ភាគទី១០
បន្ទាប់ពីថេយ៉ុងគេងលង់លក់
" សឺត~~~ សូមអេាយសុបិន្តល្អ "
ជុងគុក ក៏អេានទៅថេីបថ្ងាស់ថេយ៉ុងមួយខ្សឺត ។
ត្របកភ្នែកថេយ៉ុងក៏បានបេីកឡេីងបន្តិចម្តង បន្តិចម្តង ក្រេាយមកក៏ស្រឡះ ។
" ពេលនេះជាពេលណាទៅហេីយ"ថេយ៉ុងងេីបអង្គុយ។ថេយ៉ុងក៏ដេីរទៅបេីកបង្អួច មេីល
" ពេលរសៀលទៅហេីយ ត្រជាក់ល្អណាស់"
ថេយ៉ុងក៏បិទភ្នែកទទួលយកខ្យល់ដ៏សែនស្រស់ស្រាយ ជាមួយព្រះអាទិត្យព័ណ៌ទឹកក្រូច ។ ស្រាប់តែមានក្រណាត់ដ៏កក់ក្តៅមួយផ្ទាំងគ្របស្មា ខ្លួនពីខាងក្រេាយ ។ ហេីយក៏មានដៃមួយគូរទៅក្រសេាបចង្កេះថេយ៉ុងពីខាងក្រេាយ រួមទាំង ដាក់មុខជ្រលក់នៅកញ្ចឹងកថែមទៀត ។
" ខ្យល់ត្រជាក់វាអាចអេាយឈឺបានណា សឺត~~~"
ជុងគុក ថេីបកញ្ចឹងកថេយ៉ុង
" វាត្រជាក់ស្រួលទៅវិញទេ"
ថេយ៉ុងញញឹមតបហើយក៏បែរខ្លួនមកខាងក្រេាយ ធ្វេីអេាយអ្នកទាំងពីរនៅទល់មុខគ្នា មុខក៏ដកចេញពីប្រលេាះកអ្នកខាងនេាះទាំងមិនអស់ចិត្ត តែក៏មិនភ្លេចក្រសេាបចង្កេះអ្នកខាងមុខទេ ។
" វាមិនស្រួលដូច របស់បងទេ " ជុងគុកនិយាយលេងសើចទាំងទឹកមុខព្រាន
" ឆ្កួត~ "
ដឹបៗ....
ថេយ៉ុងវៃជុងគុក 2ទៅ3ដៃនៅទ្រូងជុងគុក(បែបអៀន) មុខក៏ឡេីងក្រហម។
ជុងគុកបានលេីករាងកាយថេយ៉ុងទៅអង្គុយលេីបង្អួច ។
" ជុង ដាក់អូនចុះវិញ "
" បេីធ្វេីចឹងបានអីមកវិញ ណ....."
ជុងគុក ក៏ដេីរមកកាន់តែជិតថេយ៉ុង រួចបានយកដៃលូកចូលក្នុងអាវសាច់កំណាត់នេាះ
" ជុង បានហេីយ "
ថេយ៉ុង និយាយទាំងមុខក្រហមងាំង។
ជុងគុក បែរជាយកដៃចង្អត់ថេយ៉ុងអេាយខ្លួនអេានចុះក្រេាម បានអេាកាសជុងគុកក៏ទៅថេីបបបូរមាត់នេាះ ។ មួយភ្លែតក្រេាយមកជុងគុក ក៏ដកមាត់ចេញ សំឡឹងមេីលទៅផ្ទៃមុខថេយ៉ុងបន្ត ។
" ជុង បងសម្លឹងបែបនេះខ្ញុំបានន័យថាយ៉ាងមិច?"
" សឺត~~~ មកពីថេយ៍គួរអេាយចង់សំឡឹងមេីលធ្វេីស្អី"
YOU ARE READING
រឿង និទានស្នេហ៍ប្រលោមចិត្ត ឆ្នាំ1912💔💌
Roman d'amourគីម ថេយ៉ុង គឺជាអភិជនជាន់ខ្ពស់ នាឆ្នាំ1846 ។ នៅក្នុងឆ្នាំ1846នេាះ ផងដែរពេលបានដឹងថាខ្លួនកើតជំងឺមហារីកខួរក្បាល ក៏សម្រេចចិត្តចាកចេញពី ភូមិគ្រឹះ ទៅរស់នៅ ភូមិស្ងប់ស្ងាត់ ដើម្បីសម្រេចបំណងខ្លួនជាលើកចុងក្រោយនៃជីវិត។ ប៉ុន្តែវាសនាអ្វីបណ្តាលអោយគេបានជួបនឹងនាយ...
