ဒါကြောင့် ပေးတွေ့လိုက်တာ..."
"ငါ မကြိုက်ဘူး မေချို.."
"တကယ်..."
"လာမစနဲ့...သူ့ ငါ့အမုန်းတွေ ခံရအောင် ငါ လုပ်ဦးမှာ...ငါပေးတဲ့ အပြစ်ကို ခံရအောင် လုပ်မှာ...ဒါပဲ.."

"ဟော..ချသွားပီ ကိုဘုန်းစစ်... "
"သူ စိတ်ဆိုးနေတာလား..ငါတို့ကို..."
"အင်း..."
"ထားလိုက် မေတို့လဲ ပြန်တော့ ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်...ရွှန်းရော..."
"ဟုတ်..."
"မရဘူး..."
"ဘာ...ဘာကိုလဲ..."
"ရွှန်းကို ငါလိုက်ပို့ပေးမယ် မင်းတို့ ဘာသာသွား..."
"အော်...သွားပီ..."

ရွှန်းလဲ ထမယ်အလုပ်....

"ရှောင်နေတယ်နော်...ပြော...ဘာလို့ ရှေင်တာလဲ..."
"...."
"ပြောလေ...ငါ့အချစ်က အပေါစားလား..ဟမ် ရွှန်း ငါမင်းကို ချစ်တယ်...
ငါ ဖုန်းဆက်ရင်ကိုင်ပါ...
မကိုင်ရင် မင်းအိမ်ထဲထိ နောက်တခါဆိုဝင်လာမှာ မင်းကြားတယ်နော်..."
"..."
"ရွှန်း ပြောလေ..."
"ကြား..ကြားပါတယ် ကိုဘုန်းစစ်.."
"ပိုင်..."
"ဟင်..."
"နောက်တခါ ပိုင်လို့ခေါ်...မခေါ်ရင် အရင်ကလို လုပ်မှာ..."

ရွှန်း အရင်က အကြောင်း မျက်လုံးထဲ ပြန်ပေါ်သွားပီး
ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ အုပ်လိုက်တယ်...
မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်တယ်...

"ဟင့်အင်း.."
"ဟုတ်ပါပီ...."
ဆိုပြီး ရွှန်း လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်...

"ကို ဘုန်းစစ် လွှတ်ပါ..."
"ပိုင်လို့ ခေါ်လို့ ပြောထားတယ်လေ...ဘာလဲ အကို့ကို မကြိုက်ဘူး ဆဆိုတဲ့ သဘောလား...ဟမ်..."
"မဝုတ်ပါဘူး ရွန်းက ဒီးတိုင်းပဲ..."
"ထားတော့ လာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်..."
"ဟုတ်..."

ရွှန်းလည်း ဆိုင်ကယ် ပေါ်တက်လိုက်ပီး..

လမ်းက ကြမ်းတာမို့...
ရွှန်း အကို့ ခါးကို ဖက်မိလိုက်တယ်...
ပြန်ဖယ်မယ် အလုပ် အကိုက...
ပြန် ပီး လက်ကို ကိုင်ထားတယ်...

အကိုက ရုတ်တရက် ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ပီး....

ရွှန်း လည်း...

"ကိုဘုန်းစစ် ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလဲ...ပြန် ရအောင်လေ.."
အကိုက ဘာမှ မပြော...ရွှန်း လက်ကို ဆွဲပြီး...

အချေတော်ကိုကိုWhere stories live. Discover now