Yeniden...

Kız Çocuğu

İçimde, hüzünle yüzüme bakan kız çocuğu,
hâlâ gülmüyor...

Çenesi titrerken gözyaşları usulca süzülüyor yanaklarından,
İçine ağlardı çoğu zaman
fakat bu sefer taşmasına izin verdi...
Belki acısı akar giderdi içinden kimbilir...
Oyun oynamaktan yorulmuştu,
mutlu görünmekten,
-mış gibi yapmaktan...
Biliyordu herkes gibi değildi o,
çok iyisin diyenlerin yüzüne haykırmak istiyordu:
-Değilim, ben iyi değilim...

-İyi olmak istemiyorum!

Onlar, kırıyorlardı acımadan...
Evet, dünya iyisiydi,
kimse incinmesin diye yüzünü düşürmesin diye üzülen taraf olmayı hep göze alırdı...

Elinin tersiyle yanaklarını sildi gülümseyerek,
Yine geçer dedi!
Neler neler geçmedi ki...
Gece'ye inat, güneş gibi ışıldamaya söz verdi kendine...
Ta ki o şarkıyı tekrar duyana kadar...

Kimbilir kısa bir öykünün kahramanıdır belki...