Ne olduğunu anlamadan havalanırken ağzımdan kaçan çığlığa engel olamadım. Belime sarılan kollar beni havalandırıp kendi kucağına çekerken utançla geri çekilmeye çalıştım. Araf, buna izin vermeyip ellerini sıkılaştırırken beni dizlerine otutturdu.
B...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşkın dokunuşuyla herkes şaire dönüşür. -Platon
"Araf, yeter! Lütfen yapma!" Gözümden süzülen yaşlarla gözü kararan ve hocam olarak gördüğüm adamın üzerinde duran sevgilimin bedenini geriye doğru çekmeye çalıştım. Vücudum, bir yaprak gibi titrerken buğulanan gözlerime aldırmadan Araf'ın kolunu tutmak için yeniden eğildim. Yumruklarını sıralamak için havalanan kolunu tutup geriye doğru çekmeye çalışırken yeniden, "Lütfen." diye mırıldandım. Hıçkırıklarımın arasından sesim zorlukla duyulurken
Kolu, güçsüz parmaklarımın arasından kolayca kurtulurken Mustafa hocanın yüzüne doğru sertçe indi. Çıkan ses ve Mustafa hocadan yükselen acı haykırış beni korkuturken Araf'a doğru eğildim.
"Araf, yapma!"
"Çık dışarı!" Araf, bana bakmadan bağırırken elini bir kere daha kaldırdı ve sertçe indirdi. "Şu siktiğimin kapısından çık Nehir!"
Araf, yetmemiş gibi bir daha gürlerken gözümden süzülen yaşlarla başımı olumsuz anlamda salladım.
"Eğer sana izin verirsem bize, en çok da seninle olmayı bekleyen o küçük Nehir'e ihanet ederim Araf." Eğilip kolunu, iki elimle birlikte tutarken burnumu çekip onu, Mustafa hocanın üzerinden almaya çalıştım. "Bana söz verdin, sözünü tutmak zorundasın. İlaçlarına dönmek istemiyorsan bunu yapmak zorundasın. Hadi, kalk onun üzerinden!"
"Bu piç, öğrencisine göz dikmiş bir orospu çocuğu!" Öfkeli gözleri, kısa bir süreliğine benim gözlerime değerken olduğum yerde irkildim. Bana hatırlatmada bulunmuştu ve ben, dediğini yeni yeni idrak ediyordum.
Yıllarca, hatta aylarca farkında olmadan o adamın yanındaydım. Benden hoşlandığını söylemişti. Bu ayıp bir şey değildi, tabii benim öğretmenim olmasaydı.
"Nehir'i neden hak etmediğini hiç düşündün mü?" Yerde, cansız bir şekilde yatan ve konuşan adam Araf'ı daha fazla kışkırtmak istiyor gibiydi. "Bu öfken ve başı sivri hallerinle ona zarar verebileceğini hiç mi düşünmüyorsun?"
"Sus!" Araf'ı kolundan tutup kendime doğru çekiştirirken yerde boylu boyunca uzanan ama Araf'ı kışkırtmaktan geri kalmayan eski öğretmenime baktım. O, benim öğretmenimdi. Böyle bir şeyi nasıl benimle paylaşabilmişti? "Siz benim sevdiğim bir öğretmendiniz, keşke öyle kalmaya devam etseydiniz! Araf'ı kışkırtmak sizin elinize koz verecek belki de ama ben, sevgilimin gözünü karartmanıza izin vermeyeceğim!"
