THE CURSED [Vampires Series #2] [On Hold]

46

ABBY POV:

After we stayed at Coleen's house, we decide to go home muna. I was driving at the road when I saw Jem and Dana.

I park my car in front of them, binaba 'ko ang window at tinignan sila. "Hey! Dana, wassup!"bati 'ko ng bumaba na'ko sa sasakyan, nakipagkamay 'ko sakanya at bumeso kay Jem.

"Abby! Musta?! Mukhang matagal bago tayo magkita, Lods!"biro pa niya, agad naman s'yang hinampas ni Jem sa braso kaya bahagya 'kong natawa.

"Tumahimik ka jan, Evans. Mapapatay talaga kita"inis na sabi ni Jem, napakunot naman noo 'ko at tumingin kay Dana na napakamot naman.

"What happened? LQ, again?"tanung 'ko, bumuntong hininga naman si Jem at na-una nang pumasok sa loob nang Mall.

"LQ talaga, Abby. Gusto niya kase kumain muna kami kaso busog pa'ko, sabi 'ko naman na siya nalang kaso... Nagselos na nga! Kase daw busog pa'ko kase kumain nadaw 'ko sa kabit 'ko"sumbong niya, bahagya naman 'kong natawa at umiling-iling ang ulo sakanya. "See? Gaano ka seleso ni Jemimah, pogi 'ko kas--- A-AHHH! JE-JEMIMAH, MA-MASAKIT!"reklamo ni Dana nang pingutin ni Jem ang tenga niya, napahilot nalang 'ko sa sintido 'ko at inawat na sila.

"Tama na n'yan, para ka'yong aso't pusa 'kung mag-away e... Daig pa mag-asawa e"sambit 'ko, inirapan naman 'ko ni Jem at usual na sa'kin 'yun. "Irap nang irap, tirikan kaya ni Evans 'yang mata mo Jemimah"biro 'ko.

Umaksyon naman agad 'to na babatukan na sana 'ko, agad na nagtago 'ko sa likod ni Dana na tumatawa pa ngayon.

"Batukan kita jan, Abelaine!"inis na sabi niya, inawat naman agad siya ni Dana at hinalikan sa noo. Ew, chessy. Napailang nalang 'ko sa dalawa nang magtalo pa'to.

Ilang segundo pa'y natapos na sila, tinignan nila 'ko na may pagtataka.

"What?"

"What what mo jan?! Alis kana nga! Nakaka-azar ka sa date na'min e"iritang sabi ni Jem, I bit my lower lips to prevent myself from laughing hard but I didn't make it. I laughed out loud and it's earned people turn their heads to mine.

Hawak tyan na hinahabol 'ko ang hininga 'ko ngayon, sumasakit din kase tyan 'ko e. "Je-Jem... Hay... Teka nga, di na'ko makahinga e"nahihirapang sabi 'ko, I took a deep breath and I heard Jem's whisper something while crossing her amrs and give me a MATARAY look.

"Sana mamatay ka nalang kakatawa mo"

"A-ano sabi mo, Jem? Di'ko marinig e, a-ano nga ulit?"pangaasar 'ko pa, sinaway naman 'ko ni Dana na halatang nagpipigil lang nang tawa.

Nakakatawa kase 'yung NAKAKA-AZAR word niya...

Naka-braces kase siya, kaya nahihirapan s'yang banggitin ang letter 'S'

"Okay!... Ztop na'ko, promize... Promi--- Aray! Joke lang, Jem!"reklamo 'ko ng suntukin at kurotin ni Jem ang bewang 'ko tsaka ang braso, inawat naman agad siya ni Dana.

"I hate you, Trinidad!"tila galit na sigaw ni Jem sa'kin, I raised both of my hands in the air to tell her that I gave up. Sumakay na'ko sa sasakyan at bago umalis ay binuksan 'ko muna ang bintana nang passenger seat 'ko.

"Nakaka-azar ka talaga, Jemimah"pangaasar 'ko muli, akmang papasok na siya sasakyan 'ko ay agad na pinaharurot 'ko 'tong sasakyan nang mag-green light din ang traffic light ngayon.

I glance at the review mirror and saw Jem face, galit na galit na nakatingin 'to sasakyan 'ko. I shook my head and just focus my attention on the road, ilang minuto din bago 'ko makarating sa bahay.

I saw Rhianna with a big smile on her lips, I park my car outside the garage first and went out to my car. Nilock ko'to at masayang lumapit kay Rhianna ngayon.

"Hey, baby... Where is Ate Jamie mo?"tanung 'ko, sabi kase nila na matagal pa daw sila maka-uwi pero mas na-una pa si Rhianna naka-uwi sa'kin e.

"She's still at the school, Ate. May gagawin pa daw e, I checked her earlier before I went home... Mamaya pa talaga siya makaka-uwi"she replied, I nodded my head.

"E, ikaw? Ba't ka maaga naka-uwi? No projects?"sunod sunod na tanung 'ko at binuksan ang pinto para makapasok kami, na-una s'yang pumasok at sumunod 'ko.

She smiled at me and quickly show me the medal she got, nanlaki ang mata 'ko at gulat na tinignan siya.

"We won at the Science Competition"she said and her eye brow went up and down, ang galing 'ko talaga magpalaki kahit di'ko 'to tinuturuan. She handed me the medal and I slowly get that.

"Wow..."manghang sabi 'ko, I never been in this reaction. Nakakaproud lang kase kahit papaano ay nasusuklian nila ang paghihirap 'ko, paghihirap 'kung paano mawala dito. "Congrats, Rhianna. You did very very well!"puri 'ko, she smiled widely to me and hug me. I hug her back.

Humiwalay siya sa yakapan na'min at tinignan 'ko na may ngiti sa labi. "Ate, thank you... For being a parent for me, nung una... Hindi 'ko nakikinig sa'yo, nagmamatigas pa'ko kase hindi 'ko pa talaga tanggap nun na may kukop-kop parin pala sa'kin..."maiiyak na sabi niya at pasimpleng pinahiran ang luha, I let out a small chuckle and hug her.

"Alam mo, Rhianna... I live in this world for more than one hundred years"pagsasabi 'ko ng totoo, agad naman s'yang nagtatakang napatingin sa'kin. I give her a half smile and gently caressed her and start walking through the living room.

"O-one hun-hundred years? Po?"tila naguguluhan n'yang sabi, I let out small a chuckle again and nod at her. We both sit down at the couch while facing the backyard and the pool.

"Oo, you can not believe right? Totoo 'to, Rhianna. Makinig ka... Isa 'kong nilalang na hindi kapaniwala-walang namumuhay dito sa mundong 'to, isa 'kong... Masama sa iba pero ang totoo ay... Mabait 'ko, 'kung mabait din ang 'to sa'kin. Alam mo ba, before... In my days... Other people used to call me, ANTIPATIKA!"I said and that's earned a laugh from her, I let out a small laugh too.

"Pwede din naman po, bagay po sa inyo"biro niya pa, napanguso naman 'ko dahilan para matawa siya. "Ate, hindi bagay"may pagka Marsela din pala 'to e.

"Tapos... Hindi ka dapat mabibigla sa sasabihin 'ko, Rhianna"seryusong sabi 'ko, bahagya naman kumonot noo niya sa inasta 'ko at napaayos nang upo. "Rhianna, I want you... You and Jamie, will treat me the way you guys treat since the one"saad 'ko.

"A-ano po sasabihin niyo, Ate?"tila kinakabahan n'yang tanung sa'kin, I close my eyes and took a deep breath before answering her question.

"Rhianna... Kaya 'ko nabubuhay sa mundo na'to nang sobrang tagal na ay dahil... My grandfather curse me, sinumpa niya 'ko... Kami nang Ate Lara at Ate Coco mo, sinumpa kami na mabubuhay sa mundong 'to at mamamatay lang kami kapag nahanap nanamin ang mga mahal na'min sa buhay"pagtatapat 'ko, nakaramdam din 'ko ng kaba dahil sa alam 'kung medyo maguguluhan pa siya dito at ma-aring di niya pa'to maintindihan.

"E... Ano po 'yung sinabi niyo na iba kayo sa mga tao dito? Di po kita maintindihan"

"I am... A vampire, Rhianna"

"Ho?! Nagbibiro... Ba... Kayo..."dahan dahan na nanlaki ang mata niya nang ipakita 'ko sakanya ang anyo 'ko, nakatitig lang 'ko sa mata n'yang gulat na gulat parin. "A-Ate Abby..."she whisper, agad naman nag-anyo normal 'ko sa harap niya.

"Now... Ikaw palang muna ang makaka-alam ne'to, Rhianna. Hindi sana aabot muna 'to sa Ate Jamie mo, okay?"saad 'ko, di naman 'to sumagot o tumango dahil parin sa gulat. Dahan dahan na lumapit 'ko sa harap niya at niluhod ang isang tuhod. "I know what you're thinking... Baka kainin kita? No, I will not eat you so don't be scared... Kaya 'ko sinabi sa'yo ang totoo, because you deserve to know me better Rhianna... Sana naman, di magbago ang pakikitungo mo ne'to sa'kin. I'll still be the Ate Abby that you know, since day one"

______________________________________________.