「 Seni Arıyorum 」

Hayr

Nazlı gördüğü kişi karşısında şok geçirmişdi.Adamı zaten bir yerden çıkartıcakdı ama boynundaki kolyeyi gördükden sonra bundan emin oldu.Kesinlikle bu Aliydi...Nazlı Aliye baka kalmışdı.Şu anda asıl yapması gerekeni yapmıyordu.Yıllar sonra Aliyi görüyordu ama Alinin'de durumu gittikce kötüyü gidiyordu.Nazlı'nın donub kaldığını gören Açelya ona seslenir ama duymaz daha sonra Acil'de Nazlıya bağırır ve Nazlı kendine geldiğinde Açelyaya bakar.Sonra tekrar'dan Aliye döner ve muayine etmeye başlar.Diğer tarafdan'da gözleri dolmamış değildi.Yıllar sonra en iyi çocukluk arkadaşını görmek güzeldi ama bu şekil'de hayal etmemişdi.Gözleri dolmuşdu ama kendine hakim olub duygusallığı bir kenara koyar.Şu anda Ali'de onun için bir hastaydı.En azın'dan Ali'nin iyiliği için öyle davranmalıy'dı.Durumu kötüye giden Ali'yi hemen daha fazla vakit kaybetmeden ameliyathaneye alırlar.

Ameliyathanedede Nazlı her ne kadar belli etmemeya çalışsada durgundu.Açi ve Doruk'da bunu anlamışdı.Ama şu anda ne yeri nedeki sırasıydı.Şu anda tek odakları ameliyat olmalıydı.Ama Açi kendini tutamaz ve sormak isder.

"Hocam hastayı tanıyormusunuz?"

Nazlı ameliyatını yapar ve o sıradada derin bir nefes alıb"evet tanıyorum"der.Ama şu anda odağını dağıtmamak için asistanlarına sessiz olmasını söyler.Onlar'da bir şey demez ve ameliyata devam ederler.Uzun süre devam eden ameliyat sorunsuz bir şekil'de biter.Artık birazcık'da sabretmek gerekiyordu.Ali'yi normal odaya alırlar ve her saat başı kendisi gelib kontrol eder.Kontroldan sonra kendisini odasına atar ve cebin'den kolyeyi çıkartıb uzun uzun bakar.Ali'nin bir an önce onu bulmasın isdiyordu ama bunu böyle hayal etmemişdi.Uzun süre kolyenin ucundaki çicek simgesine bakar.Asistan'lar Ali için onu çağırdık'da yerinden hemen fırlayarak gider.

"Değerleri yavaş-yavaş normale dönüyor hocam...Ama aniden kötüleşede bilir.Gece başın'da beklemekde fayda var"

"Tamam Doruk bu gece ben beklicem başın'da.Siz gidib dinlenirsiniz"

"Hocam?ben beklerdim siz gidin isderseniz"

"Yok Doruk ben beklicem"

Doruk daha fazla bir şey söylemez ve sessiz sedasız oda'dan çıkar.Nazlı'da yanında kalır ve geçer oturur.Biraz izlemeye başlar Aliyi.Dikkatlice izledik'de hiç değişmediğini anlar Ali'nin.Hem yüz bakımdan hemdeki karakter bakımdan.Eskiden'de Ali sık-sık düşerdi ve yaralanırdı.Yada ki,başka bir şey olurdu.Akşam olur ve herkes evlerine gider.Nazlı'da Ali'nin yanına gider ve odasın'da beklemeye başlar.Anne,Babasın'da arayıb bugün gelemiceğin söylemişdi ama 1-2 gün onlar'da kalmasına ikna etmişdi.Nazlı Aliyi izliyordu ve dalmışdı.Onu bu dalgınlık'dan uyandıran Ali'nin yorgun ve kısık sesi olur.

"Nerdeyim ben?"

Nazlı sesi duyunca hemen kendine gelir ve ilk işi Ali'nin durumun kontrol eder.Değerleri iydi ve sevinir.Ali ise gözleri yarı açık yarı kapalı etrafa bakıyordu.En sonun'da Nazlıyı görür.Ali'nin onu gördüğün Nazlı gülümseyerek ona bakar.Bu gülüş ve bu gözler Aliye tanıdık geliyordu.Kolye'nin Nazlı'nın boynun'da olduğun görünce Ali şaşırır ve kim olduğunu tahmin eder.

"S-sen?"

"Evet Ali benim Nazlı.Lütfen kendini çok yorma şu anda...Daha sonra bol-bol konuşuruz senin'le"

"Nazlı senmisin gerçekten?"

"Evet benim"

Ali daha fazla dayanamaz ve tekrar uykuya dalar.Nazlı'da yerine geçer ve oturur.Gece boyu Ali arada sıra'da uyanmış ve 1-2 kelime sayıklamış ve tekrar'dan uykuya dalmışdı.Sabaha yakın artık narkozun etkisi geçmişdi.Daha asistanların gelmesine vardı.Ali'de artık gözlerini tamammen aça biliyordu ve telefonuyla oynayan Nazlı'ya bakar.