Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen dinlenebileceğim bir omzu, o kadar çok arıyorum ki bilemezsin.
Günler geçtikçe, yorulan bedenim değil artık yalnız. Ruhum matlaşıyor tüm hislere...
Sahi, eskiden aranızda kopmaz bir bağ bulunduğunu düşündüğün, o simsiyah karanlığı beraber aşıp gün ışığına beraber geldiğin o insanın,
Seni yine aynı karanlıkta bırakması, ne kadar acı verici değil mi?
Her şeye rağmen, küçük bir dilek
üflüyorum bu gece yıldızların arasına...
“Gel...”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayrı Kıyılar
PoetryZihnim, bir enkazın geri kalanı gibi. Ve hatırladığım tek şey sensin...
