Jungkook တစ်ယောက် နာကျင်မှုတွေနဲ့နိုးထလာရတယ်။ တင်ပါးတွေရောခါးတွေကပါ နာကျင်မှုက
ပြောမပြတတ်အောင်ကိုပါ။
လက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ဆေးချိတ်ထားတာလဲတွေရတယ်။ ကြည့်ရတာဆရာဝန်လာသွားတယ်ထင်တယ်။ ထိုအချိန်ဘဲ တံခါးဖွင့်သံကြားတော့ကြည့်လိုက်တော့..ဟိုလူသားဝင်လာတာဘဲ။
" နိုးနေတာလား..ကိုယ်အောက်မှာမင်းအတွက် စွတ်ပြုတ်လုပ်နေတာ..ကျက်ပြီဆိုတော့ အတော်ဘဲဖြစ်သွားတယ်။ "
" မသောက်ဘူး..သွား!ထွက်သွား!! မလာနဲ့.."
ဘုန်း..ဘုန်းး..
" ဟာ.. bunny ခေါင်းအုံးတွေနဲ့မပေါက်နဲ့လေ.."
" ဘာမှ လာမပြောနဲ့..ထွက်.သွား!!"
" တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ..ကိုယ်သွားရင် မင်းကိုရေချိုးခန်းကိုဘယ်သူလိုက်ပို့မှာလဲ..အောက်ထပ်ကိုရော ကွကိုဆင်းနိုင်လို့လား..ဟင်??"
" ကျစ်...ဖယ်ဗျာ!!"
စောင်ကိုတစ်ကိုယ်လုံး လုံအောင်ခြုံလိုက်ပြီး
ကုတင်ပေါ်ကအဆင်း..ခြေမခိုင်ဘဲ..လှဲကျလေရဲ့။
အာ့!!
" ဟာ..တွေ့လားကိုယ်ပြောသားဘဲ!!ခဗျားလေးကိုက"
" အီးဟီး..ဘာမှလာမပြောနဲ့သွား!! အဲ့တာခဗျားကြောင့်လေ..အခုကျွန်တော်လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး...အီးဟီး.."
" ကိုယ်သိတယ် ကိုယ်သိတယ်..အဲ့ကြောင့်မို့ ချီပြီးလိုက်ပို့ပေးမယ်လေနော်.."
စောင်ထုပ်ထဲက ယုန်ပေါက်လေးကို..ချီဖို့စောင်ကိုဖယ်တော့..မျက်စောင်းထိုးလာတဲ့ကောင်လေး။
" ဘာလုပ်တာလဲအဲ့တာ?"
" ချီမို့လေ.."
" အဲ့တာကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး!စောင်ကိုဘာလို့ဖယ်နေတာလဲမေးတာ.."
" ချီမို့ပါဆို.. bunny ကလဲ"
" ဒီတိုင်းဘဲချီ..စောင်ကိုမဖယ်နဲ့!'
" ဟုတ်ပါပြီ"
စောင်ထုပ်ကလေးကိုမချီသွားပြီး..မျက်နှာသစ်တဲ့
လက်ရန်းပေါ်တင်ပေးတော့..သူလုပ်နေတာကို
စောင်ထုပ်ထဲကလူသားကတစ်ခုမကျန်လိုက်ကြည့်နေလေတယ်။
