အချောလေးလက်ကရှောင်ချင်တာ ဇွန်ဘီကမ္ဘာကိုရောက်သွားတယ်

(2)

(zawgyi)

သည္ကေန႔တြင္ ထူးထူးျခားျခား ေတာက္ပေနသည့္ အလင္းေရာင္တို႔သည္ ၾကည္စင္ေနေသာ ေကာင္းကင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ကူးလူးကူးသန္း သြားလာေနၾကသည္။စူးရွသည့္ အလင္းေရာင္ေတြ တစ္စုတစ္ေဝးတည္း စုမိသြားၾကသည့္အခိုက္ အဝါေရာင္ေနလံုးႀကီးသည္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ခုန္ကာ ကေနဟန္ရွိေလသည့္ တိမ္စိုင္တိမ္ျဖဴေတြၾကားမွေန ကဗ်ာဆန္ဆန္ ဝံ့ဝံ့ႂကြားႂကြား ထိုးေဖာက္လာေလေတာ့သည္။ေနအလင္းေရာင္သည္ ၾကည္လင္ေသာ အလင္းတန္းအျဖစ္ အညိဳေရာင္ျပတင္းတံခါးဆီမွတစ္ဆင့္ စ်ာန္ရွိေနသည့္ အိပ္ခန္းဆီသို႔ အေတာ္အတန္ ျဖာက်လာခဲ့သည္။

မနက္ခင္းတိုင္း စ်ာန္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ေသာက္ေလ့ရွိေသာ မိုခါးေကာ္ဖီခြက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့ရာမွ အနီးရွိ အဝါေရာင္ကၽြန္းစားပြဲေပၚသို႔ အသာခ်လိုက္ကာ ေနေရာင္ျခည္အား ခစားရန္ ျပတင္းေပါက္ဆီသို႔ တိုးသြားလိုက္၏။တကယ္ပင္ သည္ကေန႔သည္ ရာသီဥတု သာယာသည့္ ေန႔တစ္ေန႔ပင္ျဖစ္ပါ၏။အစိမ္းေရာင္ရွိေသာ သစ္ပင္တို႔သည္ စ်ာန္႔ကိုက်ီစယ္ေနသည့္အလား ေလအေဝွ႕တြင္ ယိမ္းထိုးကျပေနလိုက္ေသးသည္။

စ်ာန္၏ ႏိုးထလာေသာ မနက္ခင္းတိုင္းသည္ ခါတိုင္းေန႔မ်ားႏွင့္မတူ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ျမင္ေတြ႕ေနၾက သဘာဝဆန္ဆန္ လွပေနၾကသည့္အရာအားလံုး သည္ စ်ာန္႔အတြက္ေတာ့ျဖင့္ လတ္ဆတ္မွဳေတြကင္းမဲ့ေနခဲ့သလို။ထိန္တို ႔သားအဖသည္ စ်ာန္႔ကို ဤသို႔အႀကီးအက်ယ္ဒုကၡေပးေနေလ၏။

စ်ာန္ တည္ေဆာက္ထားသည့္အသိုက္အျမဳံေလးထဲ ခိုလွံဳေနၾကသည့္ သူေတြမရွိေသာအခါ အထီးက်န္ဆန္မွဳကို သိသိသာသာခံစားမိလာ၏။စ်ာန္႔ကိုပဲ အၿမဲအားကိုးကာ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ႏွင့္ရွိခဲ့ေသာ ထိန္သည္ စ်ာန္႔အတြက္ ညီအစ္ကိုရင္းပမာ အေလးထားရသူျဖစ္သည္။ထိန္ေပ်ာ္လွ်င္စ်ာန္ပါေပ်ာ္သည္။ထိန္ ရင္ပူရလွ်င္ စ်ာန္ပါ လိုက္ပူပင္ရသည္။ယခုေတာ့ စ်ာန္႔ကို ပစ္သြားၿပီး ခရီးထြက္လို႔ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စာမလာသတင္းမၾကားရသည္မွာ ရက္မွလသို႔ပင္ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ေလၿပီ။

စ်ာန္တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ငန္းေတြမလည္ပတ္ႏိုင္ေတာ့လွ်င္ မည္သို႔လုပ္ရပါမည္လဲ။ထိန္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားသည္ ထိန္႔သမီးစိန္ေလာက္ပင္ အားကိုးအားထားလို႔ရၾကသည့္သူေတြမဟုတ္။အရွဳပ္ထုပ္ႀကီးကိုေပြ႕ပိုက္လို႔ စ်ာန္႔မွာေန႔တိုင္းပူပန္ေနရသည္။အားအကိုးရဆံုးတပည့္ေတြကိုေတာင္ အပါေခၚသြားခဲ့ၿပီးေတာ့ စ်ာန္႔ကိုေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္စ်ာန္ ေခါင္းခံရမည့္ လူတစ္စုႏွင့္ထားပစ္ခဲ့သည္။