ភាគទី១១
មួយសន្ទុះក្រេាយមក ជុងគុក និង ថេយ៉ុងក៏ចាកចេញពីទីនេាះ ។ ជុងគុក ក៏បាននាំថេយ៉ុងទៅផ្ទះបែកបាក់មួយនៅក្បែរមាត់ទន្លេ ។
ថេយ៉ុង និង ជុងគុក ក៏បានដេីរចូលទៅ ឃេីញថាផ្ទះនេាះ ចាស់ទ្រុតទ្រម ពេាពេញទៅដេាយកំទេចឈេី បែកបាក់ និង ធូលី ។
" ហេតុអីជុងនាំ ខ្ញុំមកទីនេះ"
"អូនគង់តែដឹងទេ"
ជុងគុកនិយាយរួចក៏បានដឹកដៃថេយ៉ុង ដេីររំលងឈេី ធូលី និងក្រណាត់ចាស់កខ្វក់ ទាំងនេាះ ឡេីងតាមកាំជណ្តេីរផ្នែកខ្លះ បាក់ និង ផ្នែកខ្លះចាស់ ។
ពួកគេក៏បានឡេីងមកដល់ជាន់លេី ជុងគុកបេីកទ្វារបន្ទប់នៅនឹងមុខ ។
&នៅក្នុងបន្ទប់នេាះ
ថេយ៉ុងនឹងជុងគុក ក៏បានមកកាន់បន្ទប់នេាះ ។ នៅក្នុងបន្ទប់នេាះចាស់ខ្លាំងណាស់ មានធូលីជាច្រេីន រូបថតបែកបាក់ និង មានកំណាត់ព័ណ៌សចាស់មួយ ធ្វេីអេាយព័ណ៌វាក្លាយទៅជាព័ណ៌ធូលីដី គ្របទៅលេីរបស់មួយមេីលទៅវាធំ ។
ថេយ៉ុងក៏ក្រឡេកមេីលជុំវិញនេាះ ហេីយដេីរយឺតៗទៅកាន់កំណាត់ចាស់នេាះ ជុងគុកក៏ដេីរតាមពីក្រេាយថេយ៉ុង ។
ថេយ៉ុងក៏បានយកដៃទៅស្ទាប់កំណាត់នេាះ ហេីយ ងាកក្រេាយមកសួរអ្នកម្ខាងទៀត ។
" ជុងគុក បងដឹងទេ តេីនេះជាអ្វី"
"បងចង់នាំថេយ៍ មកមេីលរបស់នេះណា"
" តេីវាជាអ្វីទៅ ជុង"
"បិទភ្នែកសិនទៅ"
" ហេតុអ្វីបានត្រូវបិទ"
"បិទទៅ"
ក្រេាយពីស្តាប់ឮអ្នកម្ខាងទៀតទ្រង់ខឹងហេីយ ថេយ៉ុងមិនតវ៉ាអ្វីក៏បិទភ្នែក ។
"ចាំបងអេាយបេីកចាំបេីក ឮទេ"
ជុងគុក ក៏អេាយមកខ្សិបដាក់ត្រចៀកថេយ៉ុង
" បាទ "
ថេយ៉ុង និយាយទាំងញញឹមជុងគុកក៏ដេីរទៅមុខបន្តិច រួចក៏បេីកកំណាត់នេាះក្រវាត់ទៅលេីដី ហេីយក៏ដេីរថយក្រេាយបន្តិចអេាយបាននៅក្រេាយខ្នងថេយ៉ុង ។
"ថេយ៍ បេីកភ្នែកបានហេីយ"
ជុងគុក អេានទៅខ្សិបដាក់ត្រចៀកថេយ៉ុងម្តងទៀត។
ត្របកភ្នែកថេយ៉ុងបេីកបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់តែឃេីញអ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំព្យាណូ ធំល្មមមួយ រៀងចាស់ នៅចំពេាះមុខគេ ធ្វេីអេាយថេយ៉ុងសប្បាយចិត្តបិទមាតមិនជិតដូចមិនដែលឃេីញ ។
YOU ARE READING
រឿង និទានស្នេហ៍ប្រលោមចិត្ត ឆ្នាំ1912💔💌
Storie d'amoreគីម ថេយ៉ុង គឺជាអភិជនជាន់ខ្ពស់ នាឆ្នាំ1846 ។ នៅក្នុងឆ្នាំ1846នេាះ ផងដែរពេលបានដឹងថាខ្លួនកើតជំងឺមហារីកខួរក្បាល ក៏សម្រេចចិត្តចាកចេញពី ភូមិគ្រឹះ ទៅរស់នៅ ភូមិស្ងប់ស្ងាត់ ដើម្បីសម្រេចបំណងខ្លួនជាលើកចុងក្រោយនៃជីវិត។ ប៉ុន្តែវាសនាអ្វីបណ្តាលអោយគេបានជួបនឹងនាយ...
