Reduce To Tears

Chapter 5

Malayo pa lamang ako ay kitang kita ko na ang dagsaan ng mga tao sa loob ng cabaret. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang bilang ng mga babaeng entertainer sa taas ng entablado. Kaya naman halos karamihan sa mga customer ay kalalakihan, dahil araw ngayon ng biyernes. Friday, free day kumbaga. Nagtuloy tuloy na ako sa pagpasok at agad namang nahagip ng mata ko si Nicole na kausap ang dalawang matatandang lalaki. Tumatawa ang dalawa habang siya ay pangisi ngisi lamang.

Nanguuto na naman siguro si bakla.

Akmang lalapit ako sa kanya nang biglang may bumunggo sa akin. Halos mapaupo na ako sa sahig dahil sa lakas ng impact mabuti na lang at nahawakan ako ng kung sino.

"I'm sorry miss, are you okay?" Marahas akong tumingin sa taong nagsalita. Mataas at maputing lalaki ang sumalubong sa akin. Malamig ang tingin at base sa tindig nito'y halatang mayaman.

"A-Ayos lang po, pasensya na." Yumuko ako bilang paumanhin, nautal pa ako dahil sa taranta at kaba. Kumunot ang noo nito na para bang nagkamali siya but he maintained his straight-faced.

"Azi, where have you been?" Bumaling ako sa kumalabit sa akin. Si Nicole na nakakunot ang noo at nakapameywang. Sandali, kanina may kausap lang ito ah, tapos bigla biglang susulpot. Nilingon ko ang lalaking bumunggo sa akin, subalit hindi ko na mahagilap pa.

"Kadarating ko lang madame..." I bowed my head to avoid his stares.

"Halika sa office, may pag uusapan tayo." He then turn around without glancing me. I scanned the whole cabaret and noticed my co-workers relaxing and seemingly engaging with customers. Wow naman, kinakarir.

Naiiling akong napangiti na sumunod kay Nicole. Masaya ako at kahit papaano ay unti unti na silang nasasanay sa mga gawain at pangyayari sa trabaho namin. Maski ako noong nagsisimula pa lamang ako dito ay halos hindi ko masabayan ang mga katrabaho kong bihasa at sanay sa trabahong ito. And that's normal for a beginner, you will eventually learn more about your occupation if you are diligent and hard- working. Well, our job isn't one of the easiest way to earn money. As one of the nightclubs that offers all sorts of entertainment it is our job to pleased customers, even if others think it's derogatory. I mean, hindi naman ako kasali sa mga entertainers namin but at some point, napagkakamalan akong kabilang dahil sa reputasyon ng trabaho ko.

Pagbukas ko ng pinto ay nagulat ako sa nadatnan. Tahimik at walang katao tao, pero sigurado akong office ang tinutukoy ni Nicole na pupuntahan ko at may pag uusapan kami. But where the hell is he? Prinaprank na naman ata ako ng baklang yon. Luminga linga pa ako at baka sakaling nagtatago lang sa siya mga sulok ng opisina. Ngunit trenta minutos na ata akong naglilibot eh hindi ko parin siya matagpuan. Nagtungo ako sa banyo dahil sa biglaang tawag ng kalikasan. Pagkatapos umihi ay akmang lalabas na ako, subalit narinig kong tumunog ang pintuan ng opisina. Dinig na dinig ko ang mga yapak ng taong pumasok, but wait I think he's not the only one inside the office right now. There may be two or three people base on my calculations.

Hindi nagtagal ay may narinig akong kumalabog na sinundan ng malalalim na paghinga. What the hell?

"...hmmpp..."

I'm very sure it's Nicole's voice. Para siyang nahihirapang huminga. Tangina, baka naman sinasakal na siya ng mga taong kasama niya ngayon. I know Nicole, ugali niyang makipagsumbatan sa mga katunggali sa negosyo at ang tanging paraan ng mga kalaban upang makaganti ay ang tangkaing saktan siya knowing that he's weak and he doesn't know how to handle himself. Hindi pwedeng tumunganga lang ako dito at hayaan siyang pagtulungan. I don't mind being physically hurt, if that means saving my friend then I will do the right thing.

"Fuck! That feels good...ah..." An unfamiliar deep baritone voice made me think of pernicious deeds. I gasped when I realized what is happening. The heavy breathing and whimpering couldn't deny the fact that something going on is suspicious.