Desired Love

CHAPTER 3

Weekend means happiness for me. So masaya ako ngayon.

Elle and I were here again at the bar. Kaming dalawa lang ngayon ang magkasama dahil 'yon ang gusto ko. I don't want to be with our blockmates, baka kung ano nanamang maisipan nilang gawin.

"Sa Sunday, help me find a place. Lilipat na ako." sabi ko kay Elle.

"Doon ka nalang sa condo kaya? May vacant units naman ata doon o kaya doon ka na mismo sa akin, there's no problem with me naman." she said.

I suddenly thought of it. Maganda naman yung suggestion niya pero parang gusto ko mag-try sa iba.

"I'll think of it." sagot ko nalang.

The time passes and I just chill here. Si Elle lang ang kinakausap ko dahil siya lang naman ang kasama ko. Pero minsan ay may napapadaan dito sa amin na kilala kami pero hindi ko sila kinakausap, Elle's the one entertaining them. It was all just a small conversation then they'll leave.

"Hala, lagot ka..." I suddenly uttered while looking at Elle's phone.

Mula sa pagkakatingin sa phone niya ay napatingin ako sakaniya mismo. She's a bit shocked too when she looked at her phone.

"Gaga ka sagutin mo na yang tawag ni Tita!" sabi ko sakaniya nang titigan lang niya iyon.

Her Mom is calling her.

Sa tagal naming pagkakaibigan ay alam ko na ang rason kung ba't napapatawag sakaniya ang mga magulang niya minsan ng ganitong oras. To check on her and ask if where she is.

"Punta lang ako comfort room. Dito ka lang." sabi niya sakin tsaka dali-daling umalis habang hawak ang phone niya.

I just nodded as a response.

I know what she'll gonna do in the comfort room. Doon niya kakausapin ang Mommy niya over the phone para tahimik. Dahil kung dito ay medyo maingay at malalaman ng Mommy niya na nasa bar nanaman siya.

Opposite of Elle is me. Sakaniya, laging may nagchecheck na magulang samantalang sakin ay wala. But maybe, maybe Mom and Dad are watching me too from above, maybe. Nawala sila nang wala sa oras. They got into a car accident, they didn't survive. And one more thing, noong nabubuhay pa sila, hindi rin pala ako close sakanila. Parehas silang wala sa bahay lagi at ako lang ang naiiwan, I only have myself... Pero kung alam ko lang na may mangyayaring hindi maganda, edi sana nagawa ko na lahat para makasama sila nang mas mahabang oras, sana mas napaganda pa yung relasyon ko sakanila. Pero nangyari na ang nangyari. And I'll have to move forward.

"Why does a fine lady named Vera crying right here?"

Nagulat ako nang may biglang nagsalita sa tabi ko.

I looked at the guy na bigla-bigla nalang sumulpot. Pero agad ding nagsalubong ang kilay ko nang si Stell iyon.

I avoided my gaze at him and I wipe the tear that escaped my eye. OA naman niya, di naman ako umiiyak, muntik lang.

I looked back at him after then I saw him looking at me with her eyebrows raised a bit and the playful smirk, hindi mawawala.

"Anong ginagawa mo rito? Aminin mo nalang, you're my stalker." sabi ko sakaniya.

He just laughed at me then he ruffled my hair kaya nilayo ko ang ulo ko sakaniya.

"Baka nakakalimutan mo yung sinabi ko nung nakaraan. I said that this week won't pass na hindi kita nakikita."

I just rolled my eyes on him.

Naalala ko naman na sinabi niya 'yon pero binalewala ko lang. Not important though.