~CANHIRAŞ~

3. Bölüm [Baba]

Hepinize iyi okumalarr 🌿💫

Salih bir haftadır evde babasının yanında kalıyordu. Burada bir düzen vardı ve elinden geldiģince bu düzene ayak uydurmaya çalışıyordu. Sultanın triplerini göz süzmelerini umursamayarak babasına mutlu gözükmek için çabalıyordu kısacası..

Kahraman kahvaltısını bitirip koşarak salihin odasına çıkmıştı. Okuldan kaçacaktı çünkü en nefret ettiği hocanın dersleriyle doluydu tüm gün..

Kahraman salihin üzerine atlayıp "napıyon lan bensiz"

Salih gülümseyerek "napıyım işte dışarıyı izliyoyum hey zamanki gibi senin okulun yokmu gitsene okuluna"

Kahraman Salihe sımsıkı sarılıp "bugün abi-kardeş günü oğlum bugün bizim günümüz hadi hazırlan maça gidiyoruz"

Salih heyecanla "maçmı geyçektenmi bendemi gelicem sizinle"

"evet oğlum hadi hazırlan ben bahçedeyim tellerden kaçacağız annem bilmiyor orayı"

Salih zıplayarak "abii maçta ne giyiliy nasıl oynayıy ben hiç maç oynamadım biyaya annemle evde top sektiymece oynamıştık ona benziyoymu"

Kahraman gülerek "gel ben seni hazırlıyım abicim sonrada belki bisiklet süreriz ne dersin"

Salih kahramanın omuzuna atlayıp "yaşasııın yuppiii" demişti.

Yaklaşık onbeş dakika sonra hazırlanmışlardı abi kardeş. Salih sultanı oylayıp kahramanın çıkmasını sağlamış sonrada kendi çıkmıştı evden.

Çukurda geziyorlardı. Kahraman her sokak başında burada yaşayan insanları olayları yediği dayakları anlatıyordu kardeşine. Salih ise onu merakla dinliyor gülüyordu abisine.

Kahraman topu salihe atıp "başlıyormuyuz kırmızı gül"

Salih topu sektirmeye çalışarak "elbet birgün herkes anlayacak Vartolu
'nun gücünüü! Başlayalım abicim"

Demiş ve hakemin çalan düdüğüyle maç başlamıştı. Kahraman ortasahada milletten topu alıyor defansta duran Salihe atıyordu. Salih ise kendi çapında üstüne gelen çocuklardan kaçıyor ve şut atıyordu kaleye.

Kahraman salihe topu atarak "helal olsun lan sana selimden güzel oynuyorsun yemin ederim"

Salih tam cevap verecekken cumali kucağında yamaçla kahramanın saçlarını çekmişti. "Demek okuldan kaçmak ha kahraman bey"

Yamaç salihin yanına gidip ceketini çıkarıp "teylemişsin sayiih üşüme al diy bunu koykma üşümem ben"

Salih "olmaz yamaç sen giy hasta olma böyle iyiyim ben soğuğa alışkınım"

Kahraman yamaçı omuzuna alıp "o zaman deve güreşiii"

Cumali eğilerek salihe bakıp "kırmızı çocuğum atla hadi" diyip salihi omuzuna almıştı.

Koskaca halısahada sadece koçovalı kardeşler vardı. Kavga sesi eksik olmayan halısahada şimdi kahkaha sesleri yükseliyordu. Selim direğin arkasına saklanıp kardeşlerini izliyordu salih için çok sevinmişti yinede kıskanmış kırılmıştı. Sultan ise yıllar sonra ilk defa gülüyordu oğullarına oda alışmıştı aslında Salihe hatta en çok o alışmıştı herkes okula işe gidiyor birtek ikisi kalıyordu o koskoca evde..