Yazar | SkepHalo |

Rescue.. Me?

"Would you rescue me? Would you get my back?"

"Would you take my call when I start to crack?"

9. Bölüm
----------
Kurtar.. beni?

- Görüldü

-- Hahaha, Rat senin gibi bir sahibi olduğu için çok şanslı olmalı!!

-- Öyle mi dersin?

-- Evet! Sen söyleyene kadar bir köpeğinin olduğunu bilmiyordum bile. Ondan hiç bahsetmiyorsun aslında

-- Ah, öyle mi? Hiç.. Farketmemiştim ;-;

-- Üzüldün mü?

-- Yoo, Hayır. Ne üzüleceğim? Hatta bana söylediğin için teşekkür ederim ^^

-- :)

Geç saatlere kadar konuştukları tek konu hayvancıklar ve sahipleriydi. Özellikle de Rat isimli köpek ve onun bir tanecik sahibi Darryl'dı.

N

eredeyse iki gündür tanıdığı bir kişi ona uzun zaman boyunca tanıdığı birisi gibi gelebilir miydi? "Belki de reenkarnasyon geçirmişizdir.."diye düşündü Skeppy.

İmkanı olabileceğine inanmıyordu, bir insanın saf temiz olduğuna. Bir insanın şeytandan farkının olup olmadığını kestirebilirdi.

Darryl niye bu kadar farklıydı?

Kendini yatağa attı, uzandı ve esnedi.

~

Neredeyse iki hafta olmuştu, bu çocukla tanışalı. Normalde uyku problemi çeker, saçma sapan rüyalar görürdü. Melek gibi hayatina giren bu çocuktan sonra da hiçbir şey ters gitmemişti.

Tabii ki, bu sadece iki haftacık kadar kısa sürebilirdi.

Sabah erken uyandı, güzelce kendine çay demledi ve iki tane minik termosa demlediği çaylardan doldurdu. Evden çıkmadan önce ağzına iki lokma ekmek atmıştı. Termosları da çantasına koyup evden çıktı. Her sabah yaptığı, artık rutin olarak yaptığı bir şey olan Darryl'a mesaj atmıştı. Haftasonu hiç konuşmamışlardı.

-- Heyy, Darryl. N'abersin? Evden çıktım şimdi, sana çay getiriyorum ^^

Normalde 5 dakika geçmeden cevap alırdı. Bu sefer almadı.

İçinde kötü bir his vardı. Etrafına bakarak yürüyordu. Bir karga sürüsünün evinin olduğu tarafa gittiğini farketti ama pek umursamadı. Sonuçta kargalar da göç edebilirdi.

Okulun kapısının önünde durdu, telefonunu kontrol etti. Darryl'dan hâlâ mesaj yoktu.

Sınıfa çıktı, Darryl'ın sınıfının önünden geçerken gözleriyle onu aramıştı fakat görememişti. Arkadaşları sınıftaydı ama o yoktu.

Öğle arasına kadar pek sıkıntı etmedi. Darryl da insandı sonuçta, geç kalabilirdi. Çok endişe etmedi. Öğle arasına doğru kafeterya katına indi.

Darryl'ın arkadaşları Sapnap, Karl, Alexis ve Dave'i gördü. Oturmuş konuşuyorlardı. Yanlarına sarışın bir çocuk yaklaştı ve bir sandalye çekip oturdu. Hiçbir şey demeden konuşanları dinleyen sarışın çocuk bir süre sonra masadan kalktı ve uzaklaştı. Görünüşe göre hiçbirşey söylememişti, sadece duymak istediğini duymuştu ve gitmişti.