ភាគទី១៤
&នៅផ្ទះជុងគុក
ក្រេាក~~~
ទ្វារក៏បានបេីកបង្ហាញអេាយឃេីញជុងគុក ដេីរចូលមកក្នុងផ្ទះទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំ ។
ដេាយឃេីញបែបនេះថេយ៉ុងដែលកំពុងតែអង្គុយសរសេរអក្សរនៅលេីសៀវភៅ បានបិទទុក មុននឹងដេីរទៅរកជុងគុក ។
" ជុងគុក កេីតអីមែនទេបានជាមុខស្រពេានបែបនេះ"
ជុងគុកបានមេីលមុខអ្នកនៅចំពោះមុខបន្តិច ក៏ស្រាប់តែនឹកឃេីញការស្រម៉ៃបានលិចឡេីង ។
" ហ្ហឹកៗ..~~~ ជុងគុក ហ្ហឹកៗ....ហ្ហឹក.."
" ថេយ៉ុង~~~ អឹក~ហ្ហឹក ហ្ហឹ.. ឆាប់លែងយេីងភ្លាមទៅ ថេយ៉ុង "
ជុងគុក ស្រែកយំទៅកាន់ថេយ៉ុងទាំងដែលខ្លួនឯងកំពុងតែត្រូវបានគេចាប់អេាយលុតជង្គង់លេីដី មិនអាចទៅរកមនុស្សដែលខ្លួនចង់ជួយបាន ។
"ឆាប់ដុតទៅ"
"ហ្ហឹកៗ...ហ្ហឹក អត់ទេថេយ៍ ហ្ហឹកៗ..~~ ហ្ហឹក.."
" ជុងគុក ហិក~~ហិក អូនលាហេីយថែរខ្លួនអេាយល្អណា ហ្ហឹកៗ.~~~ហ្ហឹក....ជុងគុក"
" អត់ទេ ថេយ៉ុង~~~"
ជុងគុក ស្រែកហៅឈ្មេាះមនុស្សជាទីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង ព្រមជាមួយក្តីឈឺចាប់ដែលត្រូវឃេីញមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ត្រូវបានភ្លេីងដុតទាំងរស់ ទឹកភ្នែកស្រក់ហូរជាខ្លាំង សម្រែកស្រែករបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ស្រែកដេាយក្តីឈឺចាប់ ។
" ហិក~~ ហិក ជុង ហិក~~ហិក អាយ~~ "
" ជុងគុក ជុង ជុងគុក"
ដេាយឃេីញអ្នកខាងមុខភ្លឹកថេយ៉ុវក៏ខំប្រឹងស្រែកហៅ ។
" មាន មានរឿងអីមែនទេ "
ជុងគុកដែលទេីបនឹងភ្ញាក់ពីការស្រម៉ៃ ជុងគុកក៏ប្រញាប់សួរទៅអ្នកម្ខាងទៀត ។
" ជុងកេីតអី ហេតុអ្វីក៏ភ្លឹកបែបនេះ តេីជុងមានរឿងអីអាចប្រាប់ថេយ៍បានណា "
ថេយ៉ុងនិយាយទាំងក្តីបារម្ភ ទៅកាន់ជុងគុកជាខ្លាំង ព្រេាះរាល់ដងគេតែងតែញញឹម និង និយាយនឹងខ្លួនតែពេលនេះគេប្រែជាស្ងៀមស្ងាត់និងមានទឹកមុខស្រពេានទៅវិញ ។
" មិនមានអ្វីទេ"
ជុងគុក ក៏ប្រែទឹកមុខមកជាញញឹមវិញ
"អត់ទេ ជុងកុហក"
" មិនមានអ្វីទេមែនណា ថេយ៍កុំធ្វេីមុខបែបនេះអី បងចូលចិត្តអេាយថេយ៍ញញឹមច្រេីនជាងណា"
YOU ARE READING
រឿង និទានស្នេហ៍ប្រលោមចិត្ត ឆ្នាំ1912💔💌
Romanceគីម ថេយ៉ុង គឺជាអភិជនជាន់ខ្ពស់ នាឆ្នាំ1846 ។ នៅក្នុងឆ្នាំ1846នេាះ ផងដែរពេលបានដឹងថាខ្លួនកើតជំងឺមហារីកខួរក្បាល ក៏សម្រេចចិត្តចាកចេញពី ភូមិគ្រឹះ ទៅរស់នៅ ភូមិស្ងប់ស្ងាត់ ដើម្បីសម្រេចបំណងខ្លួនជាលើកចុងក្រោយនៃជីវិត។ ប៉ុន្តែវាសនាអ្វីបណ្តាលអោយគេបានជួបនឹងនាយ...
