Dreamin'

247 45 0
                                    


မနက်ခင်းရဲ့နေရောင်ခြည်နုနုက လောကတစ်ခွင်ကို ဖြန့်ကျက်လျက်ရှိသည်။ တိမ်ကင်းစင်‌နေတဲ့ကောင်းကင်ပြာကလည်း ဒီနေ့ဟာရာသီဥတုသာယာနိုင်ပါတယ်လို့ ပြောပြနေသယောင်ပင်။ လမ်းမထက်မှာလည်း အရွယ်စုံလူများစွာက သွားလာလှုပ်ရှားနေကြသည်။

ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှတဲ့အိမ်ကြီးရဲ့ တစ်ခုသောအိပ်ခန်းထဲမှာ လူတစ်ယောက်က အပူအပင်မရှိအိပ်မောကျနေဆဲဖြစ်သည်။
ဆံစအနည်းငယ်ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့မျက်နှာက အသက်နှစ်ဆယ်မပြည့်သေးတဲ့ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နုနယ်မှုကိုအပြည့်အဝပြသလျက်။
မေးရိုးရိုးခပ်ထင်းထင်နဲ့ ထင်ရှားတဲ့မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတွေက ခံ့ညားမှုနှင့်အတူ အရှိန်အဝါတစ်ခုပါ ကိန်းအောင်းနေသည်။

"တီ.. တီ.. တီ.. "

ခုတင်ဘေးနားရှိနာရီကနေ alarmမြည်သံထပ်မံထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒီနေ့အဖို့ လေးကြိမ်မြောက်ပင်။
အိပ်ရာထက်ကလူကတော့ အိမ်မက်ကမ္ဘာထဲကနေ ရုန်းထွက်နိုင်ခြင်းမရှိသေးချေ။
ခုံပေါ်က နာရီကိုလက်နဲ့စမ်းပြီး alarmကိုပိတ်ကာ စိတ်အေးလက်အေးပြန်အိပ်နေသည်။

အိမ်အောက်ထပ်မှာ မနက်စာစားဖို့ပြင်ဆင်နေတဲ့ Mrs.Leeကတော့ လေးခါမြောက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့ alarmသံကြောင့် မျက်မှောင်ကြုံ့မိသည်။
သူမရဲ့ယောက်ျားကတော့ မထူးဆန်းတော့ပါဘူးဆိုတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ ခုံပေါ်မှာဘာမှမဖြစ်သလိုဝင်ထိုင်လို့။

သွားစရာရှိတိုင်း ဆယ့်ငါးမိနစ်တစ်ခါalarmပေးထားပြီး အမေကိုယ်တိုင်လာနှိုးမှနိုးတတ်တဲ့ Lee Jenoရဲ့အကြောင်းကို ထမင်းချက်တဲ့အဒေါ်ကြီးကအစ သိနေပြီ။
ကိုယ်တိုင်မှသွားနှိုးရင် ဒီနေ့အိပ်ရာကထလာမှာမဟုတ်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသားလေးရဲ့ အခန်းကိုတက်သွားလိုက်ရသည်။

"Jeno ထတော့လေ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ"

အသံနည်းနည်းမြှင့်ပြီးအော်နှိုးလိုက်တော့မှ အိပ်ရာထဲကနေ လှုပ်လှုပ်ရွရွအသံကြားရသည်။

"အွန်း.... မေမေကလည်း "

အသံရှည်ဆွဲပြီးပြန်ဖြေလာတဲ့ အိပ်ချင်မူးတူးအသံကြောင့် အသာအယာပြုံးမိပါသေးသည်။
မကြာခင်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားပဲဖြစ်တော့မှာဆိုပေမယ့် Jenoကအခုထိချွဲလို့ကောင်းတုန်း။

XanthophileWhere stories live. Discover now