Love Balance

Chapter 1: 298 Pounds = 298 Days

Gab's POV

"Kakaunti nlng! Kaya pa Gabrielle!" bulong ko sarili ko habang hinahabol ko ang hininga ko. "Para kay--"

"Miss," Napagawi naman ako sa babae sa bandang counter ng gym na tumawag sa'kin. "Dahan dahan ka nga lang. Baka masira mo ang gym equipment namin!" Pasigaw niyang sinasabi 'yun at sinundan naman ng halakhakan ng mga kasamahan niya na busy sa pakikichismisan. Para bang nanunuya sa akin.

Pati ang ibang tao sa loob ay napatingin na sa akin because of what she said.

Nagtataasan naman ang kilay ko habang pinatatamaan siya ng masasakit kong tingin. "Gym to di'ba?" sumbat ko. Inarkohan ko na nga ng isang kilay. "Ano ba ang ginagawa ng mga tao dito?! Nagwo-work out on purpose!" Tinignan ko siya ng maigi. How did she just insult me infront if crowd? I'm used to it but I can't take it this time. I'm on a bad day. "This is designed on purpose! Hindi ko 'to sinisira! I'm just following what' s its purpose." Napahigpit ang hawak ko sa hawakan ng treadmill. Patuloy lang ang paggamit ko. "O baka naman mumurahin lang 'tong equipment ni'yo?" Napataas naman ang kilay niya. "Kaya huwag kang makautos sa akin na magdadahan dahan lang ako. Ano sa tingin mo ang gagawin ko? Tatayo lang magdamag dito?!" Umiinit na ulo ko. "Why won't you use your little brainy? Bakit? Hindi ba alam niyan ang purpose ng gym, equipments? No wonder, you're just a--a head maintenance, in short janitress. Tagalinis. Tagapunas ng bintana. Tagapulot ng basura."

"Burn!" Everyone chorused. At that moment bumaba na ako sa treadmill na kinakargarhan ko. Napapahid ako ng pawis sa towel na nasa balikat ko.

"Bakit? Kasalanan ko ba na mataba ka?" This girl doesn't have a little proper self discipline. Nangsusumbat pa!

Now I heard crowd's chorus "Ouch!" And now, she's smirking. Is she satisfied of what insult she's giving me? Naiinis na ako. I wanna reach for the barbell sa likod ko and throw it right on her. But Gab isn't that kind.

"Okay lang na mataba ako. Atleast I know where's my place." Huwag kang magalit Gab. No. No.

"Wow." She clapped her hands. "Taas ng confidence. Ang kapal naman ng bilbil." Aba!

Walang pakundangam ko siyamg nilapitan. And...

Pak!

Nakatanggap siya ng sampal. Oh no Gab. You should've tame your temper.

"Arggggh!" Sinugod niya ako bigla at hinila ng pagkalakaslakas ang buhok ko. Hindi ko alam pro di ko napigilang di manghiganti rin ng sabunot.

"Oh no. Stop it Gab. Stop! " sigaw ng loob loob ko. What can I do!? Ang sakit niya manghila ng buhok ko.

Habang nagsasabunutan kami halatang nagpapanic na ang mga tao sa loob ng gym pero wala lang! Walang umawat sa'min. All I can hear is her eagerness in grabbing every strand of my hair.

Bakit ba kasi nagkabalak akong pumunta sa gym?

Prom iyon. The night of my confession.

"Bryce Jamel Sarsoza, I like you."

Napatahimik ang lahat sa sinabi ko. Sino ba naman ang may guts na magko-confess sa isang Bryce Jamel Sarsoza? I think madami. Pero sa harap ng crowd? At ganito pa ang itsura? At katawan? No one dared but except me.

What am I doing? A part of my brain saying. I should've stopped myself from saying it! Oh no! I've just told him I like him!

Iba-iba ang reactions na naani ko from the crowd. Porket mataba raw ako. Malandi raw. Habol ng habol sa lalaki tulad raw ng kay Nathan. But Nathan's my bestfriend. I don't have feelings for him. It's just that in reality, people are very judgemental. And it cause me nothing but pain. Pero wala na eh. These reactions were all because of what I've said. Nasabi ko na. It's now or never nalang.