JUST LOOK AT THE SKY

PROLOGUE

Mabilis akong nag bihis at nag ayos patungo sana sa airport, dahil late na ako, baka maiwan pa ako ng eroplano. Halos hindi ko na maayos ang mga gamit ko dahil sa Pag mamadali. Pag kababa ko sa hagdan ay agad kong nakita ang anak ko
Na naka busangot habang naka upo sa sofa. Nakasuot lamang ito ng pink na dress at white headband. Agad naman akong lumapit dito.

"Baby, I have to go" sabi ko bago sya hinalikan sa kanyang noo.

" Your leaving again" sabi nito saka ngumuso, kaya napangiti na lang ako.

" I'm sorry baby, but I need to work for you and for your brother, okay, I'm sorry, I promise that, when I come home, I will buy you something, what do you want?" sabi ko rito saka ko hinaplos ang kanyang pisngi.

" Mom, kaylan ko makikita si dady?"

" Hey his not your Dady!”

"Brix, don't do that again!”  Awat ko sa anak Kong suplado.

"Mommy, come on it's been a long time, I want to see him.”

agad naman akong napalunok sa tanong nito, saka tumingin sa aking relo. At hindi na nag abalang sagutin ang tanong nyang pa ulit ulit, at pa ulit ulit kong iniiwasan.

" I'm sorry baby, but I have to go, I'm super late na" sabi ko saka siya hinalikan sa kanyang pisngi at mabilis na nag tungo sa airport.

Pagkarating ko doon ay agad na akong pumasok sa eroplano.

" Hay nako Brianna, bakit ngayon ka lang?" bungad sa akin ng kaibigan ko, kaya nilagpasan ko na lang ito.

" Sorry, ayaw mag pa iwan ng baby ko" sabi ko saka inayos ang mga gamit, maya maya lang ay pumasok na ang mga pasahero, kaya agad akong ngumiti sa kanila at inalalayan sila patungo sa kanilang mga upuan.

" Good morning everyone, this is captain Castillano speaking" agad akong nanigas sa aking kinatatayuan ng marinig ko ang tinig na iyon, ang tinig na matagal ko ng hindi naririnig, ang tinig ng lalakeng lubos kung minahal, at higit sa lahat ang tinig ng ama ng anak ko,syet bakit ngayon pa, bakit siya pa.

Hindi ko na narinig ang iba pa niyang sinabi dahil nakatulala lang ako sa kawalan, saka lang ako nagising ng hilain ako ng isa sa mga kasamahan namin pa upo, at siya na mismo ang nag suot sa akin ng seatbelt.

" Okay ka lang?" nag aalala nitong tanong, kaya agad nalang akong tumango, nakita kong bakas sa kaniyang mukha ang Pag aalala.

Hindi pwede, bakit, bakit siya nandito, akala ko sa London na siya titira, bakit siya bumalik, bakit ngayon pa. Madami namang pilot kung bakit siya pa.

Diko namamalayan na tumutulo na pala ang luha ko, at abala na ang iba kong kasamahan sa, Pag seserve sa mga tao, habang ako ay nanatili lamang na naka upo at wala sa sariling umiiyak, ng biglang lumitaw sa aking isipan ang sinabi ng anak ko. Kaya agad kong pinunasan ang mga luha na nag lalandas sa aking pisngi.

Ngayon nandito na siya, paano Pag nalaman niya ang totoo. Paano Pag nalaman niya na nag sinungaling ako sa kanya noon. Tuloy tuloy lang na umuaagos ang aking luha kahit na palagi ko itong pinupunasan dahil sa mga sumasagi sa aking isipan. Pag kalipas ng ilang minuto ay Saka lamang ako tumayo ng medyo kumalma na ako.

" Okay ka lang ba talaga? Nag-aalala na ako sayo, kase kanina ka pa umiiyak dyan?!" nag-aalalang tanong ni Ash. Kaya ngumiti na lang ako at hindi na siya pinansin. Hindi ko na rin pinakinggan pa ang mga sinasabi ni Gray.

" Cabin crew, please take your seat for landing" agad naman kaming pumuwesto sa kanya kanyang upuan namin, dahil sa huling sinabi nito. And the plane smoothly land.

"Ang gwapo ni Captain no" sabi ni Ash, saka tumili. Muntik ko pa itong sabunutan dahil sa lakas niyang tumili, kung alam niya lang na yung tinitilian niya ay ama ng inaanak niya.

" Ang swerte naman ng mapapangasawa ni Captain" sabi nito saka ngumuso. Yeah, that girl, will definitely lucky in his arms. Ngunit agad naman akong nakaramdam ng kirot sa aking dibdib ng maisip ko yun. Ang ma isip na iba na ang Mahal niya, na iba na ang bata na aalagaan nya, bigla tuloy akong nakaramdam ng awa sa anak ko.

" Excuse me" bigla na naman akong napatigil sa Pag lalakad ng may mag salita sa aming likuran.

" Hi, captain" nakangiting bati ni Ash at agad naman itong ngumiti sakanya. Kaya dahan dahan akong humarap dito, dahil ayaw kung ipakita na apektado parin ako sa presensya niya.

" Can you leave us?" sabi nito kay Ash kaya agad naman nanlaki ang aking mga mata.

"Sige po" sabi nito sabay kurot sa aking bewang.

Nang maka alis ito saka lamang lumapit sa akin si Gray at agad akong napatingala dahil sa tangkad niya. He's so simple, hawak nito sa isang kamay ang uniform niya habang ang isang kamay ay nakapamulsa. Mas lalo lamang itong tumangkad at mas naging maganda pa ang hubog ng kanyang katawan. Ngunit mas naka agaw na naman sa akin ang bughaw nitong mga mata.

He was just staring at me, kaya agad akong na conscious kung may dumi ba ako sa mukha.

" B-bakit?" tanong ko rito dahil hindi ako mapakali dahil sa paraan ng titig niya. Mas lumapit naman ito sa akin saka ngumiti ng nakakaloko.

" Well" he said, then he licked his lips and smirked, teka ano bang problema nito.

"Ano ba, sakit na ng paa ko ah" sabi ko rito sabay irap.

" Wala ka paring pinag bago" sabi nito bago ngumiti.

"Cap" malumanay kung sabi rito kaya napatitig siya sa aking mata, at bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko.

"Yes, honey" malumanay nitong sagot kaya napalunok ako.

" Well.... it's nice seeing you again, Captain Castillano" sabi ko rito sabay ngiti ng pilit, dahil na alala ko na naman kung paano ko siya ipag tabuyan noon. At nakikita ko rin sa kanya ang anak ko, ang anak namin.

Ngunit Nanatili lamang itong tahimik at nakatitig lamang sa akin, kaya napayuko na lang ako dahil bigla tuloy akong kinabahan, lalo na at hindi ko mabasa kung ano ba ang iniisip niya. Simula noon, mahirap basahin si Gray, nakakatakot din siya minsan.

Saka lamang ako napatingala ng lumapit ito sa akin saka bumulong.

" It's nice to see you again" he said in a baritone voice before he kiss my neck that makes me shiver. Before he go.