(Unicode)
မနေ့ကသူ့ကိုတင်းနစ်ရိုက်တဲ့နေရာခေါ်သွားတဲ့ဂျောင်ဂုကြောင့်သာ ထယ်ယောင်း သူ့ကိုယ်သူတင်းနစ်ရိုက်တာတော်မှန်းသိတော့သည်။ အခုလည်းစာသင်ခန်းထဲမှာစိတ်မပါပျင်းရိနေတဲ့ ထယ်ယောင်း သူ့ကိုအကျင့်ဖျက်တဲ့ ဂျောင်ဂု ကိုစိတ်ထဲကနေမကောင်းပြောမိသည်။ လူကပျင်းပါတယ်ဆိုမနေ့ကတော့လျှောက်ခေါ်သွားပြီးဒီနေ့တော့ ဂျောင်ဂု ဆိုတဲ့လူကအရိပ်တောင်မမြင်ရ။
"ဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပါပဲ"
ဆရာမထွက်သွားတော့ ထယ်ယောင်းလည်းနောက်တစ်ချိန်အတန်းမတက်ချင်တော့တာကြောင့် ကန်တင်းကိုသာထွက်လာလိုက်သည်။ ကန်တင်းမှာမုန့်စားမလို့လုပ်နေတုန်း မိန်းကလေးအများစုစီကနေထွက်လာတဲ့အော်သံတွေ ။ ထယ်ယောင်း လည်းဘာကိစ္စနဲ့အော်မှန်းမသိတော့ခေါင်းမော့ကာကြည့်မိသည်။ အော်သံတွေရဲ့ဖြစ်တည်မှုလားရာကတော့တစ်ခြားမဟုတ် သူ့အကို ကင်မ်ဆော့ဂျင်းရယ် ယွန်းဂီ ဟျောင်း ရယ်
ဂျွန်ဂျောင်ဂု ရယ် သုံးယောက်တူတူလမ်းလျှောက်လာခြင်းပင်။
ရုပ်အချောဆုံးဖြစ်သလိုဇက်ဇက်ကြဲ ကင်မ်ဆော့ဂျင်း နဲ့ မာနမင်းသား ယွန်းဂီ ကတော့ မျက်နှာတည်တည်နေကာမင်းသားတွေအလားလမ်းလျှောက်လာပင်မယ့် လူကောင်ထွားထွားဗလတွေနဲ့မျက်နှာပိုးမသက်သူ ဂျွန်ဂျောင်ဂု ကတော့ ဂျူဆယ်နာ နဲ့ဆိုတဲ့ကျောင်းကနာမည်ကြီး ကောင်မလေးကို မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ ဆယ်နာ့ ဘေးကကောင်မလေးတွေကတော့ အားကျသလို အသံတွေထွက်နေပင်မယ့် ဆယ်နာ ကတော့ မနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ပုံနဲ့ခေါင်းတခါခါ။
ထိုမြင်ကွင်းကိုတွေ့လိုက်ရတဲ့ ထယ်ယောင်း ကတော့ ဂျောင်ဂု မျက်နှာကြီးကိုလက်သီးနဲ့သာပိတ်ထိုးလိုက်ချင်သည်။ မနေ့က သူ့ကို တင်းနစ်ရိုက်နည်းသင်ပေးမယ်ဆိုတာ အတင်းရင်ခွင်ထဲသွင်းကာ လက်တွေကိုအသားယူကာကိုင်ထားတဲ့ ဂျွန်ဂျောင်ဂု ရဲ့အူမြူးနေတဲ့မျက်နှာကြီးကိုတွေးမြင်မိတော့အတွေးတွေလွင့်ထွက်သွားအောင်ခေါင်းကိုခါချလိုက်သည်။
