𝔓𝔯𝔬𝔣𝔢𝔰𝔬𝔯𝔦 ℑ𝔪 (ᗷᒪᗩᑕKᗷIᖇᗪ2) ✓

5

Më merresh fryma, jo nga vrapimi por nga ai afërmiti me profesorin. Çfarë janë këto ndjenjat që po ndjenjë? A është kjo që të gjithë e quajnë dashuri ? Përse dikush si ai, si profesori im, i cili është perfekt duhet të dashuroj dikë si unë? Çfarë jam duke menduar, s'duhet të besoj se këto lloj dashuri sepse këto ndodhin vetëm nëpër filma ose i gjejmë në libra.

Shkoj në shtëpi duke larguar çdo mendim apo mundësi rreth lidhjes sime me profesorin Paul, hyjë brenda në shtëpi. Të gjithë gëzojnë kur sapo hyjnë në shtëpi ndërsa unë ndjenjë ftohtësinë e shtëpisë pasi jetoj vetëm, kam një shtëpi por nuk ndjenjë ngrohtësinë e saj.
Gatuaj diçka të vogël për veten, marr një fletë vizatimin dhe filloj të vizatojë, vizatojë portretin e dikujt që nuk më largohet nga mëndja por më shfaqet sa herë mbyll sytë. E lë vizatimin e papërfunduar diku aty sipër divanit dhe hap televizorin që të kalojë kohë duke parë ndonjë film, e cojë tek Netflix dhe më del në faqen e parë "365 Day". Kamila më kishte thënë që duhet t'a shikoja këtë film, e duhet të jem vetëm, kështu vendosa t'a shikoj sot.

"Kush mund të jetë në këtë orë të vonë?" Bie zilja e derës, ngrihem për t'a hapur duke menduar se do ishte Kamila ose Samueli. "Çfarë bën ti këtu?" E pyes e habitur pasi shikoj që pikërisht ai, profesori im po qëndronte përballë derës sime.

"Arja, si je ?"

"Nga e di ti shtëpinë time?"

"Mos harro që jam një profesor dhe kam disa informacione për studentët e mi"

"Për të gjithë studentët?" Dreqi cfarë jam duke thënë. "Çfarë ju solli deri këtu profesor?"

"Ditari jot, e le tek zyra ime pasi u largove shpejt"

"Nuk prisnin dot deri nesër?" Po qëndroja përballë tij me tuta të shkurtra dhe një bluze të shkurtër që tregonte pak barkun, ora ishte 12 e natës.

"Mendova se do ishte e rëndesishme për ty, kështu mendova se duhet të vija që t'a jepja"

"Faleminderit" i'a marr ditarin nga dora, në mënyrë që ai të largohesh

"S'po më ftoni brenda?" Kjo ishte pikërisht pyetja që kisha frikë, si mund t'a ftojë profesorin tim brenda në shtëpi, sidomos në këtë orë. "Apo duhet të largohem?"

"Mund të hyni" duart po më dridheshin, s'po flas për zemrën time apo për frymarrjen time. Mos, s'duhet të shkoj tek salloni, s'dua që ai të shikoj se çfarë filmi po shikoja por ishte shumë vonë

"Është filmi i bukur" thotë pasi pa cfarë filmi po shikoja, shkoj për të marrë pultin që t'a ndaloja atë filmin, po vdisja nga sikleti. Papritur në sfond fillon kënga "I see red", profesorin kthehet nga unë dhe hedh disa hapa drejt meje. Ai vinte drejt meje ndërsa unë hidhja disa hapa mbrapa, vazhduam kështu deri sa përfundova tek muri.

"Profesor"

"Thuaj emrin tim" vendos gishtin tregues mbi buzët e mia

"Ti je profesori im"

"Me ty s'mund të jem thjesht një profesor i thjeshtë. Dua të dëgjoj emrin tim tek buzët e tua" e afron e më shumë trupin e tij, ndalojë filmin pasi ajo kënga nuk ishte aspakt e përshtatshme për këtë moment, ishte si ajo shkëndija që ndez zjarrin por s'dua që kjo të ndodhi. "A mund t'a thuash emrin tim?"

"Profesor mund të uleni" largohem prej tij ndërsa profesori shkonë të ulet

"Deshironi dicka për të pirë?"

"Pak ujë, ju lutem"

"Në rregull" marrë një gotë ujë dhe shkoj për t'ia cuar, ai po mbante në dorë vizatimin tim