love of my life | jenlisa

on yedi 〄

"günaydın aptal." başımı sıradan kaldırıp konuşan kişiye baktım.

"ya masum masum uyuyordum ne yaptım da aptal oldum?" söyleyip geçmesi için yol verdim. sıraya oturduğunda başımı yeniden sıraya koydum ama bu kez ona bakıyordum.

"aptal olman için bir şey yapmana gerek yok, orijinalin bu." söylediğinde gözlerimi devirdim.

"bakıyorum da bugün formunuzdasınız, bayan kim." söyleyip doğruldum ve kendime gelmek adına gerildim.

"dışarıda değilsin."

"gerçekten mi? bir de ben bakayım, dışarıda olmadığıma emin olalım." dalga geçtiğimde omzuma vurdu.

"güzelim, sana her bir şey söylediğimde bana vuracaksan bu iş yürümez. taetae'mi geri isterim." vurduğu yeri ovalarken söyledim.

kolumu ovalayınca acısı geçecek mi? bilmiyorum ama iyi geliyor gibi.

"demek istediğim neden dışarıda değilsin?"

"sen neden değilsin?" sorusuna soruyla karşılık verdim.

"çünkü sen dışarıda değilsin." beklemeden söylediğinde şaşkın bir şekilde ona bakmaya başladım.

"ne?" sordum.

"ne, ne? duydun işte." duymuştum ama anlayamamıştım.

"duymasına duydum da ben ne alaka?"

"sen olmayınca biraz sıkıcı oluyor, kavga edebileceğim biri olmadığı için sanırım." söyleyip omuzlarını silkti.

"kavga etmekten zevk aldığını bilmiyordum, bunu öğrendiğim iyi oldu." göz kırptım.

"alakası yok, seni dövmek hoşuma gidiyor."

"onu biliyoruz zaten. bana yeni şeylerle gel." gözlerini devirdi.

"e, yoongi? yok mu bugün?" merakla sordum.

"var, bahçede." şaşkınlığım eski yerini aldığında bir süre bir şey söylemeden yüzüne baktım.

"sen bugün gerçekten iyi değilsin. yoongi varsa neden buradasın?" konuşacağı sırada adımın seslenilmesiyle kapıya döndüm.

"yah! neden dışarıda değilsin? gelmedin sandım." sejun yanımıza gelirken söyledi.

"ben normalde dışarıda falan mı yaşıyorum?" yüzümü buruşturup söyledim.

"hayır ama ders başlamadan içeride olman görülmüş bir şey değil." sejun umursamaz bir şekilde söyleyip masama oturdu.

"sen neden buradasın?" jennie soğuk bir şekilde sordu.

"lalisa'yı görmek için." sejun sevimlice gülümseyerek söyledi.

yanımdan derin bir nefes alma sesi geldiğinde sejun'un poposundan ittirip masamdan kalkmasını sağladım.

"yah!" sejun uyarır bir tonda söyledi.

"ne?" meydan okuyarak söylediğimde gözlerini devirdi.

"hadi dışarıya çıkalım." sejun kolumdan tutup beni kaldırmaya çalıştığında omzumun üstüne bir el konuldu.

"lalisa bugün dışarıya çıkmak istemiyor, onun yerine benimle burada olacak." samimiyetsiz bir şekilde gülümseyerek söylediğinde şaşkınca yüzüne baktım.

bunu ne zaman söylemiştim?

"lalisa ne zamandan beri konuşamıyor?"

"ne?" jennie anlamamış bir şekilde sordu.