The Nerd Princess

The Comeback

WARNING: VERY SHORT CHAPTER. SORRY. PROMISE, MAHABA NASA NEXT CHAPTER.
Lillian's POV
"Sorry, Alex! Hindi yun ang ibig kong sabihin!" Sabi ko kay Alex.

Akala nya kasi ang pinili ko si Vhine. Nako!

Pinapipili kasi ako ni Vhine kung si Alex ba o sya.

Ako naman, walang maisip. Nagdadalawang isip pa nga ako eh!

"Ano na, Lillian?! Ako ba o sya?! Lillian, bumalik ako para lang sayo!" Sabi ni Vhine.

Ewan ko! Ayaw ko na! Sabi ko ana nga ba ganito ang mangyayari eh!

"Okay lang, Lillian. Kung mahal mo sya.... Piliin mo sya. Sino ba naman ako? May past kayo. Sayang din yun. Just follow your heart, Lillian." Sabi ni Alex sakin.

Tama nga! Follow your heart! Kaso sinong pipiliin ng heart ko kung dalawa silang gusto ko?

Aish! Hirap naman nito! Bakit kasi ganto?! Ang hirap hirap na? Ayoko na~ T_T

"Sorry, I can't take this anymore! Even though it breaks my heart.... Please, leave me alone." Sabi ko sa kanilang dalawa at umalis.

My tears are falling straight down to my face.

Ang bigat sa pakiramdam. Iyak ako ng iyak. Ang lungkot ko. Ang daming burden sa puso ko ngayon.

I wish na sana mawala lahat ng toh sakin. Bau I can't.

Papalayo sa kanila.... Hindi ko na kaya toh! Mahirap sa pakiramdam. Ang bigat.
Sana isa lang tong pana-

*KRRRIIINNNGGG*

Waaahhh! Ano yun?! Ba't ang ingay?!

Napatayo tuloy ako sa kama ko. Phew! Pana-ginip lang pala yung kanina.
Akala ko totoo na eh.

Nakakatakot naman kung ganun yung panginip ko.

Tiningnan ko yung alarm clock ko. 5:00 am.

Maaga pa. Pumunta ako sa banyo para maghilamos.

Pagpunta ko dun tumingin ako sa salamin.

Ba't may basa sa mukha ko? Ano yun naghilamos ako ng laway ko?! Ahaha!! XD

Tapos nung tiningnan ko kung saan galing yung basa. Nakita ko sa mata.

Does it mean na umiyak ako dahil lang sa panaginip ko.

Hindi ko ma-imagine na umiyak ako dahil lang dun.

Naghilamos nalang ako at nag-toothbrush.

Naligo na rin ako diretso. Tapos nagbihis.

Tumingin ako sa clock. 6:30 am. Wow! Ang tagal ko sa banyo.

Since 6:30 na pumasok na ako sa school.

Nagcommute ako papunta dun. Bakit parang ang bigat ng pakiramdam ko?

Pagdating ko sa school. Nag-elevator ako.

Pinindot ko yung floor ng room ko.

*ting*

Pagkabukas ng elevator door.

May nakita akong lalaki. Isang lalaking minsa'y nagpatibok na sa puso ko.

Si Vhine Santiago.

That's why all this time ang bigat ng pakiramdam ko.

Dahil pala makikita ko sya dito. Parang may halong saya, lungkot at inis ang nararamdaman ko.

Bakit ganto? Ang Saklap.

Nagkatinginan kaming dalawa hanggang sa matauhan ako.

Hindi ko sya pinansin. Dumiretso na ako sa room ko.

Pero bago pa man ako umalis, hinigit nya ang kamay dahilan para humarap ako sa kanya.

"Aminin mo, Lillian. Nahihirapan ka dahil sa sutwasyon mo. Lillian, hinintay kita. Hinintay mo ba ako. Nakita kita sa nung ball, nagpapaligaw ka na. Akala ko ba tayo forever. Walang iwanan." Sabi ni Vhine sakin.

Habang naka-tingin sya ng diretso sa mata ko.

Napalunok ako dahil sa mga sinabi nya. Isa paano nya ako nakikila.

"Vhine, sorry.... Akala ko kasi hindi ka na babalik sa Canada eh. Sorry. Pero aaminin ko hinintay kita." Sabi ko sa kanya.

"Lillian, hindi eh! Bumalik ako dito para sayo tapos malalaman ko may iba ka na!"

"Hindi yan totoo, Vhine. Hindi mo lang alam pero ang tagal kong nangulila sayo! Vhine, intindihin mo naman ako."

"Lillian, alam ko mali toh dahil ako pa ang may ganang magalit. Pero, Lillian. Kung iintindihin kita, Walang mangyayari satin."

"Kung hindi mo ako kayang intindihin. Mabuti pa mag-break na tayo."

"Ikaw pa nagsabi nyan ah! Sige, hindi naman ako ang mawawalan sa huli."

Sinabi nya sakin yun at umalis. Mabuti na rin toh.
Hindi ko na sya iisipin.

Hindi ko na sya poproblemahin.

Malaya na ako sa kanya. Alam ko yun at matagal na.
------------
Guys, sorry na napaka-iksi. Balak ko kasi may pasabog sa susunod na chap. So sana maging succesguk ang susunid na chapter.