ACIBADEM -ASKIYA ALINDI-

ACIBADEM -MEYDAN DAYAĞI-

Selaamss!

300 yorumu geçer miyiz?

Keyifli okumalar!

Çay bardaklarını dikkatle tepsiye yerleştirirken lavaboya gitmek için izin alan ama bir türlü aşağı inmeyen Araf'ı bekledim.

Annemin, bizi sıkıştırmasından lavaboya giderek kurtulmaya çalışmıştı. Benimle bir şeyler konuşup ne demem konusunda uyaracağını düşünürken ben de çay koymak için içeri kaçmıştım ama Araf, gerçekten de lavaboya gitmişti. Mutfakta oyalanacak bir şeyler bulup çaresizce onu bekliyordum ama gelmiyordu. Stresliydim. O, streslenmemiş miydi?

İçime sıkıntılı bir nefes çekerken dilimlediğim kekleri tabağa sıraladım. Annem, fındıklı kek yapmıştı. Her şey şu an imalıydı ve ben bu durumdan çok ama çok sıkılmıştım.

Arka cebimde titreyen telefonum, olduğum yerde sıçramama sebep olurken çarpan kalbim, korkuyu derinden yaşamama sebep oldu. Kendimi çabucak toparlarken elimi arka cebime atıp titreyen telefonumu çıkardım. Araf'tan gelen mesaj, beni fazlasıyla şaşırtırken bakışlarımı arka bahçeye doğru çevirip ailemi kontrol ettim. Kendi hallerinde takıldığını görmek, sakinleşmeme sebep olurken içime derin bir nefes çekip ekranı açtım.

Araf 💛
Sınavına az bir süre kalmışken sevgili yapman onlar için iyi olmaz. Söylemek istiyor musun?

Bakışlarımı çay bardaklarına çevirip kısaca bakarken düşündüm. Ne tepki vereceklerini hiç ama hiç bilmiyordum. Kızmalarını istemiyordum. Özellikle de Araf'a.

Küçükken bana baskı uyguladıkları gibi ona da baskı uygulamışlardı. Sevgili olduğumuzu öğrendiklerinde onu da beni de suçlarlardı. Suçlamalarından korkmuyordum. Araf'a yüklenmelerinden korkuyordum. Onun benden büyük olup, aklının daha başında olması gerektiğini söyleyebilirlerdi. Gerçi bunu söylerlerse sadece o değil, ben de üzülürdüm. Sevmenin yaşı olmuyordu.

Kızmalarından korkuyorum Araf. En son yaptığımız deneme sonucum biraz düşük geldi ve annem bana sevgilim olup olmadığını sordu. Ona, yalan söyledim. Eğer doğruyu söyleseydim kafamı onlara yorup derslerimden geri kaldığımı ima edeceklerdi.

Parmaklarımı klavyede gezindirirken yutkundum.

Şimdi, bizi öğrenirlerse kızabilirler. Derslerimden geri kaldığımı ima edip ayırmaya da çalışabilirler. Yaş konusunu sürekli ortaya sürüp yeniden kardeş olduğumuzu ima edebilirler. Bu konuda anneme güvenemiyorum.

Titremeye başlayan ellerimi durdurmaya çalışırken gözlerimi kapattım ve birkaç saniye bekledim. İçime derin bir nefes çekerken korktum. Araf, duygularını yeni yeni açmışken ayrılmak istemiyordum. Geçen senelerin ardından yeni yakınlaşmışken ondan uzaklaşmak istemiyordum.

Yıllar sonra böyle olmuşken seni kaybetmek istemiyorum Araf. Tüm bu saçmalıklar yüzünden seni kaybetmek istemiyorum. Benden uzaklaşmanı artık kaldıramam. O, Tahsin geri zekalısı yüzünden benden uzaklaşmanı kaldıramam.

Sulanmaya yer arayan gözlerime engel olamazken Araf'yan cevap vermesini bekledim. Eğer doğruyu söylemek isterse ona karşı çıkmadan yanında olurdum. Aileme, onunla birlikte doğruyu söylerdim ama buna hazır hissetmiyordum. Biraz zamanın geçmesi gerekiyordu bence. Hem, biz çok yeniydik. Önce birlikteliğimize, bizim alışmamız gerekiyordu.

Araf 💛
Biliyorum küçüğüm. Seni çok iyi anlıyorum.

O tatlı canını sıkma sen, aşağı inince ben bir şeyler uydururum.