မနက်ခင်းရဲ့နေရောင်ခြည်နုနုက လောကတစ်ခွင်ကို ဖြန့်ကျက်လျက်ရှိသည်။ တိမ်ကင်းစင်နေတဲ့ကောင်းကင်ပြာကလည်း ဒီနေ့ဟာရာသီဥတုသာယာနိုင်ပါတယ်လို့ ပြောပြနေသယောင်ပင်။ လမ်းမထက်မှာလည်း အရွယ်စုံလူများစွာက သွားလာလှုပ်ရှားနေကြသည်။ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှတဲ့အိမ်ကြီးရဲ့ တစ်ခုသောအိပ်ခန်းထဲမှာ လူတစ်ယောက်က အပူအပင်မရှိအိပ်မောကျနေဆဲဖြစ်သည်။
ဆံစအနည်းငယ်ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့မျက်နှာက အသက်နှစ်ဆယ်မပြည့်သေးတဲ့ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နုနယ်မှုကိုအပြည့်အဝပြသလျက်။
မေးရိုးရိုးခပ်ထင်းထင်နဲ့ ထင်ရှားတဲ့မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတွေက ခံ့ညားမှုနှင့်အတူ အရှိန်အဝါတစ်ခုပါ ကိန်းအောင်းနေသည်။"တီ.. တီ.. တီ.. "
ခုတင်ဘေးနားရှိနာရီကနေ alarmမြည်သံထပ်မံထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒီနေ့အဖို့ လေးကြိမ်မြောက်ပင်။
အိပ်ရာထက်ကလူကတော့ အိမ်မက်ကမ္ဘာထဲကနေ ရုန်းထွက်နိုင်ခြင်းမရှိသေးချေ။
ခုံပေါ်က နာရီကိုလက်နဲ့စမ်းပြီး alarmကိုပိတ်ကာ စိတ်အေးလက်အေးပြန်အိပ်နေသည်။အိမ်အောက်ထပ်မှာ မနက်စာစားဖို့ပြင်ဆင်နေတဲ့ Mrs.Leeကတော့ လေးခါမြောက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့ alarmသံကြောင့် မျက်မှောင်ကြုံ့မိသည်။
သူမရဲ့ယောက်ျားကတော့ မထူးဆန်းတော့ပါဘူးဆိုတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ ခုံပေါ်မှာဘာမှမဖြစ်သလိုဝင်ထိုင်လို့။သွားစရာရှိတိုင်း ဆယ့်ငါးမိနစ်တစ်ခါalarmပေးထားပြီး အမေကိုယ်တိုင်လာနှိုးမှနိုးတတ်တဲ့ Lee Jenoရဲ့အကြောင်းကို ထမင်းချက်တဲ့အဒေါ်ကြီးကအစ သိနေပြီ။
ကိုယ်တိုင်မှသွားနှိုးရင် ဒီနေ့အိပ်ရာကထလာမှာမဟုတ်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသားလေးရဲ့ အခန်းကိုတက်သွားလိုက်ရသည်။"Jeno ထတော့လေ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ"
အသံနည်းနည်းမြှင့်ပြီးအော်နှိုးလိုက်တော့မှ အိပ်ရာထဲကနေ လှုပ်လှုပ်ရွရွအသံကြားရသည်။
"အွန်း.... မေမေကလည်း "
အသံရှည်ဆွဲပြီးပြန်ဖြေလာတဲ့ အိပ်ချင်မူးတူးအသံကြောင့် အသာအယာပြုံးမိပါသေးသည်။
မကြာခင်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားပဲဖြစ်တော့မှာဆိုပေမယ့် Jenoကအခုထိချွဲလို့ကောင်းတုန်း။
YOU ARE READING
Xanthophile
FanfictionXanthophile (n) a person who loves yellow -written in Burmese